HET GEZIN

VI.

Invloed van sociale voorzieningen.

Niet minder wordt het gezin sociaal veranderd door de invloed, die er op uitgeoefend wordt door de overiheid, in de vorm van medische verzorging, leerplichten, psycho-paedagogisohe centra, wat tevens bescherming tegenover deraülering van ouders biedt.

Het recht van de vader b.v. om zijn kind te bestraffen is beperkt, mede door het instellen van het instituut van bevoogding; het instellen van geldelijke steun, heeft tot gevolg, dat het gezin niet meer zelfstandig is, waardoor ook de mogelij'kheid bestaat, dat vanuit de over'heid richtlijnen, adviezen zelfs dringende adviezen gegeven worden, met alle voor-en nadelen; bijv. dat er hier een risico ontstaat van een zich onttrekken aan de verplichtingen.

Is er nu nog wel een reëele taak voor het gezin weggelegd?

Het nut van het gezin.

Ondanks alle aanvallen, veranderingen van binnen en van iDuiten, blijft toch het gezin het instituut, dat in bijzondere mate voorbesdhikt is om haar leden op te voeden tot datgene, waartoe een mens geschapen is.

Door onderling contact zoals de gezinsmaaltijd, door het samenwerken tot een leefbare gemeenschap, wordt een stabiele ondergrond gelegd, welke een bescherming kan bieden.

Vroeger was het zelfs bij de joden gewoonte, dat jonggetrouwden eerst nog een jaar binnen het gezin bleven, om in die tijd het geestelijk en materieel kapitaalbezit over te dragen.

Ook de overdracht van een materieel vermogen, hetzij roerend of onroerend, is toch een overdracht van een typisch gezinseigendom, wat men niet zonder ernstige konsekwenties in negatieve zin kan teniet doen.

Zo heeft b.v. een voorwerp uit de ouderlijke woning, door daaraan verbonden herinneringen 'n grotere waarde, dan zij zuiver materialistisch heeft. Het typisch persoonlijk karakter, geven aan materiëele zaken, een menselijke waarde.

Verder kan hier ook de school nog genoemd worden.

Omdat een groot deöl van de opvoeding overgedragen wordt op de scholen, is het juist daarom van het grootste belang, dat op die scholen een grote inbreng is van de ouders, hetgeen op de mammoethscholen in het gedrang dreigt te geraken.

Het gezinsleven stimuleert een kind zich in te voegen in een kleine, wederzijds welwillende samenleving, waar normaal gesproken, vooral door gemeenschappelijke zelfwerkzaamheid gedurende de vrije tijdsbesteding (lezen, spelen, musiceren, discussieren) een intuïtief begrip voor elkaar bestaat, met een reëel uitgevoerd gezag.

Zo’n gezin ontstaat alleen dan, wanneer man en vrouw een gemeenschap vormen en niet een samenwonen van aparte individuen zonder geestelijke binding.

Sexualiteit.

Sprekend over sexualiteit wordt thans vooral bedoeld de gesladhtelijke gemeenschap, waaruit al of niet een kind kan voortkomen.

Dit is een volledige miskenning van het begrip sexua: liteit, omdat deze dan vernauwd wordt tot een lichamelijke gemeenschap, welke alleen zou dienen als middel tot bevrediging van driften, liefst zonder dat het leidt tot voortplanting.

Dit is dan een degeneratie, welke niet boven de dierlijke sexualiteit uitkomt.

We hebben toch in het oog te houden, dat een huwelijk, waarin alleen een volle ontplooiing van de sexualiteit mogelijk is, is ingesteld op en gebonden aan die verticale band van Schepper en schepsel. Dan zullen wij de horizontale verhoudingen en structuren niet overbelichten en het uiteindelijke doel van de schepping, van de instelling van het huwelijk, niet over het hoofd zien. Dan zien wij, dat het gezin een opdracht en fundament wordt gegeven met een zegenrijke belofte, ondanks het door de zonden verwrongen beeld van de sexualiteit.

De reden om eerst over het gezin te spreken, lijkt een vefkeerde volgorde, omdat er eerst een huwelijk is vóór het gezin. Maar een evenwichtig huwelijk vindt zijn ontstaan vanuit het gezin. waaruit de partners zijn ontsproten.

In de genegenJheid, de bindingen van man en vrouw, verbonden met de verticale band met hun Schepper, ligt juist het kernpunt van de specifieke gemeenschap. Deze (genegenheid en liefde is niet alleen geestelijk, spiritueel, maar heeft ook te ijiaken met zgn. schone uitingsvorm van de lichamelijke relatie. Het is inderdaad een fout, wanneer wij over het huwelijk of de gemeenschap tussen man en vrouw spreken, alleen maar een ethische beschouwing te geven en in geestelijke zin daarover te spreken, zonder over 't lichaam te willen handelen.

Dit zou in z'n meest extreme vorm doen denken aan een platonische beschouwing, waarbij het lichaam als kerker wordt gezien.

De gedachten over lichaam en ziel zijn in deze tijd omgekeerd aan de platonische beschouwing. Het lichaam is bij velen meer dan de ziel en alles wat tot voldoening van het lichaam kan dienen, wordt van primair belang beschouwd en alles wat dit kan bevredigen wordt als juist gepropageerd. Zo zien we weer de griekse opvatting: „dat de mens de maat der idingen is", opgang maken.

Maar het lichaami is zo heöht verbonden aan de pesoonlijke intimiteit, dat het niet geoorloofd is, het aan een ander te schenken, zonder het bestaan van een hedht verbond.

Juist vanwege deze totaliteitstructuur is het zo ernstig wanneer men op dit terrein ontspoort, zodat het zich ongerechtvaardigd weggeven aan een partner, waaraan men geen andere bindingen heeft dan alleen lichamelijke, zo diep vernederend werkt.

Het stellen, dat de lichamelijke gemeenschap van man en vrouw als zondig is te kenmerken, is evenver bezijden de waarheid, als het stellen dat deze gemeensdhap alleen dient om liefde te sdhenken of gevoelens tot uiting te doen komen.

Wanneer wij beide zaken uit elkaar halen doen we tekort aan de totaliteit van deze functie.

De sexualiteit, beter gezegd, de lichamelijke omgang van man en vrouw, alleen te gebruiken om kinderen te krijgen, is even fout als het sexueel verkeer, dat alleen een kind wenst, wanneer het ons goed dunkt. Mdhl beschrijft dit dan ook fraai in één van zijn werken, dat de sexuele relatie in zijn totaliteit de afstanden teniet doet.

De beide partners vormen samen in de taal van de bijbel, één vlees, waar een Goddelijke zegen in verborgen is en men berooft haar eenwording van haar eigenlijke waarde, wanneer we in haar niets anders wensen te zien dan een bepaald genot.

Daarom juist is ontrouw of onkuisheid des te zwaarder, omdat in de sexuele relatie van twee mensen, de één de ander in die weg beledigt in zijn persoonlijkheid en behandelt als middel tot bevrediging van zichzelf.

Daarom waarschuwt de apostel tegen de ontrouw, omdat daardoor de totaliteit van de echtvereniging vernietigd wordt.

Al of niet uitgesproken, is de houding thans voornamelijk geworden een „nemen van kinderen", waarbij grote invloed uitgaat van de veranderingen op het materiële vlak, de secularisatie, de

vermindering van het gezag van de bijbel en niet in het minst van jarenlang bestaande instellingen.

In de propaganda van sommige verenigingen wordt blijk gegeven van gemis aan moraal, door de onmenselijke benadering van de problemen rondom de sexualiteit en v.n.l. ten opzichte van het gesladhtèlijk verkeer tussen twee partners, hetzij binnen of buiten het huwelijk.

Het mogelijk gevolg van een gewenst geslachtelijk ver'keer wordt als ongewenst beschouwd en de zwangerschap gerangschikt onder „verkeersongevallen". Men tracht, zoals iemand schreef, het verkeer veilig te stellen en daardoor speelt men een spel zonder ernst.

Zodoende verliest dit verkeer zijn menselijke waarde en wordt het gedegradeerd tot een biologische daad, hetgeen dierlijk is.

Door ide verbeterde methodieken, is de schroom van velen weggevallen, om udt sociale motieven een „gezinsplanning" uit te voeren, welke het best past bij een zo goed mogelijk materieel leven.

Uit de praktijk blijkt, dat het overgrote deel van de aanvragen van voorbehoedsmiddelen alleen hierop berust.

Uit deze verandering van opvattingen vloeit automatisch voort, dat ook de gehele huwelijks-en gezinsvorming aan andere normen wordt gebonden. Het gevolg is, dat een verandering (verlichting) van de scheidingsmogelijkheden ook op stapel wordt gezet, omdat er geen of weinig binding bestaat met het oorspronkelijk instituut van het huwelijk. Bij deze gang van zaken gaan in de kerken vele voorgangers voorop, vanuit een vermeende mede-menselijkheid.

Hoever deze liberalisatie gaat, bewijst een uitspraak van een bekend Engels theoloog, sprekend over de „planning" van het gezin en „verkeersongevaMen". Bij de behandeling van de wet op het plegen van abortus stelde hij, dat een vrouw, die hierom vraagt uit sociale redenen, deze abortus moet worden toegestaan, op grond van medemenselijkheid. Over de menselijkheid van het nog ongeboren wezen werd niet gerept. Want deze vrucht staat blijkbaar buiten de wet.

Is dan een toepassen van „gezinsplanning" in engere zin fout? Is het in alle gevallen fout aan geboorteregeling te doen? Ons inziens niet.

Wanneer in een gezin een situatie ontstaat, waarin het krijgen van kinderen een leven bedreigt, mogen we stellig de gepaste raad aanvaarden van een arts, die ontzaig heeft voor Gods Woord. Waar de grens van het aanvaarden van deze raad ligt zal van ieder een persoonlijke geloofsbeslissing vragen.

Is het een materialistische keus, of een keus als gevolg van een situatie, welke buiten onze vermogens ons opgelegd is?

Men zal alleen in het laatste geval in het geloof bepaalde middelen kunnen aanvaarden en er vrede mee hebben.

Delft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen