ZIJT GE TERECHT VERBLIJD?

Zeventig discipelen had de Here uitgezonden om Zijn komst te prediken in alle steden en plaatsen, waar Hij Zelf zou komen. Twee aan twee waren ze heengegaan, als lammeren in het midden der wolven. Nu zijn ze teruggekeerd — met blijdschap. Met kinderlijke blijdschap. Want, zeggen ze. Here, ook de duivelen zijn ons' onderworpen in Uw naam!

Ja ze lijken iets op kinderen, deze mannen met hun barse stemmen. We stellen ons voor: al van verre roepen ze Jezus het grote nieuws toe: ook de duivelen! Wie had het ooit kimnen denken! Hun ogen glinsteren nog , als ze denken aan die krampachtig vertrokken gezichten van de lijdenden, aan die verwrongen lichamen van de bezetenen, die tot hen gebracht of misschien ook zelf tot hen gekomen waren, wonderlijk genezen waren, zodra de naam van Jezus was genoemd. Tegen de kracht van die naam hadden de duivelen niet opgekimd. Ze hadden moeten wijken, en de lijders waren gezond geworden: Here, ook de duivelen zijn ons onderworpen in Uw naam!

Het doet goed, naar die zeventig mannen te luisteren en hun verheugde gezichten in ons op te nemen. Kinderlijke vreugde is immers zo ontzaglijk schaars te vinden, met name in deze tijd van wantrouwen, onzekerheid en onrust, overal. En des te meer verwondert ons daarom het antwoord, dat de Here deze mannen geeft: Verblijdt u daarin niet, dat de geesten u onderworpen zijn.

Verblijdt u daarin niet?

Neen. Verblijdt u veel meer, dat uw namen geschreven zijn in de hemelen.

Het is immers waar: kinderlijke blijdschap heeft iets aantrekkelijks; wie zal het ontkennen? Maar kinderen onderscheiden in hun onwetendheid niet het wezenlijke van het onbelangrijke, het blijvende van het voorbijgaande. Ze zien voorbij aan het brood, dat op tafel staat en dat zij nodig hebben voor de opbouw van hun lichaam, en ze verheugen zich over lekkernijen, die hun tanden bederven en hun eetlust wegnemen. Welnu, zo ligt er ook in de blijdschap van die zeventig mannen iets, dat ons aantrekt. We zouden er bijna jaloers op worden. En toch is het nodig, dat de Here in die blijdschap een correctie aanbrengt. Ze hebben er immers totaal geen erg in, dat ze verblijd zijn om iets van voorbijgaande aard, om iets bijkomstigs, dat bovendien nog geheel negatief van karakter is.

Negatief.

Ja, want er zijn grótere dingen dan de uitdrijving der demonen.

En het allergrootste is wel dit, dat hun namen geschreven zijn in de hemelen.

Zijn immers die duivelen verslagen, overwonnen, door het noemen van Jezus' naam? Betekent hun uitdrijving, dat ze van hun kracht beroofd zijn? Neen. Ze zullen terugkeren. Ze zullen misschien anderen aangrijpen. Ze zullen op andere wijze zich laten gelden. Ze zullen hun tijdelijke nederlaag trachten om te zetten in een nieuwe aanval. En dan zullen er waarschijnlijk geen zeventig discipelen aanwezig zijn, om opnieuw hen uit te werpen in Jezus' naam.

Verblijdt u daarom niet hierin, dat de geesten u onderworpen zijn. Verblijdt u veel meer, dat uw namen geschreven zijn in de hemelen.

Dat is immers een positief, een blijvend, onvergankelijk goed; een bron van eeuwige vreugde. Dat is een goed, verworven door de Here Christus Zelf, en onwankelbaar gegrond in het welbehagen Gods. Dat is een goed, dat altijd nieuwe vreugde wekt, zelfs dan, wanneer allang vergeten is, dat ééns de duivelen werden uitgeworpen.

Och, wat troost het hem, die sterven gaat, dat hij ééns duivelen heeft uitgeworpen in de naam van Jezus? Zullen er in de grote dag des gerichts niet velen zijn, die alsdan zullen zeggen: Here, hebben wij niet in Uw naam de demonen uitgeworpen? En zal de Here velen van hen dan niet antwoorden: ik heb u nooit gekend? Dat uitwerpen van de demonen kan toch nog buiten het hart zélf omgaan? Neen, waarachtige troost ligt slechts hierin, zegt de Here, dat uw namen geschreven zijn in de hemelen, dat is: dat gij bij God bekend zijt als één van Mijn discipelen.

Hier ligt een onderwijzing in voor ons allen.

Waarover zijn wy verheugd?

Wat is ónze troost?

Is dat het feit, dat ons misschien vele gaven zijn geschonken? Gaven van gebed, van vertroosting, van gezondmaking wellicht? Gaven om een woord te spreken ter rechter tijd en om iemand te zijn tot een helper op de weg des levens?

Laten wij ons daarin dan niet verblijden. Had Judas dergelijke gaven niet eveneens ontvangen?

Verblijdt u veel meer, zegt de Here, dat uw namen geschreven zijn in de hemelen.

Is uw naam geschreven in de hemelen?

Gij vraagt hoe gij dit weten zult?

Gij zult het weten uit uw oprechte begeerte, de Here te dienen naar Zijn Woord. Gij zult het weten uit wat de Here in Zijn Woord tot u getuigt, wanneer gij u laat onderrichten uit dat Woord, en waarheid begeert, want God is waarheid. Gij zult dat weten, wanneer het u niet om de gaven, maar om de Here Christus Zelf te doen is, omdat gij verstaat, dat vele, op zichzelf kostelijke gaven, uw schuld niet kunnen verzoenen en wegnemen: daarvoor is nodig de Christus Zelf.

En dan zult gij in uw hart de verzekering ontvangen van de Here: óók uw naam ... is Mij bekend!

Strijdt daarom, om de Hére te gewinnen. Wie te kennen het eeuwige leven is. En vraagt u af, of uw vreugde, uw gerustheid, uw zekerheid welgegrond is.

Want:

Welzalig zij, die, naar Zijn reine leer, in Hem hun heil, hun hoogst geluk beschouwen, die Sions Vorst erkennen voor hun Heer; welzalig zij, die vast op Hem betrouwen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen