Weinig goede huwelijken?

In eerste instantie lijkt het er inderdaad op dat het huwelijk praktisch en concreet in de Bijbel nauwelijks op een geslaagde manier voorkomt. Met de zondeval begint meteen het verval van het huwelijk. Of is het andersom: met het verval van het huwelijk begint de zonde? De boze weet Adam en Eva immers uit elkaar en bij God vandaan te halen. En meteen zien we Lamech twee vrouwen nemen (Gen. 4: 19). Die polygamie zet zich door in Israël. Niettemin is het Hooglied een lofl ied op het monogame huwelijk en ook Spreuken 31 tendeert in die richting. De doorsnee Israëliet moet zo geleefd hebben. Ook Hosea had één vrouw lief. Dat blijft Gods norm.

Bovenpersoonlijk
In het Nieuwe Testament zien we het huwelijk zich ontplooien tot wat het kan zijn en bij zovelen is geweest: een afglans van de gemeenschap tussen Christus en Zijn gemeente (Ef. 5: 22-33). In Christus wordt het monogame huwelijk pas echt mogelijk, zou je kunnen zeggen. In Christus komt ook de objectieve, kosmische en bovenpersoonlijke betekenis van het huwelijk tot vervulling. Omdat het huwelijk zowel met de voortgang van de schepping te maken heeft als met de openbaring van het Koninkrijk van God in de herschepping: het gaat om een diep mysterie, dat ziet op Christus en de gemeente. Het geslachtsregister van Jezus getuigt daarin van de grote plaats die het huwelijk als schakel naar de komst van Christus innam.

Voortgang
We kunnen ons dus afvragen of er werkelijk zo weinig goede huwelijken zijn geweest in de Bijbel. Heel veel anonieme gezichten uit de bijbelse geschiedenis blijven ons onbekend. Ondertussen is de (heils)geschiedenis voortgegaan door het dienend huwelijksleven van heel veel gewone mensen. God bouwde Zijn volk uit de gestage voortgang van huwelijken en geslachten, waarin de onderlinge trouw en vreze des Heeren met vallen en opstaan werd beoefend. Inderdaad met veel vallen. Want het is zelfs nog maar de vraag of de voorbeelden die in de vraag worden aangereikt, werkelijk voorbeelden van volmaakte relaties waren. Brengt de rechtvaardige Zacharias de zwangerschap van Elisabet niet zwijgend door vanwege zijn ongeloof ? Zei Jozef het direct Maria na: zie, de dienaar des Heeren, mij geschiede naar Uw Woord?

Kern
Dat brengt ons bij de kern van het antwoord op de vraag: God werkt door gebroken levens, huwelijken en structuren heen. De structuren zijn zegenrijk. Waar men zich eraan houdt, werd en wordt de zegen genoten. Waar ontsporingen plaatsvinden, dreigt het bederf van het beste ook meteen behoorlijk slecht te zijn, maar vervolgt God niettemin Zijn ongekende weg.

Bemoedigend
Deze werkelijkheid is niet alleen verdrietig, maar ook bemoedigend. Ze zet ons met beide benen op de grond. Door welk volmaakt huwelijks- of vroomheidsideaal laten we ons leiden? Welke norm wil ik zelf halen? Alle dienen van God gebeurt in beperktheid. Niet alleen in het huwelijk. Ga eens op zoek in de Bijbel naar 100% gehoorzame ambtsdragers en koningen. En waar lezen we van volmaakte gemeenten? Waarom is er geen perfect volk van God? Waarom loopt het met Israël spaak? Waarom moest Christus komen? Gods genade alleen is het die de hele schepping en herschepping voortstuwt. Maar hoeveel zegen is er ondertussen van daaruit niet geweest in het onderling volhouden, het telkens opnieuw beginnen, het geduld oefenen en elkaar vergeven, ook in opvallend kromme situaties? Daar zie je mensen vooral mee worstelen en in gedragen en verdragen worden. Tot lofprijs op Gods genade!

Toekomst
Als tijdelijke gave komt het huwelijk straks in de nieuwe werkelijkheid van God te vervallen. Wat dan blijft, is de relatie met Christus en in Hem de relatie met elke naaste die in Jezus zijn/haar heil gevonden heeft. Aan wie zullen we ons dan door diepere en rijkere herinneringen verbonden weten dan aan hem of haar aan wie we op aarde in het huwelijk al gegeven waren? In Christus mogen we dan leven met elkaar voor eeuwig op Gods nieuwste en meest veelbelovende, herschapen manier, die alle begrip te boven zal gaan. En die niettemin verbonden is met het relatiepatroon uit de oude schepping. Tot dan is elk huwelijk in gebrokenheid van die werkelijkheid een levende en tastbare belofte, waarin gehuwden door het geloof veel zegen, rust en vastheid mogen ervaren. En tegelijkertijd hartstochtelijk blijven roepen: Kom, Heere Jezus, ja kom haastig!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen