Het Kerstevangelie van Lukas

Wanneer wij dit jaar weer herdenken het heilsfeit van de geboorte van de Zaligmaker Jezus Christus in de kribbe van Bethlehem, zal er rondom dit herdenken van het heilsfeit weer veel gelezen worden de hoofdstukken 1 en 2 van "Het heilig Evangelie naar de beschrijving van Lukas".
Met de kerk der eeuwen en in het bijzonder met onze gereformeerde vaderen belijden wij ook van het Evangelie naar de beschrijving van Lukas wat geschreven is in art. 5 van de Ned. Geloofsbelijdenis: "Alle deze boeken alleen ontvangen wij voor heilig en kanoniek, om ons geloof daarnaar te reguleren, daarop te gronden en daarmede te bevestigen. En wij geloven zonder enige twijfeling al wat daarin begrepen is; en dat niet zozeer, omdat ze de kerk aanneemt en voor zodanige houdt; maar inzonderheid, omdat ons de Heilige Geest getuigenis geeft in onze harten, dat zij van God zijn; en dewijl ze ook het bewijs van dien bij zichzelf hebben: gemerkt de blinden zelf tasten kunnen, dat de dingen, die daarin voorzegd zijn, geschieden."
Wij belijden dat alle kanonieke boeken van de Heilige Schrift door de Heilige Geest zijn geïnspireerd tot Gods onfeilbaar, eeuwig getuigenis, gelijk Petrus zegt: Want de profetie is voortijds niet voortgebracht door de wil van een mens, maar de heilige mensen Gods, van de Heilige Geest gedreven zijnde, hebben ze gesproken (2 Petrus 1:21). Deze inspiratie betekent echter niet dat de Heere door Zijn Geest deze bijbelschrijvers heeft gebruikt als dode instrumenten zonder gebruikmaking van hun talenten, gaven, kennis en ervaringen. Integendeel, de Heere heeft daarvan gebruik gemaakt, maar ze zo gereinigd en geheiligd dat zij in hun schrijven niet dwalen konden, zodat de Heilige Schrifture de wil Gods volkomenlijk vervat, en dat al hetgeen de mens schuldig is te geloven om zalig te worden, daarin genoegzaam geleerd wordt, en het is de mens niet geoorloofd anders te leren, dan dat ons nu geleerd wordt door de Heilige Schriftuur (N.G.B. art. 7).
Dat de Heere de bijbelschrijvers gebruikt heeft met het volle bewustzijn van al hun gaven en kennis, wordt wel bijzonder bewezen wanneer wij de eerste teksten lezen van het Evangelie van Lukas. Het heeft Lukas goedgedacht te schrijven aan de voortreffelijke Theofilus.
Wie is Lukas? In Kol. 4: 14 wordt hij genoemd: Lukas, de medicijnmeester. Van beroep was hij dus geneesheer, van nationaliteit een Griek. Aangezien het beroep van geneesheer in de Griekse wereld dikwijls door vrijgelaten slaven werd uitgeoefend, denken sommigen dat Lukas ook oorspronkelijk tot "het arme der wereld" heeft behoord, sommigen veronderstellen zelfs, dat Theofilus zijn vroegere heer was. Hoe het dan ook moge geweest zijn,het belangrijkste is echter, dat de aardse medicijnmeester door goddelijke genade de hemelse Medicijnmeester heeft leren kennen.
De genade van de hemelse Medicijnmeester is geweest dat de aardse medicijnmeester zichzelf heeft leren kennen als dodelijk ziek in zijn zonden en misdaden, en dat hij zijn genezing en behoudenis heeft mogen vinden in het schulddelgend en verzoenend bloed van Christus. En Lukas heeft zijn herschapen leven in dienst gesteld van zijn Redder en Verlosser. Zo is hij vriend en reisgezel geworden van de apostel Paulus. Tevens als leerling van Paulus is hij gevormd tot Evangelist. Het is de Geest des Heeren die hem gedreven heeft, hem heeft geïnspireerd, om het Heilig Evangelie te schrijven, net als in Hand.: Van al hetgeen Jezus begonnen heeft beide te doen en te leren (Hand. 1:1).
Zo heeft het de Heere behaagd door de hand van Lukas dat wij het Kerstevangelie hebben: Hoe Maria moeder werd van het vleesgeworden Woord, hoe de Zoon werd geboren, gewonden in doeken (ten bewijze van echtheid) in de kribbe werd gelegd (ten teken van vernedering). Hoe engelen en herders de Waarheid van de menswording van de Zoon van God hebben bevestigd, hoe Simeon en Anna Hem in het geloof hebben omhelsd en beleden, hoe Wijzen uit het Oosten zijn gekomen om het Kindcke te aanbidden.
En dit alles is door Lukas beschreven tot blijdschap en verheuging voor de kerk des Heeren door alle eeuwen heen.
En hoe is Lukas met zijn Evangelie begonnen?
Hij zelf schrijft het: Nademaal velen ter hand genomen hebben om in orde te stellen een verhaal van de dingen, die onder ons vokomen zekerheid hebben, gelijk ons overgeleverd hebben die van de beginne zelf aanschouwers en dienaars des Woords geweest zijn, zo heeft het mij ook goedgedacht, hebbende alles van te voren aan naarstiglijk onderzocht.
Voordat Lukas is gaan schrijven, heeft hij zich verdiept in alles wat reeds geschreven was over Christus, en wat voor de christenen werd gehouden voor echt en voor de waarheid, tevens ook wat de discipelen en de apostelen aangaande Christus hebben geleerd en gepredikt. Lukas erkent eerlijk dat hij geen getuige van de eerste rang is, hij behoort niet onder hen, die van het begin van Jezus' optreden aan ooggetuigen waren van wat Hij deed. Hij behoorde tot het jongere geslacht dat afhankelijk was van de mededelingen van apostelen en evangelisten uit de dagen van Jezus' omwandeling op de aarde. Maar hij heeft niet blindelings alles te boek gesteld wat geschreven was, of wat mondeling werd medegedeeld. Hij is met het oordeel des onderscheids te werk gegaan. En de kanttekenaren zeggen er bij, dat hij dit alles heeft gedaan door een bijzondere drijving van de Heilige Geest, en daarom is zijn schrijven geworden tot "Het Heilig Evangelie naar de beschrijving van Lukas."
Maar tegelijk is door dit onderzoek dat vooraf ging, zijn Evangelie geworden waarin alles, wat Jezus gesproken en gedaan heeft, in orde is weergegeven. Lukas heeft rekening gehouden met de tijdsorde en de gelegenheid. Zijn Evangelie is ook geworden een Evangelie met een rijkdom aan historische inhoud.
En daarom kan hij dan ook aan Theofilus schrijven: Opdat gij moogt kennen de zekerheid der dingen, waarvan gij onderwezen zijt (vs. 4). Theofilus, hetgeen waarin gij onderwezen zijt door de levende stem, daarvan kunt gij nu lezen in het Evangelie dat door mij is geschreven. Het zal u dan meer zekerheid geven aangaande hetgeen gij gehoord en geleerd hebt aangaande Jezus' woorden en werken.
Lukas had met zijn schrijven ook het geestelijk belang van Theofilus op het oog. En laat Theofilus het dan lezen, om versterkt te worden in het geloof in Jezus Christus.
Theofilus, wie is hij geweest?
Uit de naam kunnen we afleiden dat hij een Griek was. De titel die hij droeg van "voortreffelijk" wordt in de Schrift ook toegekend aan de Romeinse stadhouders Felix (Hand. 23: 26) en Festus (Hand. 26: 25), in onze vertaling weergegeven als "machtigste". Het kan daarom zijn dat ook Theofilus de drager was van een aanzienlijk staatsambt. In ieder geval is hij een voornaam'burger of een der edelen onder het volk geweest.
Maar ook voor deze "voortreffelijke" en "machtigste" man zal het grootste wonder hebben plaats moeten vinden om door God de Almachtige en de Almachtige Geest van Christus, verworven door het Kindeke in de kribbe, zich te leren kennen in de staat van ellende en verlorenheid voor God, in afkerigheid en vijandschap tegen God. Maar dan zal ook de verlossing een eeuwig wonder zijn, vanuit Gods welbehagen: het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond. Om dan door het ware geloof te mogen en kunnen zeggen: En wij hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd, vol van genade en waarheid.
Zo heeft Lukas geschreven voor het geestelijk welzijn van Theofilus, de heiden van oorsprong. Maar dan ook in Theofilus aan alle gelovigen uit de heidenen aangaande de betrouwbaarheid en de zekerheid van het Evangelie van Jezus Christus: Want alzo liefheeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn Eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe (Joh. 3: 16).
Zo zal ook in de a.s. Kerstdagen bij het horen en het lezen van het schone en rijke Kerstevangelie aan ons zelf de vraag gesteld moeten worden: Ben ik dit ware geloof deelachtig?
Alleen het bezit van het waarzaligmakend geloof doet ons Christus en Zijn genade deelachtig worden. En het is ook "de zekerheid der dingen" dat het Kindeke in de kribbe ook eenmaal zal verschijnen op de wolken des hemels als de Rechter van hemel en aarde. En er is veel kerstvreugde en blijdschap dat niet voortkomt uit het bezit van het waarzaligmakend geloof, en dan zal deze vreugde eenmaal veranderen in eeuwige smart en droefheid
Maar waar de ware droefheid naar God wordt gevonden, zal het Kindeke in de kribbe deze droefheid veranderen in ware vreugde en blijdschap. Dan kan het Kerstfeest worden niet in de december-maand, maar zelfs in de warme zomerdagen.
Het heilsfeil van Kerstfeest heeft eenmaal plaatsgevonden in de stal te Bethlehem. Maar "de zekerheid der dingen" blijft, dat de vruchten ervan verkregen kunnen worden tot de laatste uitverkorene zal zijn binnengebracht.
Zo schreef Lukas aan Theofilus: Het gaal om uw Zieleheil, het gaat om Christus, want gij weel de genade van onze Heere Jezus Christus, dat Hij om uwentwil is arm geworden, "daar hij rijk was, opdat gij door Zijn armoede zoudt rijk worden (2 Kor. 8: 9)
En schreef Luther het niet: Wij zijn bedelaars.
Maar hij schreef ook tegen de muur of op zijn tafel: Maar Jezus leeft!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen