Ware liefde wacht, maar hoe dan?

Waarom trouwen?

Als een jongen en een meisje verliefd op elkaar worden, dan is daar niets mis mee. En als verliefdheid leidt tot een verkering waarin de liefde tot elkaar de basis is, dan is dat een gave van God. Het verlangen naar de ander hoort daar echt helemaal bij. Je groeit in je verkeringstijd naar elkaar toe en dat vindt z'n bekroning in het huwelijk. Het huwelijk is een instelling van God. "Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen, en zij zullen tot een vlees zijn." Zo is het door de Schepper van het leven gegeven. De jongen zal het meisje "aanhangen", dat wil zeggen: er blijvend aan verbonden zijn. Ze gaan voortaan hun leven samen delen binnen de grenzen van het huwelijk. En dan zullen die twee tot één vlees zijn. Dat wijst op de lichamelijk bezegeling, als een bekroning van die tweeeenheid. Het is duidelijk dat je hier de volgorde niet mag omdraaien. Het begint niet met de lichamelijk eenwording. Het begint in de verkeringstijd met waardering en respect voor elkaar. Daarbinnen bloeit de liefde op. En de liefde vindt haar bekroning in het huwelijk, als een instelling van God.

Wachten tot je trouwt?

De jongelui die de brief schreven, hebben het er moeilijk mee. Ze twijfelen er niet aan dat het huwelijk een instelling van God is. Ze zijn er van overtuigd dat zelfbeheersing nodig is. Ze weten dat "ware liefde wacht". De vraag waarom wachten tot je trouwt, hebben ze samen al beantwoord. Er is sprake van een bijzondere, zeer persoonlijke en goddelijke voorzienigheid in het samenbrengen in het huwelijk.

Binnen de bescherming van het huwelijk ontvangen man en vrouw de gave van geestelijke en lichamelijke eenheid. De echte liefde wil daarop wachten. Voor elkaar en voor de Heere.

En toch is er de aanvechting: waarom zo lang wachten? Als je echt van elkaar houdt is dat toch veel belangrijker dan het al of niet een trouwboekje hebben?

In onze Nederlandse samenleving vindt 95% van de jongeren datje daarover niet moeilijk moet doen. En uit een onderzoek in reformatorische kring blijkt dat 60% van de meisjes en 83% van de jongens seksueel contact voor huwelijk niet verkeerd vindt.

Intussen is er echt iets fout in je verkering als je als meisje elke maand in spanning zit of je zwanger bent. Er zit ook iets helemaal fout als je daarover helemaal geen spanning hebt: er kan toch immers niets gebeuren...

Hoe dan?

Jullie vragen hoe je met je grenzen moet omgaan. En waarom het verkeerde zo vaak de overhand heeft. En waarom God toelaat dat twee jonge mensen daar zo'n moeite mee hebben? De laatste vraag doet mij denken aan zondag 3 van de Heidelberger Catechismus. Heeft dan God de mens alzo boos en verkeerd geschapen? Het antwoord is duidelijk: Neen Hij; maar God heeft de mens goed en naar Zijn evenbeeld geschapen. De Heere heeft niet gewild dat jonge mensen het moeilijk zouden hebben met Zijn gave. Zo was het in het paradijs niet. Wij hebben ons echter in ongehoorzaamheid van God afgekeerd en sindsdien is onze menselijke natuur verdorven geworden. Sindsdien is de paradijsbloem van de eenheid van man en vrouw ontluisterd vanwege onze zonden. Het verkeerde heeft vaak de overhand, omdat wij zo totaal aan de zonde gekluisterd zijn. Onze innerlijke drang om grenzen te overschrijden, komt niet bij de Heere vandaan. Dat zoeken wij zelf. We kunnen dat uit onszelf niet eens beteugelen. Daarom is vernieuwing van ons leven nodig. Met het oog op onze verhouding tot de Heere en ten opzichte van elkaar.

Wat geeft de Heere ons dan veel wat we niet verdienen. Ook dat je als jongen en meisje verkering mag hebben en mag toegroeien naar een huwelijk.

Probeer intussen te voorkomen dat alles draait om dat ene. Seksualiteit is een manier om je liefde te uiten. Om er van te genieten. Maar er is meer. Doe juist daarom kalm aan. Zoek de gelegenheid niet als de genegenheid er is. Spreek samen een duidelijk grens af. Heel belangrijk is dat je elkaar helpt om die afspraken vast te houden. Zelfbeheersing is moeilijk, maar niet onmogelijk. Blijft over de vraag hoe je dat leert. Daarover een volgende keer meer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen