Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Romanschrijfster Francine Rivers:

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Romanschrijfster Francine Rivers:

„Ik beschouw mijn boeken als geslaagd wanneer mensen de Bijbel gaan lezen"

10 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ze heeft meer dan twintig boeken gepubliceerd, die in allerlei talen verschenen zijn, waarvan er miljoenen verkocht worden en waarmee ze een aantal prijzen in de wacht sleepte. Ondanks haar succes en de roem die daarbij hoort, blijkt de Amerikaanse schrijfster Francine Rivers (54) een vriendelijke, bescheiden dame. Onlangs bracht ze samen met haar man Rick een bezoek aan Nederland.

„Als kind wist ik al dat ik schrijver wilde worden. Maar pas toen ik achter in de twintig was, ben ik er echt mee begonnen. Ik was inmiddels getrouwd en moeder van drie kinderen. Mijn eerste boek verscheen in 1979 en was niet zo succesvol. Maar mijn derde boek werd een bestseller. Ik schreef boeken in het romantische genre. Ze gingen over de vraag: Wat is echte liefde? Uiteindelijk zijn er dertien van zulke romans verschenen, waarmee ik diverse prijzen gewonnen heb.
Voor de buitenwereld ging alles voorspoedig, maar van binnen voelde ik mezelf hongerig. Ik miste iets, al wist ik zelf niet wat. Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. De kerk die wij bezochten, had als motto: werken, werken, werken. Iedereen deed zijn best om een goed christen te worden, maar de betekenis van het woord genade kenden we niet. In die tijd dacht ik dat ik christen was, maar ik was niet wedergeboren. Ik begreep niet wat Gods liefde werkelijk inhield.
In 1986 verhuisden we van Zuid- naar Noord-Californië. Toen we ons bestelbusje nog aan het uitpakken waren, vroeg onze buurjongen of we joden waren. Nee, christenen, antwoordde ik. Dan heb ik een kerk voor jullie, zei hij.
Uit nieuwsgierigheid ging ik met hem mee en in de kerk waar ik nu terechtkwam, was alles anders. Het leek net één grote familie, ik voelde me er meteen in opgenomen. Ook de manier van preken was helemaal nieuw voor me. De predikant legde eerst uit wat de historische achtergrond van een bepaalde tekst was, en stelde vervolgens de vraag: Wat heeft dit voor ons persoonlijke leven te betekenen?
Ik vond de diensten heel fijn. Ik begon het Woord van God te drinken en het veranderde mijn leven. Maar Rick, mijn man, wilde niet met me meegaan. In onze vorige kerk was hij actief lied geweest, maar nu had hij er genoeg van. Ik dacht: Als hij niet naar de kerk wil, dan breng ik de kerk naar hem. Daarom vroeg ik de predikant of hij bij ons thuis bijbelstudie wilde houden. Dat gebeurde. Rick vond het interessant en kreeg ook belangstelling voor het Evangelie. Op 6 mei 1986 hebben we ons allebei laten dopen.

Geloofsbelijdenis
„Daarna gebeurde er iets beangstigends: ik kon niet meer schrijven. Vier jaar lang mislukte alles wat ik probeerde. Nu geloof ik dat God dat deed om me op Hem en Zijn woord te richten. Schrijven was mijn afgod geworden. Ooit zei mijn man: Als je moest kiezen tussen mij en de kinderen of het schrijven, zou je voor het schrijven kiezen. Hij had gelijk. Maar nu was het tijd om andere prioriteiten te stellen.
Ik vroeg of God mij wilde leren romans te schrijven die een honger opriepen naar Zijn Woord. Dat gebed heeft Hij beantwoord. Na mijn bekering ben ik intensief bijbelstudie gaan doen. In vier jaar tijd las ik de Bijbel vijf keer door. Toen ik het boek Hosea bestudeerde, wist ik dat God wilde dat ik hierover zou schrijven.
Zo ontstond de roman Bevrijdende liefde. Het boek gaat over het meisje Angel, dat al op jonge leeftijd in de prostitutie terechtkomt. Ze raakt verhard en verbitterd, maar dan komt de gelovige boer Michael Hosea in haar leven. In opdracht van God trouwt hij met haar en hij slaagt er uiteindelijk in om tot haar hart door te dringen.
Bevrijdende liefde is mijn geloofsbelijdenis. Ik heb het biddend geschreven. Het verhaal laat zien hoe lief Jezus mensen heeft. Dit boek heeft veel reacties opgeroepen en doet dat nog steeds, meer dan al mijn andere boeken bij elkaar. Het spreekt mensen aan die grote problemen hebben. Het laat zien dat er voor iedereen hoop is.

Strijd
„De essentie van mijn geloof is dat ik een persoonlijke relatie heb met mijn Zaligmaker. Hij betaalde de prijs voor mij zonden. Hij is ook mijn Heere, Degene die mij iedere dag leiding geeft en Die ik moet gehoorzamen.
Dat levert strijd op, omdat we de dingen graag zelf onder controle houden. Ook zijn er allerlei verleidingen en valt de satan ons aan. Maar hoe zwaarder de worsteling is, hoe meer ik mijzelf naar God mag toekeren om van Hem kracht te krijgen. Het leven van een christen is niet eenvoudig, maar het is de moeite waard.
Uitverkiezing vind ik een moeilijk onderwerp. Als ik alles van God zou begrijpen, zou Hij God niet zijn. Ik denk dat Gods boodschap van genade tot iedereen komt. Hij wil dat wij behouden worden. Geen enkele zonde is onvergeeflijk, behalve het levenslang nee zeggen tegen Christus en de Heilige Geest. Maar wanneer je eenmaal tot geloof komt, houdt Christus je vast. Eens gered, altijd gered. Het kan zijn dat je bij Hem vandaan dwaalt, maar dan haalt Hij je weer terug, al kost dat soms veel pijn.

Abortus
„Voor ik christen werd, was het mijn ambitie om te publiceren en veel geld te verdienen. Nu gebruik ik het schrijven om een antwoord te vinden op vragen waarmee ik worstel en om die antwoorden aan andere christenen door te geven. Het is mijn ambitie dat mensen die God niet kennen door het lezen van mijn boeken gaan hongeren en dorsten naar dat wat echt belangrijk is. Ik hoop dat ze de Bijbel zullen pakken. Fictie is niet bedoeld om de Bijbel te vervangen, maar om beter te leren begrijpen wie God is en hoeveel Hij van ons houdt.
Een voorbeeld van een boek dat mijzelf en anderen heeft geholpen, is Een kind van verzoening, dat gaat over het thema abortus. Lang geleden onderging ik zelf een abortus en sindsdien heb ik daar steeds pijn en schaamte over gevoeld. Nadat ik dit boek geschreven had, in 1995, voelde ik me eindelijk innerlijk geheeld en merkte ik dat ik erover kon praten.
De hoofdpersonen van de roman en de manier waarop ze met abortus omgaan, laten zien hoe zon ingreep je leven beïnvloedt: Niet alleen het ongeboren kind is slachtoffer, ook de moeder en de andere mensen die ermee te maken hebben. Als mensen zich bij een abortuskliniek melden, krijgen ze niet de hele waarheid te horen.
Het boek is gebaseerd op verhalen van werkelijk bestaande mensen. Het vormt een fel pleidooi tegen abortus en daarom had ik verwacht dat allerlei feministische groeperingen ertegen zouden protesteren. Maar ik kreeg juist veel brieven van vrouwen die zelf een abortus hebben ondergaan en die vertelden dat het lezen van dit boek hun innerlijke genezing gaf. Anderen waren vroeger pro-abortus, maar zijn door het lezen van Een kind van verzoening tot andere inzichten gekomen.
Tijdens het schrijven van Een kind van verzoening was er in Amerika een hevige discussie gaande over euthanasie. Ik zie een parallel tussen het onderwerp abortus en euthanasie: als het leven in de moederschoot niet meer heilig is, dan geldt dat ook voor het leven van bejaarde mensen. Over het thema euthanasie schreef ik Leotas tuin, dat pas in het Nederlands is vertaald.

Hoop
„De romans die ik schreef voor ik christen werd, laat ik niet meer publiceren. Toch spijt het me niet dat ik ze geschreven heb. Ik heb er veel van geleerd, mijn schrijfvaardigheid is erdoor ontwikkeld.
De boeken die ik sinds 1986 heb geschreven, zijn volgens mij beter dan die van de periode ervoor. Wij zijn verstandelijke, emotionele en geestelijke wezens. Voor ik christen werd, richtte ik mij op het verstandelijke en emotionele deel, maar mijn huidige boeken zijn ook op het geestelijke deel gericht.
Het belangrijkste van een boek vind ik de personages. Het moeten levende wezens zijn, mensen van vlees en bloed. Er worden veel boeken geschreven die uitstekend in elkaar zitten, met een heleboel spannende gebeurtenissen, maar waarin je toch iets mist.
Een boek moet niet prekerig zijn. Een schrijver doet het verkeerd wanneer zijn hoofdpersonen alleen maar even hoeven te bidden om alle problemen op te lossen. Ook is het verkeerd om met teksten rond te strooien; christenen vinden dat mooi, maar niet-christenen worden erdoor afgeschrikt. Ik beschouw mijn boeken als geslaagd wanneer mensen opgetogen raken over Jezus Christus. Dat ze de Bijbel gaan lezen om zelf te ontdekken wat erin staat. Dat ze hoop krijgen, het besef: Houdt God echt zóveel van mij?!

Cursussen
„Om schrijver te worden moet je doorzettingsvermogen hebben, discipline, de bereidheid om te leren. Als mensen het diepe verlangen hebben om te schrijven, dan heeft God hen al een talent gegeven. Dan moeten ze zichzelf gaan trainen.
Ik heb Engelse letterkunde en journalistiek gestudeerd. Op die manier kwam ik veel te weten over zaken als stijl en compositie. Maar een schrijver leert het meeste door te lezen. Ik heb van alles gelezen: klassieke romans, moderne romans, tijdschriften, kranten... Daarbij stel ik mezelf de vraag: Vind ik dit mooi? Waarom, of waarom niet?
Ik weet niet hoe ik erin slaag om me in de meest uiteenlopende personages in te leven, ik denk dat God me ertoe in staat stelt. Toen ik Bevrijdende liefde schreef, werd er in Amerika een meisje vermist, dat waarschijnlijk in de prostitutie terechtkwam en later is vermoord. Bij het schrijven had ik haar foto in gedachten.
Ik denk dat een schrijver nooit volleerd is. Om mijn techniek verder te ontwikkelen, volg ik nog steeds cursussen en analyseer ik teksten van anderen. Ik wil mezelf blijven verbeteren. Of dat lukt? Tsja, dat kun je beter aan de lezers vragen.

Kritiek
„Schrijven is zo fijn dat ik het wel altijd zou willen doen. Maar om mezelf een grens te stellen, doe ik per dag niet meer dan vier paginas. Soms kost me dat een paar uur, en soms bijna een hele dag. Met een roman ben ik zodoende een jaar bezig, waarbij er ook veel tijd gaat zitten in het voorbereidende onderzoek.
Iedere maand ontvang ik zon twintig tot vijfentwintig brieven van lezers, en dan ook nog een aantal emails. Vaak zitten er aangrijpende levensverhalen bij en ik probeer ze allemaal persoonlijk te beantwoorden.
Er zijn mensen die veel aan mijn boeken hebben, maar ik krijg ook kritiek. Sommige christenen vinden dat Bevrijdende liefde niet gelezen mag worden, omdat het boek een prostituee als hoofdpersoon heeft. Maar ik denk dat een christenauteur over ieder onderwerp mag schrijven. Al vragen sommige onderwerpen veel bekwaamheid. De schrijver moet ook niet altijd proberen om de emoties van de hoofdpersoon in de lezer op te roepen. Sommige dingen kun je beter op een objectieve manier beschrijven.

Gods perspectief
„Ik zou graag nog eens een verhaal schrijven over de kwestie: Wat is een kerk? Enerzijds is een kerk een verzameling gelovigen, maar anderzijds heb je het gebouw, de structuur. Hoe houd je die twee dingen bij elkaar, zonder dat alle aandacht op de structuur wordt gericht? Hoe voorkom je dat mensen de leiding nemen, in plaats van Jezus Christus?
Wanneer ik aan een nieuw verhaal begin, zijn er veel dingen die ik nog niet weet. Maar als God me de drang geeft om te schrijven, dan vertrouw ik erop dat Hij me erbij zal helpen. Voor ik ga schrijven, doe ik iedere morgen Bijbelstudie. Ik wil niet dat mijn eigen vooroordelen in het verhaal terechtkomen. De grote vraag is: Wat is Gods perspectief? Hoe beziet Hij de dingen?

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 20 juni 2001

Terdege | 108 Pagina's

Romanschrijfster Francine Rivers:

Bekijk de hele uitgave van woensdag 20 juni 2001

Terdege | 108 Pagina's