Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Voorbij

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Voorbij

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Midden in een jaargetijde dat in het teken van afscheid nemen staat, bekruipt me een weemoedig gevoel. Meer dan in andere seizoenen roept momenteel alles om je heen je toe: Voorbij! Voorbij! Het blad valt af, het jaar nadert zijn einde, opnieuw gaat er een agenda deinitief dicht. Harmen sloopt een overbodig geworden traphekje van de muur, ik ruim een paar mini-handschoentjes op. Voorbij zijn de babyjaren van Roos, Benjamin en Lobke - en ze komen niet meer terug. Voorbij is een verrukkelijke zomer - en we zullen die nooit meer overdoen. De melancholie gaat vergezeld van een miserabel gevoel. Zo veel was immers ook in dit jaar verre van volmaakt. En al is het waar dat er ontelbare mooie momenten waren, ze zijn wel onherroepelijk voorbij.

Sinds een jubilaris eens opmerkte dat een christen niet achterom kijkt, maar vooruit, voel ik me tijdens zulke buien extra bezwaard. Hier beneden is het niet, dat staat immers inderdaad als een paal boven water. Is loslaten ook in dit opzicht niet een kenmerk van liefde? En moet je juist wat dit betreft niet leren je leven te verliezen? Voorwaarts dus

En toch, zonder terugblikken zal het niet kunnen en - ook voor een christen - niet hoeven. Gedenken en herdenken is namelijk bepaald geen onbijbels gegeven. Het heeft alles te maken met het tellen van zegeningen, met het opmerken van Gods hand in de geschiedenis en met het leren van het verleden. Daar komt bij dat achteromkijken je stilzet bij de vergankelijkheid van het bestaan. Alles is eindig. De weemoed van die wetenschap kan je tegelijk vervullen met een ander soort heimwee. Heimwee naar Toekomst. Waar zelfs het afscheid nemen zelf voorgoed ‘voorbij’ zal zijn.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 16 december 2009

Terdege | 180 Pagina's

Voorbij

Bekijk de hele uitgave van woensdag 16 december 2009

Terdege | 180 Pagina's