DE VERZOENING IN HET NIEUWE TESTAMENT (2)

„Voor onze zonden.

In het vorige artikel hebben we gevraagd, wat de uitdrukking „naar de Schriften" in 1 Corinthe 15 : 3, 4 betekende. Onze conclusie was, dat Jezus en de apostelen de betekenis van de dood van Christus geheel in het licht van het Oude Testament hebben verkondigd als plaatsvervangend en verzoenend. (Jesaja 53).

Nu vragen we ons af wat bedoeld is met de uitdrukking „voor onze zonden”. We letten daarbij vooral op het woord voor. Dit is namelijk een kernwoord bij alles wat het Nieuwe Testament over de verzoening zegt. Er zijn in de Griekse tekst verschillende woorden gebruikt, die ieder een aspect van dit voor benadrukken. In de tekst, die we nu bespreken wordt het meest omvattende woord gebruikt (hyper). Het betekent allereerst ten behoeve van: de dood van Christus komt ons ten goede.

Dit is ongetwijfeld de belangrijkste betekenis van dit woord. Daarnaast echter heeft het de bijbetekenis wegens, ter wille van. De dood van Christus is ook wegens onze zonden; deze zijn de oorzaak, de grond van Zijn dood. In de derde plaats zit in dit woord ook de gedachte in plaats van. Jezus stierf voor onze zonden in onze plaats. U ziet, een veelomvattend en belangrijk woord. We vinden het door het hele Nieuwe Testament heen met betrekking tot de dood van Jezus Christus. Jezus zelf heeft het ook gebruikt. Bijvoorbeeld bij de instelling van het Avondmaal spreekt Hij over Zijn bloed, dat voor velen vergoten wordt (Marcus 14 : 24, Lucas 22 : 20, 1 Corinthe 11 : 24). Het brood, dat Hij zal geven, is Zijn vlees - lichaam - voor het leven der wereld (Johannes 6 : 51). De kruisdood van Jezus was voor u (1 Cor. 1 : 13), voor ons is Christus zonde gemaakt (2 Cor. 5 : 21), voor ons is Hij een vloek geworden (Gal. 3 : 13); Hij gaf zichzelf voor onze zonden (Galaten 1 : 14, zie ook 1 Tim. 2 : 6, Titus 2 : 14). De Hogepriester van onze belijdenis bracht offers voor de zonden (Hebreeën 5 : 1, 7 : 27, 9 : 7, 10 : 12). Hij leed voor u. (1 Petr. 2 : 21).

Uit deze opsomming van teksten uit het gehele Nieuwe Testament blijkt, dat vele malen juist dit veelomvattende woord voor gebruikt wordt in verband met de dood van Christus. Wie die „ons", „u", „velen" enz. zijn, voor wie Christus verzoenend gestorven is, hopen we later in deze artikelenreeks te vragen. Nu gaat het ons er om hoe Jezus Christus verzoening heeft gebracht.

Geen lot maar daad.

Als we de geschiedenis kis we de geschiedenis van het lijden en sterven van Christus lezen zien we dat de mensen Hem dit hebben aangedaan. In dit verband wordt vaak gesproken van „overgeleverd worden". Judas levert Hem over (Matth. 10 : 4, 26 : 15), de oversten (Matth. 20 : 18, 19). Het lijkt dus alsof Jezus slachtoffer is van het onbegrip en de haat van de mensen. Deze mensen hebben er dan ook de volle verantwoordelijkheid voor (Johannes 21 : 20). Toch is Zijn lijden en dood geen lot, wat Jezus overkomt. Juist in dit verband wordt het woordje „moeten" gebruikt. (Matth. 16 : 21, Mare. 8 : 31, Lucas 9 : 22, enz.). Ook dit is weer dat teruggrijpen op 't Oude Testament van Jezus, die zich de Knecht des Heren wist (Jesaja 53). Zijn lijden en dood zijn geen noodlot, maar vervulling van de raad - het plan - tot verzoening. Zijn weg is reeds in het Oude Testament uitgetekend en Hij gaat deze weg in gehoorzaamheid. De woorden van Jezus tot de Emmaüsgangers laten hierover geen twijfel bestaan. (Lucas 24 : 26, vergelijk Lucas 22 : 37). Daarom wordt ook gezegd, dat Jezus zichzelf heeft gegeven. Zijn lijden en dood is Zijn daad geweest. (Romeinen 8 : 32, Galaten 2 : 20, Efeze 5:2). Ook hierin zien we weer de achtergrond van het Oude Testament. (Jesaja 53 : 12).

Verschillende gedachtenlijnen.

De centrale betekenis van de dood van Christus voor ons naar de Schriften, wordt in het Nieuwe Testament nu uitgewerkt en verduidelijkt door een aantal gedachtenreeksen, die ontleend zijn aan het Oude Testament: Er wordt bijvoorbeeld gesproken over de dood van Christus als een offer voor onze schuld, als een losprijs, die betaald wordt, als het aanbrengen van vrede, het wegdragen van de vloek, enz. Deze „beelden", waaronder over de verzoening wordt gesproken, hebben ieder een rijke betekenis. Als ik „beeld" zeg, bedoel ik niet „bij wijze van spreken". Het gaat om de werkelijkheid van wat gebeurd is. Waarvoor we moeten waken is, dat we deze gedachtenlijnen gaan verabsoluteren: we moeten het gehele Nieuwe Testament laten spreken. In de loop der eeuwen zijn bepaalde gegevens van het Nieuwe Testament inzake de verzoening naar voren gehaald en in alle consequenties doorgedacht. Dat heeft tot gevolg gehad, dat verschillende „typen" van verzoeningsleer naast elkaar hebben bestaan. Op deze wijze wordt de betekenis van de verzoening door Christus versmald en tekort gedaan aan de breedte en veel-

kleurigheid van het getuigenis der Schriften.

De dood van Christus als offer.

Bij de uitwerking van de prediking der verzoening wordt in het Nieuwe Testament dikwijls het woordgebruik van de Oud-Testamentische offerdienst gebruikt. Dit is niet verwonderlijk, omdat de Here Jezus daarin is voorgegaan. Bij de instelling van het Avondmaal (Marcus 14 : 24) spreekt Jezus van Zijn bloed, dat voor velen vergoten wordt en van Zijn lichaam - vlees - dat verbroken wordt. Hij, denkt hierbij ongetwijfeld aan Zijn lichaam en bloed als een offer. Uitgieten van bloed is een staande uitdrukking voor offeren. Het zal niet te ver gaan, als we in dit verband aannemen, dat Jezus ook de betekenis van het paaslam op zichzelf heeft toegepast. Wordt later in de brieven van Paulus Jezus ook niet ons Paaslam genoemd? (1 Corinthe 5 : 7 e.v., 1 Petrus 1 : 19, vergelijk Openbaring 5 : 6, 9, 12, 12 : 11; Johannes 1 : 29, 36). Algemeen werd het Paaslam, dat in Egypte geslacht was, verzoenende kracht toegeschreven. Dat bij de uitspraken in het Nieuwe Testament over Christus als het Lam Gods alleen aan het Paaslam mag worden gedacht, is de vraag. Het onderscheid van de verschillende offers, zoals het Oude Testament die kent, is min of meer weggevallen, nu men in Christus het offer, „waarop alle offers zagen", had herkend.

Een andere aanwijzing, dat bij de dood van Christus aan de offers gedacht werd, is het gebruik van de uitdrukking het bloed van Christus: e gemeente is door het bloed van Christus verworven (Handelingen 20 : 28). Hem heeft God voorgesteld als zoenmiddel door het geloof in Zijn bloed. (Romeinen 3 : 25). In Hem hehben we de verlossing door Zijn bloed (Efeze 1 : 7), vrede gemaakt hebbende doorliet bloed van Zijn kruis (Colossenzen 1 : 20). We hebben de vrijmoedigheid om in te gaan in het heiligdom door het bloed van Jezus (Hebreeën 10 : 19). Zo zouden er nog vele voorbeelden te noemen zijn. Het merkwaardige is nu, dat de kruisdood een verschrikkelijke wijze van ter dood brengen was, maar bloed vloeide er nauwelijks bij. Rechtstreeks kan de uitdrukking „Zijn bloed" geen verwijzing zijn naar de kruisdood. Het is een staande uitdrukking voor het offeren! Het gebruik van deze uitdrukking wijst erop dat de dood van Jezus Christus een offerdood was.

Als we dit eenmaal hebben vastgesteld, is het niet moeilijk vele aanwijzingen te vinden in het Nieuwe Testament. De breedste uitwerking van deze gedachten vinden we in de brief aan de Hebreeën. Een uiteenzetting van het priester-zijn van Christus, die zichzelf offerde, neemt een groot deel van dit boek in beslag. Eenmaal bij de voleinding der eeuwen is Hij verschenen om door Zijn offer de zonde weg te doen. (Hebreeën 9 : 26).

Wanneer we vastgesteld hebben, dat het Nieuwe Testament het leven en de dood van Christus heeft gezien als een offer, is de volgende vraag, hoe we nu dit moeten verstaan. Wat houdt dit voor ons in, dat Zijn dood offer was voor de zonde? In het volgende artikel nopen we deze vraag te beantwoorden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen