Genezing op het gebed...?!

Wat speelt er zich op die kamers af? Je probeert je een voorstelling te maken... of je bent getuige van een meisje in hevige pijn, roepend om vader en moeder. Je denkt verder... In gedachten zie je de spanning van zoveel ouders, die de vreugde en blijdschap uit hun huis zagen vertrekken. Het liefste wat ze hadden, moest naar het ziekenhuis worden gebracht. Vrees, angst en zorg bij broers, zussen, oma's, opa's om het kind in één van die kamers... Spanning, vrees... lijden.

Ziekte en lij den

We komen ziekte en lijden overal tegen: thuis, in het ziekenhuis, in de verpleeginrichting, in bejaardenhuizen en revalidatiecentra. Ze slaan ook geen leeftijd over, van zuigeling tot grijsaard, in de kracht van het leven of in de puberteit. Ernstige ziekten, ongeneeslijke kwalen, aangeboren handicaps. Mensen die altijd aangewezen zijn op de hulp van anderen. En dan heb ik het nog niet eens over leed en pijn dat in stilte geleden wordt. Lijden wordt niet altijd veroorzaakt door ziekte, maar 't is wel waar, dat ziekte heel wat lijden kan brengen. Waar ligt de oorzaak van al dat leed, dat lijden? Zonder een goedkoop antwoord te willen geven, is het onomwonden waar, dat in het paradijs geen pijn, moeite, verdriet en lijden was.

Waren er geen zonden, er waren ook geen wonden. Maar dat betekent niet dat iemand die veel moet lijden meer gezondigd heeft dan een ander die een perfecte gezondheid heeft. Vragen te over. Waarom, waartoe overkomt mij dat nu juist? Is er nog genezing mogelijk of ben ik een hopeloos geval. En dan... als het sterven wordt?

Gods Woord en genezing

Tijdens Zijn omwandeling op aarde heeft de Heere Jezus vele zieken genezen: blinden, kreupelen, doven, ja Hij wekte zelfs doden op. Soms brachten vrienden de zieke bij Hem, een andere keer ging Hij Zelf naar Bethesda om de achtendertigjarige kranke te genezen. Vaak ontvingen de zieken een nog grotere weldaad: de vergeving van zonden. Maar 't gebeurde ook wel, dat ze genoeg hadden aan lichamelijk herstel. Denk aan de tien melaatsen. Slechts een kwam terug om God te verheerlijken. Zieken kwamen naar Jezus of wachten op Zijn komst (Bartimeüs), maar we lezen ook van een moeder die voor haar dochter net zo lang aanhield totdat Hij haar hoorde (Kananese vrouw).

Wat kunnen we doen voor een zieke? Zijn we als de priester en de leviet in de gelijkenis of mogen we de nood lenigen als de Samaritaan? De Heere heeft in Zijn Woord middelen gegeven tot herstel. Die mogen we gebruiken onder biddend opzien tot Hem. En het middel bij uitstek is het gebed. We zeggen wel eens: nood leert bidden, maar dat is maar één kant van de zaak. 't Is ook gebeurd dat mensen in hun nood met gebalde vuisten naar de hemel stonden. Toch blijft het waar, dat we in onze grote nood mogen, ja moeten bidden. We zeggen het zo vaak: de weg naar boven is altijd open. Dat geldt allereerst voor de zieke zelf. Daar hoort ook de ambtelijke voorbede bij. En de uitkomst? Die ligt in Gods hand.

Jakobus 5

In jakobus 5:14 staat: s iemand krank onder u? dat hij tot zich roepe de ouderlingen der Gemeente, en dat zij over hem bidden, hem zalvende met olie in de Naam des Heeren. Het

is een bijbels gegeven om met en voor de zieken te bidden. En wat is dan onze verwachting? Psalm 81 zegt het zo mooi: Op uw noodgeschrei, deed Ik grote wond'ren. Geloven we nog in wonderen? Trouwens we behoeven niet persé lichamelijk ziek te zijn om de Heere aan te lopen als een waterstroom. Ook in onze gezonde dagen is het noodzakelijk, 't Kan zelfs zo zijn, dat we zo veel met ons lichaam te stellen hebben, dat we niet eens meer tot God kunnen bidden. Blijft onverkort staan, dat de Heere gebeden wil worden, maar we mogen geen genezing afdwingen. Dwingen is iets anders dan smeken. Want hoe goed bedoeld ook, niet alle gelovige zieken zijn op het gebed beter geworden. Ook Gods kinderen kunnen ziek worden... en sterven. Wat kan dat ook bij hen die de zieke omringen onbegrepen blijven. Zij hebben zo geworsteld om het behoud... en dan toch nog tevergeefs. Wat zijn Gods wegen ondoorgrondelijk, maar toch... al begrijpen wij Hem niet, Hij doet het toch nooit verkeerd. Allen onderwerping aan Zijn wil geeft rust. Voor zieken en omstanders.

Opwekkingepredikers gebedsgenezing en

Bij opwekkingspredikers en evangelisten, zoals Oral Roberts, Herman Zaiss, Billy Graham en Thomas Lee Osborn stond als thema centraal: od wil de ziekte niet. Bij grote manifestaties in de jaren vijftig, zestig en zeventig in Den Haag en Groningen, waar honderden zieken bijeen waren met de grootste verwachtingen ging men uit van jesaja 53:5: aar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden is Hij verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is ons genezing geworden. Osborn trok ongehoorde en zeer onbijbelse conclusies: ls het waar is, dat jezus onze ziekten gedragen heeft, dan behoeven wij niet meer ziek te zijn.

Gebrek aan geloof

Deze vorm van exegese (schriftuitleg) wekte grote verwachtingen, maar aan het eind van de bijeenkomst nog grotere verwarring. Al schreeuwden de medewerkers van Osborn nog zo hard, dat je moest geloven, dat je gezond was en God daarvoor moest danken, de mensen bleven verlamd, kreupel, of bleven last houden van toevallen, je behoeft niet onder de indruk komen van de populariteit van deze stromingen. Er is meer. God, de HEERE gaat over dood en leven, maar ook over alle omstandigheden van jouw en mijn leven. De Heere Jezus zegt: Wie zijn kruis niet dagelijks op zich neemt en Mij navolgt, die kan Mijn discipel niet zijn. Maar wat zegt Osborn c.s.? Als je nog enig kruis van ziekte of gebrekkigheid te dragen hebt, bewijs je daarmee geen waarachtig volgeling van Christus te zijn. Zo'n benadering van ziekte is moedbenemend en onschriftuurlijk. Twee uitspraken van christenen onderstrepen dit. Blaise Pascal zegt in één van zijn "Pensees": Het slechtste wat God een mens kan geven, is continu voorspoed! I Je hoeft niet naar ziekte, pijn en lijden te verlangen, maar de Heere wil | ons in die weg wel leren alles van Hem te verwachten.

De Engelse bisschop Ryle noemt ziek-| te een zegen, een middel waardoor God mensen herinnert aan Zijn bestaan en hun eigen sterfelijkheid en hen wezenlijk doet nadenken over de essentiële vragen van dit tijdelijk leven!

Ziekenzalving

En de ziekenzalving dan? Deze vorm van genezing komen we tegen in Jakobus 5:14. Maar omdat er weinig over bekend is, komt het ons vreemd over. Dr. M. j. Paul, hervormd predikant in Dirksland heeft in verschillende bladen over ziekenzalving geschreven. We laten hem aan het woord:

Dr. Paul vertelt over een echtpaar, dat hem vroeg of hij hun ernstig zieke dochtertje wilde zalven met olie. Het kind was nog maar anderhalf jaar oud en had zware aanvallen van epilepsie. Volgens de specialist zouden die aanvallen dodelijk kunnen zijn. De ouders wezen op het bijbelgedeelte uit jakobus 5 en vroegen, voor het geval wij als kerk negatief op hun verzoek zouden reageren, of we dat dan bijbels wilden onderbouwen. In jakobus 5 wordt gesproken over het zalven van zieken met olie: Is iemand krank onder u? Dat hij tot zich roepe de ouderlingen der gemeente, en dat zij over hem bidden, hem zalvende met olie in de Naam des Heeren. Ik heb de vraag van deze mensen voorgelegd aan de kerkenraad van mijn vorige gemeente. In de weken daarna hebben we ons op deze vraag bezonnen. Dat was een mooie tijd, waarin we heel veel in de Bijbel hebben gelezen. Ik wilde dat zieke kind alleen maar zalven als de kerkenraad erachter zou staan. Ondanks aarzelingen ging men akkoord. In een avonddienst heb ik toen gepreekt over het zalven van zieken. Ik heb aan de gemeente verteld over het concrete verzoek van de familie. In de gemeente is er positief op gereageerd. Vooraf hebben we indringende gesprekken met de ouders van het kind gehad over de motivatie. Welke drie dingen spelen een wezenlijke rol bij de invulling van de ziekenzalving? Het gebed, de schuldbelijdenis en de zalving. Ik sprak bij de zalving dezelfde woorden uit, die de vroeg-christelijke kerk bij de ziekenzalving gebruikte: "Ik zalf u in de Naam van de Vader, van de Zoon en van de Heilige Geest, opdat u de zalving van de Heilige Geest zult

ontvangen tot heling van al uw zwakheden, naar ziel, geest en lichaam." Het sprak mij in deze woorden erg aan, dat lichamelijke genezing niet het een en het al is. We laten het aan God over hoe Hij nabij is en zegent. Dan voorkom je krampachtigheid. We hadden wel de overtuiging dat dit Gods weg was, die we mochten gaan. Ik ben er met de wijkouderling en met mijn vrouw heengegaan. Eerst hadden we een persoonlijk gesprek, daarna hebben we gebeden. Het punt van schuldbelijdenis kwam ook aan de orde. Het meisje heb ik met olijfolie gezalfd. En tot onze diepe verwondering heeft de Heere het kind genezen, ook tot verbazing van de specialist.

Vijf zaken

Hoe moeten we hier mee omgaan? Allereerst is in jakobus 5 het hoofdwerkwoord bidden. Het zalven is een bijkomende handeling. Letterlijk staat er dat de ouderlingen een gebed over de zieke uitspreken.

Het tweede dat onze aandacht vraagt is het woord ouderlingen, jakobus beperkt de | zalving tot de vertegenwoordi-| gers (ambtsdragers) van de I gemeente. 1

Het derde wat opvalt in deze I tekst is het oprichten. Dit ziet ™ duidelijk op lichamelijk herstel. Het gaat niet om geestelijk behoud (dat natuurlijk ook), maar om lichamelijke genezing. Niet de zalving behoudt de zieke, maar het gebed des geloofs. Alle nadruk valt op het gebed. De zalving is slechts een bijkomende handeling, die in de tijd van Jakobus zinvol en versterkend was.

Tenslotte spreekt Jakobus over de zondenvergeving. Het geheel staat op een hoog geestelijk plan. De ziekenzalving heeft in de Schrift niet de nadruk. Het is ook geen sacrament, dat door de Heere Jezus is ingesteld. Veel belangrijker is het gebed van de gemeente. De wekelijkse voorbede in de samenkomst is van hoge waarde. Ook het gebed voor elkaar, met name voor zieken en lijdenden. Wat kan er een leed en verdriet bij familie, vrienden en bekenden zijn. 't Is in eigen kracht ondraaglijk. Er zijn vragen waar wij geen antwoord op weten. Toch wil de Heere ook deze onbegrepen wegen gebruiken om ons nader aan Hem te verbinden. Ziekte, dood, pijn en moeite hebben niet het laatste woord. Ook de Heere Jezus was innerlijk bewogen met de lichamelijke noden. Hij weende bij het graf van Lazarus. In alle benauwdheid is Hij mede benauwd geweest.

Ook nu nog?

Is het zinvol of zelfs noodzakelijk om de ziekenzalving in te voeren? Het verkeerde gebruik in de Roomse kerk hoeft het goede gebruik niet in de weg te staan. Toch wil ik een paar vragen stellen. Waarom lezen we er zo weinig over in het Nieuwe Testament? Naast de woorden van Jakobus 5 lezen we alleen in Markus 6:13 over dit gebruik. Van de Heere Jezus lezen we geen enkele keer, dat Hij de ziekenzalving praktiseerde. Bedoel ik te zeggen, dat het niet meer voorkomt? Moeten we het van de hand wijzen omdat het in charismatische kringen nogal veel nadruk krijgt? Dan komen we in de knoei met Jakobus 5. Gebeurt het toch, dan mag het niet de nadruk krijgen, de Schrift doet dit ook niet! Vraagt een zieke er zelf om dan moeten we dit wel serieus behandelen. Maar laten we goed bedenken, dat het niet om de zalving gaat, maar om datgene wat het uitdrukt: e belofte van de Heilige Geest, Die helpend en sterkend op het gelovig gebed aanwezig wil zijn. Een zieke mist niets wezenlijks, als we alleen met hem spreken, bidden, bijbellezen, zonder handoplegging en zalving.

Geloven we nog in wonderen?

Ds. C. Harinck schreef in het Reformatorisch Dagblad het volgende: Ik geloof in wonderen, omdat ik in God geloof. Ik geloof in gebedsgenezing. Maar ik geloof niet dat daar altijd zalf en godsdienstige extase bij nodig is. Ik geloof ook niet dat God altijd op het gebed geneest en dat de gelovige die geen gebedsgenezing ontvangt geen goede gelovige is. Op grond van de Schrift weet ik, dat God wilde dat Paulus zijn doorn zou houden en dat Christus geleerd heeft te bidden: "Uw wil geschiede". Het dragen van het kruis hoort bij het christen-zijn, meer dan geforceerd je kruis kwijt willen.

En wat jakobus 5:14 en 75 betreft, stem ik in met de grote bijbelgeleerde Lightfoot: Omdat dit de bijgelovige gewoonte was onder de joden, om zieken met olie te zalven en bij deze zalving bezweringen uit te spreken om de duivelen uit te drijven, de apostel erkennende dat de geneeskrachtige olie een gewoon en goed geneesmiddel was, wijst hun toch een betere weg, namelijk: m de ouderlingen en dienaren van de gemeente te roepen om bij de zalving met olie godzalige en ernstige gebeden te voegen. " Hij is van mening dat dit gepaster is dan alle bezweringen en toverformules en dat dit aan te bevelen is voor christenen.

HEER' ik voel mijn krachten wijken En bezwijken; Haast U tot mijn hulp, en red, Red mij, Schutsheer, God der goden, Troost in noden, Grote Hoorder van 't gebed.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen