Aanval op SGP gaat dieper

De SGP is weer in het nieuws. Twee actuele sporen: de rel rond de benoeming van een als zeer bekwaam geselecteerde SGP-kandidaat voor de gemeente Barendrecht en de vraag van een feministisch spreekbuisje of het de rechter belieft de SGP van een voor die partij gevoelig liggend principe te ontdoen. Trefwoorden: vrouwonvriendelijk, discriminatoir, fundamentalistisch.

Het zou nog vrij overzichtelijk zijn als sprake was van een wij-zijgevoel. Christenen enerzijds, emancipatiedrijvers anderzijds. Maar het ligt complexer, tot en met tweeërlei geluid binnen die ene gewraakte partij toe.

Voorzover ik mag afgaan op wat ik daarover in regionale pers heb gelezen zou een SGP-burgemeester zich bij de selectiecommissie hebben ingeburgerd door te benadrukken dat hij bij het vrouwenstandpuntverruimende deel der partij behoort en zijn lidmaatschap bewust als een missie in dat opzicht wil volbrengen.

En een andere SGP-burgemeester beklaagt zich volgens de NRC over het feit -ik vertaal het vrij- dat hij, sollicitant, er maar weer op aangesproken wordt, per slot van rekening omdat de SGP niet om wil.

Waar ik vreselijk veel moeite mee heb is de verontschuldigende, zo niet kwalijk nemende toon van deze SGP'ers. Zij zetten er het merendeel van hun achterban -waargenomen door de bril van het SGP-vijandige kamp- mee te kijk en spelen de emancipatiebeweging ermee in de kaart. Het vrouwenstandpunt is een reglementair totstandgekomen uitspraak van de partij.

Om

Veel zwaarder weegt mij de vrees dat volstrekt onvoldoende doorzien wordt wat zich als maatschappelijk fenomeen aan het voltrekken is. Het slechtste argument dat een christen kan aanvoeren is: "Dit standpunt is niet meer van deze tijd." Het enig geldende overtuigende argument kan slechts zijn dat we voorheen dachten de Bijbel goed te verstaan, maar intussen naar eer en geweten moeten belijden het destijds verkeerd te hebben gezien. Een christen kan pas om gaan, als hij de Bijbel aan zijn kant heeft.

Waar inzake de vrouw in de politiek christenen elkaar op zijn minst zouden moeten toegeven dat er exegetische problemen liggen en elkaar de ruimte zouden moeten gunnen zich daar in het eigen geweten getrouw aan de Waarheid over te voelen, zegt de wereld: "Niets daarvan, zo'n ruimte is onacceptabel."

Ik voer in deze bijdrage dan ook geenszins een pleidooi voor of tegen het vrouwenstandpunt als zodanig, ik doe een dringend beroep op ieder om vooral te beseffen dat hier een achterliggende kwestie van fundamentele orde speelt, namelijk de vrijheid van godsdienst. En ik verwacht van SGP-kandidaten die burgemeester willen worden dat zij in een sollicitatiegesprek zeggen: "Mijn eigen opvatting over dit punt mag u weten, maar wat ik vooral wil benadrukken is dat ik ruimte verdedig voor SGP'ers om hun geloofsovertuiging te mogen hebben zonder daarop afgewezen te worden."

En, laten we realistisch zijn, het houdt natuurlijk helemaal niet op bij deze vrouwenkwestie. Pessimisme? Het is heel aannemelijk dat over niet al te lange tijd het verboden is om vrouwen van de kansel te weren of via eigen scholen dit soort verderfelijke vrouwonderdrukkende structuren in stand te houden. Van negers mag een kerk toch ook niet beweren dat zij geen predikant zouden mogen zijn? Van vrouwen dan wel?

Kring

Het zijn puur op grond van logica te voorspellen ontwikkelingen met recente historische trends als bewijs. Maar, wat heeft dat nou toch met die SGP-burgemeester te maken? Wel, of hij ook bereid zou zijn zitting te nemen in de raad van commissarissen van het regionaal ziekenhuis waar abortus en euthanasie gewone zaken zijn, of hij eigenlijk wel een representatieve functie kan hebben terwijl hij zich elke zondag laat voeden door een puur vrouwendiscriminerend instituut?

Ik heb grondig kennis genomen van allerlei publicaties over de man-vrouwverhouding uit de kring van de gereformeerde gezindte. Waar ik in kerkelijke kring aan de behoudende zijde soms puur biblicistische argumentaties aantrof, ontdekte ik aan de vooruitstrevende zijde een grote methodologische zwakte: Men beriep zich op hetgeen juist ter discussie stond. Men stelt dan dat de vrouw een functie in de politiek mag hebben omdat de Bijbel zich wel uitspreekt over de vrouw in het kerkelijk ambt, maar niet over de vrouw in de politiek. Maar de vraag of en waarom die stelling juist zou zijn, precies de kern van het probleem, bleef vervolgens wel buiten beeld.

Wie heel gemakkelijk zegt dat niet volgehouden kan worden dat de vrouw het regeerambt niet toekomt, maar wel heel gemakkelijk zegt dat de Bijbel toch duidelijk de vrouw van de kansel weert, onderkent niet dat er dan impliciet aardig wat exegetische keuzes zijn gemaakt. Wie de vrouwenkwestie afdoet als achterhaald, zal moeten kunnen uitleggen waarom hij of zij dan de exegetische keuzes heeft gemaakt die (impliciet) gemaakt zijn. En wie het traditionele standpunt huldigt, zal verder moeten komen dan te stellen dat ds. Kersten het al zei.

Wie nu denkt dat ik hier een pleidooi heb gehouden voor het SGP-standpunt inzake de plaats van de vrouw in de politiek, heeft mij niet begrepen. Het gaat mij om de plaatsing van de kwestie in het perspectief van de maatschappelijke ontwikkeling.

De auteur, die dit artikel op persoonlijke titel schrijft, is bestuurslid van het wetenschappelijk studiecentrum van de SGP en oud-fractiemedewerker en oud-raadslid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen