Jongste deelnemer wint snertkookwedstrijd

Wat als een grapje startte, begint nu een traditie te worden. De Stichting Oud Hollandsche Gerechten Groningen organiseerde dit jaar voor de zesde keer de wereldkampioenschappen snert koken. De tweedaagse wedstrijd heeft twee dimensies. Een professionele jury beoordeelt de soep op smaak, samenstelling en presentatie, maar ook het publiek -in dit geval bezoekers van winkelcentrum Paddepoel- mag zijn mening uitspreken.

"Het idee voor de kampioenschappen ontstond een aantal jaren geleden toen we met een man of wat bij elkaar zaten en iemand zei dat hij wel zin had in een bord lekkere snert. De volgende vraag is dan natuurlijk wat dat is, lekkere snert", zegt voorzitter H. van der Velde van de stichting. De kleine oorzaak had verstrekkende gevolgen. Er werd een wedstrijd georganiseerd, waar zo'n 25 deelnemers streden om de zilveren "snertslaif". De trofee is dus een soeplepel. Omdat het initiatief nogal aansloeg, bleef het niet bij die ene keer.

Pekelvlees

Zoals de gekozen naam aangeeft, heeft de wedstrijd zelfs internationale pretenties. Een grapje? Nee, een serieuze zaak, verzekert Van der Velde. Want Nederlanders kunnen wel denken dat zij de bedenkers zijn van deze zeer gevulde soep, maar het is nog maar de vraag of dat waar is. "De eerste keer deed er een Surinaamse mevrouw mee die ervan overtuigd is dat erwtensoep oorspronkelijk uit Zuid-Amerika komt." Dit jaar was ze weer present, met een gerecht waarin behalve de vertrouwde spliterwten ook onder andere pekelvlees, tomaten, laurierblad, kruidnagelen, pimentkorrels en peper thuishoren.

Allerhande nationaliteiten hebben de afgelopen jaren aan het kampioenschap meegedaan. Duitse, Oostenrijkse, Noorse, Spaanse en Franse erwtensoep dongen naar de gunsten van de jury.

Dit jaar behoorde ook een Australische versie tot het assortiment. "Ik hield nooit zo van Hollandse snert", vertelt de kokkin. "Ik vind de bouillon al niet lekker ruiken en het is veel te vet." Op bezoek bij een t ante in Australië ontdekte ze dat het ook anders kan. "Zij trekt bouillon van kangoeroe en emoe. Die smaak is totaal anders. De soep is ook veel magerder." Voor de erwtenvulling gebruikte ze een Australisch zakje met een peulvruchtenmengsel in allerlei kleuren. Niet alleen groen, maar ook geel, bruin en oranje. Deze soep vindt ze dus wel lekker, al viel ze niet in de prijzen.

Armeluiskost

Hoe de ideale erwtensoep moet smaken, is een punt van discussie. Volgens juryvoorzitter M. Koning uit Boyl zijn er globaal gesproken twee visies. "Waar je van houdt, ligt aan je inslag. Mensen die in hun hoofd wat ouderwets zijn, willen een traditionele erwtensoep. Wie een modernere kijk op de keuken heeft, kiest voor een lichtere soep. Daar gaat dan bijvoorbeeld peper in, of knoflook."

De meningen over het onderwerp zijn nogal uitgesproken. Koning: "Sommige mensen vinden dat je met zo'n gerecht niet moet experimenteren." Hij deelt die overtuiging niet. "Het enige wat je van erwtensoep kunt zeggen, is dat het een soep moet zijn op basis van erwten. Vroeger was het echte armeluiskost. Mensen deden er restjes in van wat ze nog in huis hadden. De ene keer was het dit, een andere keer dat." Het is met andere woorden nog maar de vraag of wat nu voor een authentieke soep wordt gehouden, wel echt zo oorspronkelijk is.

Soesjes

De winnende erwtensoep was dit jaar in ieder geval niet traditioneel. De jongste deelnemer, de 22-jarige studente Arlette Swartjes uit Dalfsen, ging met de zilveren soeplepel naar huis. Ze is er een paar dagen na de wedstrijd nog een beetje beduusd van. "Het was een grote verrassing, ik had nooit verwacht dat ik zou winnen. Eigenlijk ging ik ook helemaal niet voor de eerste plaats. Ik deed gewoon mee omdat ik koken leuk vind." Vorig jaar, toen ze voor de eerste keer mee deed, viel ze overigens ook al in de prijzen.

De jury waardeerde niet alleen de smaak, maar ook het bijzondere uiterlijk van de maaltijd van Arlette Swartjes. Ze verwerkte in haar soep naast groene erwten onder meer knoflook, rode peper, tabasco en crème fraîche. En er dreven balletjes in, gemaakt van ontvelde slagersrookworst. "Dat was nog wel even lastig", aldus de snertkampioen.

"Ik was eerst bang dat het gehakt niet genoeg zou binden, dus had ik het thuis al eens geprobeerd met bloem en ei. Maar dat werd veel te melig. In Groningen heb ik alleen van het gehakt balletjes gedraaid. En dat ging prima."

De jury vond ook haar alternatief voor een snee roggebrood bij de erwtensoep niet te versmaden. Ze maakte als begeleiding soesjes gevuld met erwtenmousse. "Een geweldige smaakcombinatie", zei H. van der Velde al een paar uur voor de jury de winnaar van de kookwedstrijd bekendmaakte.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen