Generaal Reitsma: Een militair moet eruit zien als militair

Luitenant-generaal R. Reitsma is er nog een van de oude stempel: een militair moet er uitzien als militair. Te lang haar, oorbellen en slonzige kleding doen afbreuk aan het imago. Minister Voorhoeve van defensie kondigde vorige week bij het uitzwaaien van de laatste dienstplichtigen aan met een gedragscode te komen waarin dit soort zaken, maar ook alcoholmisbruik op de kazernes wordt aangepakt.

Reitsma (1942) heeft voor zijn mannen en vrouwen van het Eerste Duits-Nederlandse Legerkorps al een „code voor militaire correctheid” uitgevaardigd. „Een voorbeeld? Kloppen op een dichte deur. Heel simpel. Kijk, wij Nederlanders zijn nogal gemakkelijk in de omgang. Open deuren, iedereen valt binnen. Maar een Duitser is heel verrast als je opeens naast zijn bureau staat. Dus eerst netjes kloppen, dat is correct”.

Driesterrengeneraal Reitsma -de snor op de juiste lengte afgekniptheeft zijn draai als commandant van het Eerste Duits-Nederlandse Legerkorps gevonden. Het is vandaag precies een jaar geleden dat in aanwezigheid van de regeringsleiders Kok en Kohl in Munster de indienststelling plaatshad. Voor het eerst in de Europese geschiedenis zijn twee bestaande legerkorpsstaven gefuseerd. En dat allemaal dankzij het einde van de Koude Oorlog en de daaruit voortvloeiende troepenreducties.

Uniek is dat Reitsma in vredestijd het bevel over militairen van een an der land voert. Plaatsvervangend commandant is een Duitse tweesterrengeneraal, dr. Günter Freiherr von Steinaecker. In totaal vallen 40.000 militairen onder het legerkorps, ruim 27.000 Duitsers (Pantserdivisie in Hannover) en bijna 13.000 Nederlanders (divisie 7 december in Apeldoorn). Om de drie jaar wisselen de commando-functies; Reitsma wordt over twee jaar opgevolgd door een Duitse driesterrengeneraal.

Blijft de Nederlandse identiteit gewaarborgd?

„Absoluut. Als staf zijn we gefuseerd en alle rangen en afdelingen zijn op basis van gelijkheid gevuld: 175 Nederlanders en evenzoveel Duitsers. De legerkorpstroepen houden hun nationale structuur. De mannen in de kazernes zijn dus niet anders gaan werken. Wel kunnen we veel van elkaar leren. Zo zijn de Duitsers veel verder met de modernisering van de Leopard-2-tank. En wij doen weer meer aan computerondersteunende oorlogsvoering”. De officiële voertaal van het korps is Engels. In de praktijk wordt er veel Duits gesproken, zoals gisteren tijdens een persconferentie en ‘s avonds op het verjaardagsfeestje aan de Hindenburgplatz in Munster. Aardig detail in dit verband vormen de felicitatiebrieven van Duitse en Nederlandse ministers. Kok en Voorhoeve doen’ dat netjes in het Engels, terwijl Kohl en Rühe de gelukwensen in hun eigen taal geven.

Wordt hier over een paar jaar alleen maar Duits gesproken?

Reitsma, die overigens vloeiend van de ene naar de andere taal overschakelt: „Wij spreken op de staf de hele dag Engels. Maar we moeten ons realiseren dat dat voor veel Duitsers een moeilijke taal is. Je kunt ze het niet kwalijk nemen; ze hebben nooit verplicht Engels gehad. Ik vind dat je moét spreken in de taal waarin je het beste met elkaar communiceert”.

Ieder land houdt zich het recht voor troepen uit het korps te halen voor inzet elders in de wereld. Nederland doet actief mee aan vredesoperaties, bijvoorbeelin voormalig Joegoslavië, Duitland alleen in ondersteunende zin. Geeft dat op den duur geen problemen?

„We hebben een praktisch voorbeeld gehad. In de havenstad Split zaten een Duitse en Nederlandse eenheid vlak bij elkaar. Zoiets is natuurlijk niet nodig. Het was voor Bonn en Den Haag een kans voor open doel om geld te besparen. Een gemeenschappelijke inzet behoort in de toekomst tot de mogelijkheden. In oktober gaan we met 6000 soldaten van beide landen oefenen in Harskamp. Dan worden procedures meer op elkaar afgestemd”.

Uw klop op de deur; maakt zoiets de omgang tussen Duitsers en Nederlanders niet formeler?

„Dat’ lijkt formeler. Er ontstaat een zekere onrust als je dat soort afspraken niet hebt. Mensen die kamers in- en uitrennen. Iets anders is bijvoorbeeld de groetplicht. Afgeschaft in Nederland, maar in Duitsland nog volop aanwezig. Hoe doe je dat dan als je een Nederlandse generaal in Duitsland tegenkomt? We moeten niet te moeilijk doen. Het is goed om een set regels te hebben waarin waarden en normen zijn neergelegd. Ik denk dat iedere militair zich heel goed bewust moet zijn van zijn individuele rol in het leger. Zeker nu we steeds meer optreden in internationaal verband. Je moet dan worden herkend als professional. Dat is geen kwestie van principe of zoiets. Een militair moet eruit zien als militair”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen