Securitate, de schrik van Roemenië

Nu wordt het zwijgen doorbroken over de moordmachine waarmee dictator Ceausescu tot iedere prijs zijn macht probeerde te handhaven. Tot het laatst bleven de Securitate-leden fanatiek en niets en niemand ontziend doden. De wandaden en de uitgekiende structuur van de Securitate lijken eerder uit een gruwelverhaal te komen dan uit de werkelijkheid.

„Opleiding om te doden" - daarop komt het trainingsprogramma van de Securitate-rekruten in feite neer. In Sibiu en Brasov had de geheime politie twee vormingsinstituten voor naar schatting 6000 'scholieren'. 
Volgens de nieuwe Roemeense leiding werden bij voorkeur jonge weeskinderen gerekruteerd, die men in het opleidingskamp een thuis wilde bieden. Van jongs af aan werden zij er in een strakke discipline in getraind ook de zwaarste en meest onmenselijke opdrachten van de machthebber uit te voeren. Een van de kernpunten van het opleidingsprogramma was het systematisch kapot maken van ieder persoonlijk gevoel.
De gruwelijke slachtpartij in Timisoara vormt een bewijs daarvoor: met schoten of messteken vermoorde mensen, de buik opengereten, geslachtsdelen afgehakt. De vingers werden van de lijken gehakt om identificering moeilijk te maken. Ook in Timisoara schoot de Securitate 45 kinderen neer die naar de poppenkast waren geweest en naar huis gingen.
Een gewonde Securitate-man die in een ziekenhuis van Boekarest werd afgeleverd, had onder het verband een pistool verborgen en zodra hij de kans kreeg haalde hij het tevoorschijn en richtte op artsen en patiënten. Gelukkig voor hen waren zijn kogels op en er waren zes mensen voor nodig om de wild om zich heen slaande man te overweldigen.
Toen bij de opstand aan de vooravond van Kerst een groot aantal bommen afging, ontdekte het leger een wijdvertakt ondergronds gangenstelsel. De ingangen bevonden zich in 'Securitate-huizen', die er van buitenaf als gewone woningen uitzagen. 
De tunnels werden vermoedelijk aangelegd in de jaren '80, toen de metro werd gebouwd. In tal van metrostations en belangrijke ministeries waren goed gecamoufleerde ingangen. In een woning vond men een elektronisch bewakingssysteem voor het ondergrondse netwerk.

Vanuit dat netwerk sloegen commando-eenheden die gespecialieerd waren in anti-terreuberstrijding en sabotagedaden, toe. Via de ondergrondse gangen doken kleine groepjes tot de tanden bewapende agenten overal op, op straat, op daken van huizen. Daarvandaan openden zij dan volkomen willekeurig het vuur op alles wat bewoog, om vervolgens weer 'in het niets' te verdwijnen onder de grond.

De tunnels dienden tweeërlei doel. Zij leidden naar grote opslaagplaatsen voor wapens en materieel en dienden als vluchtweg. Het gangenstelsel begon midden in het machtscentrum: het presidentieel paleis en de gebouwen van het centraal comité en het ministerie van defensie. Zij liepen tot aan het Dimbovita-meer, in het noorden van Boekarest. Door de ondergrondse gangen kwam het leger in zijn strijd tegen Ceausescu en zijn aanhangers steeds weer voor verrassingen te staan.

Burgeragenten

De Securitate had naast een militaire tak, die diende voor de persoonlijke bescherming van Ceausescu, het neerslaan van opstanden en het verdedigen van het vaderland in geval van oorlog, ook nog een burgerafdeling. Het bestaan van deze tak merkten de burgers dagelijks.
De 'burgeragenten' hadden over het hele land een net van informanten gecreëerd. Kinderen moesten hun ouders bespioneren, buren vertrouwden elkaar niet meer. Zelfs een onschuldig politiek getint grapje was al genoeg om de Securitate op je dak te krijgen. Die namen 'verdachten' mee en verwanten kregen pas maanden of jaren later te horen wat er met de ongelukkige was gebeurd - of hij was verbannen, of in een kamp of gevangenis terecht was gekomen.
Of iemand nu directeur, ambtenaar of journalist was, het kon iedereen gebeuren dat hij op een dag zou verdwijnen, zonder gerechtelijk vonnis.
Vrijuit praten kon nergens, overal was afluisterapparatuur. Wilde men in de eigen woning het hart eens luchten, dan was de enige mogelijkheid de radio keihard aan te zetten, en alle kranen te laten lopen, om afluisteren onmogelijk te maken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen