Ontsporing Gereformeerde traditie pas na 1834

De invloed van de Nadere Reformatie heeft echter de vreugde van het geloof niet gedempt en de weg naar de zekerheid niet geblokkeerd. Volgens ds. Huisman worden evenwel de meeste ontsporingen, die men de Nadere Reformatoren aanwrijft, door hun eigen geschriften weergelegd. Zij wortelen echter veeleer in de periode na de Afscheiding van 1834.
Tegenover de veelgehoorde waarschuwing, dat het werk van de Heilige Geest niet als loutere kritiek mag worden verstaan, stelde de Vlaardingse predikant, dat tegenwoordig het rationalisme een veel ernstiger bedreiging vormt voor het geloof in de Heilige geest. De moralisten van alle eeuwen spreken van het werk van de Heilige Geest als een zedelijke hervorming van het leven. Maar bijbels gezien gaat het om een bovennatuurlijke veranderingen van onze zondige natuur.

GAVE GODS
Eerst sprak ds. Huisman over het wederbarende werk van de Geest. Wedergeboorte is geen eis of gebod, maar een gave Gods. De Geest werkt in ons de zondekennis. Het ware kenmerk van de bijzondere zondekennis is, dat deze rekent met een goeddoend God. Het zicht op de grootheid van Gods barmhartigheid bepaalt de diepte van het berouw.
Men mag het werk van Christus echter niet wegschuiven tot na de toeleidende weg vanuit de mens. Jezus zegt: Ik ben de weg. De Geest zelf kan ons niet verlossen, maar Hij bezorgt de genade Gods in Christus bij ons thuis. Sommigen menen, dat bepaalde beroeringen en overtuigingen noodzakelijk bij de zondekennis een evangelische droefheid moeten komen. Maar hierin werkt Gods Geest in elk afzonderlijk mensenleven weer anders. De Geest werkt het geloof, dat is de gehoorzaamheid aan God door een welbehagen in zijn Zoon. Dan gaat deze weg parallel met onze weg lopen.

LEVENSHEILIGING
Het feit, dat Christus in onze plaats de weg der vernedering moest gaan, houdt in, dat wij hem daarin onmogelijk kunnen volgen. Als echter de diepe weg van de ontdekte en vernederde mens in het middelpunt komt te staan, maken wij de diepe weg, die Christus voor ons ging, overbodig.
Tenslotte ging de spreker in op de levensheiliging als werk van de Heilige Geest.
Elke smaak van Gods liefde dwingt het hart de zonde af te sterven. De Nadere Reformatie liet deze heiliging allerminst in een soort zielsmystiek opgaan. Zij zag het doden van de zonde als de grootste vreugde van deze wereld. Christus moet in ons gestalte krijgen. Deze begeerte komt niet in vlagen bij ons op, maar oefent een bestendige drang op ons uit. Want het is de natuurlijke neiging van het geestelijk leven om vruchten des geloofs voort te brengen. De Geest maakt, dat we niet op onze tenen hoeven te gaan staan om iets goeds voort te brengen, maar dat we spontaan de zonde haten.
Maar we worden nooit geestelijke krachtpatsers. De wapens voor de strijd tegen de zonde worden gesmeed onder de dienst des Woords en der Sacramenten. Dan proberen we niet de wereld aan onze kant te krijgen. Die krijgen we nooit aan onze kant. Ook sluiten we geen compromis met onze leden op de aarde. Want die moeten gedood worden.

PINKSTERGEMEENTEN
Evenals de lezing werd de daarop volgende discussie door een aandachtig en talrijk gehoor gevolgd. Daarin formuleerde ds. Huisman zijn bezwaar tegen de Pinkstergemeenten, dat daar de Heilige Geest als instrument van de mens wordt gezien. De Bijbel leert ons echter de mens als instrument van de Heilige Geest kennen.
's Avonds werd de conferentie besloten met een bidstond in de kapel van „Kerk en Wereld".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen