Sibe van Aangium had alleen 's nachts tijd om aan zijn boeken te werken

„Ze vouwt het papier en plakt het vast met een onwel. Op de buitenzijde schrijft ze: Aan Jelle Piebeszoon, bij de schans, op Oostmahorn". Hoe oud was ik toen mijn fantasie aan de haai ging met dit citaat uit een van de boeken van Sibe van Aangium? Eenjaar of tien, negen wellicht? 's Zondags had ik het verhaal gelezen en maandagmorgen was ik al vroeg in de bakkerij van m'n vader om e en ouwel te halen. Toen nog inkt, pen (bij gebrek aan een ganzeveer) en papier. En... het werd een knoeiboel natuurlijk.