„Zondvloedwater stond 10 kilometer hoog”

Pakweg honderd belangstellenden bezochten zaterdag in de ark in Dordrecht de negende ”Geloof jij het?”-conferentie, een serie lezingen waarin christelijke wetenschappers vanuit hun expertise de betrouwbaarheid van de Bijbel bevestigen. Een van de sprekers was Stef Heerema, directeur van ingenieursbureau ME Manufacturing Engineers uit Assen, dat onderzoek doet naar de opbouw van de diepe ondergrond ten behoeve van de zoutwinning.

„Onder Nederland ligt een dik pakket zout verborgen. Het ziet eruit als een heus berglandschap met zoutpijlers tot wel 3,5 kilometer hoog”, aldus Heerema. Het zoutpakket maakt deel uit van de zogeheten Zechsteinformatie, die zich uitstrekt van Engeland tot ver onder Polen. De oppervlakte is met 500.000 vierkante kilometer even groot als de Noordzee.

Volgens de gangbare opvattingen is deze laag 300 tot 245 miljoen jaar geleden ontstaan doordat de zee het gebied geregeld overstroomde: het water verdampte en het zout bleef achter. Maar daarmee kan Heerema niet uit de voeten. „Dan zou de huidige Noordzee 600 keer zijn verdampt om deze hoeveelheden zout te kunnen afzetten. Bovendien bestaan de zoutpakketten opvallend genoeg uit vrijwel puur keukenzout, 98,1 procent natriumchloride, zonder fossielen of andere verontreinigingen.”

Vulkaan

Zoutpakketten komen vooral voor in diepe bekkens, op plaatsen met breuken in de aardkorst. Kennelijk bestaat er een verband tussen tektonische breuken en de vorming van zoutformaties.

De Ol Doinyo Lengayvulkaan in Tanzania in de Great Rift Valley bracht de oplossing. Deze braakt dagelijks vloeibaar zout uit van ruim 800 graden Celsius. Toen viel het kwartje bij Heerema. „De zoutformaties moeten een vulkanische oorsprong hebben.”

Ook staan op de zoutlagen kilometers hoge zoutpijlers. Met de gangbare uitleg waarin het proces 80 miljoen jaar duurde, kan Heerema niet uit de voeten. Hij vermoedt dat de pijlers zijn ontstaan op plaatsen waar de aanvankelijk gestolde zoutkorst onder het zondvloedwater in stukken is gebroken. Daardoor maakte het water opnieuw contact met vloeibaar zout van ruim 800 graden Celsius. Daarbij ontstond stoom dat lichter is dan water. Dat zocht vervolgens een weg naar boven.

„De zoutkolom groeide snel mee naar boven tot er een nieuw evenwicht ontstond tussen de hoogte van het vloeibare zout en de waterkolom boven de zoutpijler, helemaal volgens de wet van de communicerende vaten.” Heerema heeft sterke aanwijzingen dat het zondvloedwater intussen vrachten sediment aanvoerde die de ruimte tussen de pijlers in hoog tempo opvulde.

Met de bekende hoogte van de zoutpijlers rekent Heerema vervolgens voor dat het zondvloedwater 10 kilometer boven Nederland moet hebben gestaan. Daarop volgt protest uit de zaal: waar is al dat water dan gebleven? De spreker had deze vraag verwacht. „Het meeste is in de oceanen terechtgekomen; voor slechts 0,28 procent van de totale watermassa biedt dat echter geen verklaring. Dat deel is opgenomen in gesteenten, die bestaan voor een groot deel ook uit water.”

Alle zoutpijlers die zelf bestaan uit puur keukenzout, hebben een ‘hoed’ van gips met daarin fossielen. „Het opvallende daarvan is dat daarin geen natriumchloride wordt aangetroffen. Dat betekent dat het zondvloedwater zoet moet zijn geweest, en niet zout.”

Heerema, initiator van de reeks ”Geloof jij het?”-conferenties, die lopen tot januari, wil het publiek duidelijk maken dat de wetenschap op een aantal gebieden de plank misslaat. „De Bijbel is betrouwbaarder dan je denkt. Dat willen we de komende conferenties ook weer laten zien.”

>>geloofjijhet.com

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen