In verwarring

In het EO-radiopanel Deze Week was er onlangs stevige kritiek op het Reformatorisch Dagblad. De commentator van de krant had het gewaagd te stellen dat het finale oordeel over het pontificaat van Benedictus XVI wat hem betreft niet positief kon uitvallen. Hoe kan een christelijke krant een “echte Christusbelijder” als deze paus zo wegzetten?, vroegen de panelleden zich af. Jawel: gereformeerde panelleden.
Na de intronisatie van Franciscus I kwam er opnieuw kritiek op het RD, ditmaal van de rechterflank van de gereformeerde gezindte. De krant zou teveel aandacht geven aan de paus, die volgens de gereformeerde belijdenis toch echt de antichrist is.
Het zijn geen geringe vragen waar de reformatorische lezer en luisteraar mee blijft zitten. Enkele eeuwen na de strijd op leven en dood om de genadeleer weten we kennelijk niet goed of we Rome in onze geseculariseerde wereld als vriend of vijand moeten beschouwen. Als nazaten van de Synode van Dordrecht kunnen we er samen niet meer uitkomen of de paus nu antichrist of waar gelovige is - dat is nogal een verschil!

Crisis
De verwarring gaat zover dat je gerust van een crisis kunt spreken.
Wie zijn wij? Wat betekent het vandaag de dag om gereformeerd christen te zijn? Immense maatschappelijke ontwikkelingen versterken de crisis. Voor het eerst sinds keizer Constantijn vormen christenen weer een minderheid aan de rand van de samenleving. De moderne technologie doorbreekt ieder isolement. Het individualisme is norm geworden.
Ter linkerzijde zie je dat dit alles ertoe leidt dat de gereformeerde identiteit stukje bij beetje wordt ingeruild voor een algemeenchristelijke. Benadrukt wordt de verbondenheid met iedereen die nog in Christus gelooft en godsdienstig wil zijn. Verschillen van voorheen worden als oude koeien liever in de sloot gelaten.
Ter rechterzijde, waar men juist stevig vasthoudt aan de belijdenis, lijkt de verbinding met de realiteit te ontbreken. Dat klinkt pijnlijk, maar het voorbeeld van de kritiek op het RD maakt het duidelijk. Wie de paus de antichrist wil noemen, staat qua belijdenis en traditie onmiskenbaar op een stevig fundament. Maar daar mag de analyse niet ophouden. Juist onze tijd vraagt om actuele duidingen van nieuwe ontwikkelingen in Bijbels perspectief.

Opdracht
Wie ook in een verander(en)de samenleving echt-gereformeerd wil zijn, ziet zich gesteld voor een zware opdracht. Enerzijds zal hij zich vast moeten bijten in de gereformeerde traditie en belijdenis om werkelijk te begrijpen waaróm die naar de Schrift is. Anderzijds moet hij doordenken wat de ontwikkelingen in cultuur en maatschappij voor deze overtuigingen betekenen. Houd je die twee niet bij elkaar, dan kom je altijd verkeerd uit.
Echt zuiver zicht hebben we alleen door een waar geloof dat wordt gewerkt door de Geest en gevoed door het Woord. Gelukkig is die gezegende combinatie (Woord en Geest) sterker dan welke maatschappelijke ontwikkeling ook. Wie mag verwortelen in de leer van vrije genade zal ook in veranderde maatschappelijke omstandigheden christen kunnen zijn.
Daarbij moet de samenwerking worden gezocht met allen die op datzelfde fundament willen staan. Of dat ook Rome zal zijn, hangt ervan af of Rome ooit weer komt tot een werkelijk Bijbelse visie op zonde en genade. En eerlijk, dan ben ik bang dat we onder Franciscus Benedictus nog een klein beetje gaan missen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen