Hoge Raad: Pluk-ze-wet ook na vrijspraak

Dit volgt uit een uitspraak van de Hoge Raad. Het hoogste strafrechtcollege heeft een beslissing van het gerechtshof in Den Bosch vernietigd waarin het openbaar ministerie niet-ontvankelijk was verklaard in een vordering tegen een 48-jarige inwoner van Best. Het hof besliste in deze zogenaamde ontnemingszaak dat justitie niet kon plukken, omdat de Bestenaar in 1999 was vrijgesproken van handel in hennep. Het OM heeft deze uitspraak met succes in cassatie aangevochten. Het financiële voordeel dat de man behaald zou hebben, is volgens justitie afkomstig uit een coffeeshop in Best en een hennepkwekerij in Eindhoven.

Het hof in Den Bosch beschouwt de ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel als een zuiver strafrechtelijke sanctie. Een dergelijke strafmaatregel past niet bij een gedane vrijspraak, aldus het hof. De door het OM in gang gezette pluk-ze-vordering is dan ook in strijd met internationale verdragen waarin is vastgelegd dat iedereen onschuldig is totdat het tegendeel wordt bewezen.

Het Bossche gerechtshof zegt zich te realiseren dat de pluk-ze-wetgeving niet uitsluit dat vrijgesproken verdachten financieel worden aangepakt. Ook de Hoge Raad deed in 1999 een uitspraak in die richting. Het zou echter tijd zijn om deze opvatting te herzien. Het gerechtshof wijst daarbij op een rapport van de Europese Commissie waarin is geoordeeld dat feiten waarvan een verdachte is vrijgesproken, niet mogen meetellen bij het bepalen van de straf.

Geen straf

De Hoge Raad stelt dat het ontnemen van wederrechtelijk voordeel geen straf is. Het is een maatregel die verplicht tot het betalen van een bedrag aan de staat, zodat verdachten geen financieel voordeel hebben van hun criminele activiteiten. Dat de pluk-ze-regeling tussen andere artikelen in het Wetboek van Strafrecht staat, maakt niet uit, aldus de Hoge Raad. Het rechtscollege wijst erop dat verdachten zelfs geplukt kunnen worden als ze hebben verdiend aan strafbare feiten die ze niet zelf hebben begaan.

Als een vrijgesproken verdachte een ontnemingsmaatregel krijgt opgelegd, moet wel aannemelijk zijn dat hij het delict waarvan hij is vrijgesproken heeft begaan. De eisen om dat aan te tonen zijn minder streng dan de eisen die vervuld moeten zijn wanneer er een straf wordt opgelegd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen