DAS EVANGELIUM NACH JOHANNES

Jürgen Becker, DAS EVANGELIUM NACH JOHANNES, Maar ook haar kracht, met name als het erom gaat de tekst te lezen als Schrift, te horen als het Woord van Gód. Ik denk daarbij aan verschillende bijbelliederen uit deze bundel. Eén voorbeeld van Naastepad zelf op blz. 212: pittel 11-21, 324 blz., DM 26, 80, Oekumenischer Taschenbuchkommentar zum Neuen Testament, Band 4/2. Gütersloher Verlagshaus, Gerd Mohn, Echter Verlag, 1981.

In deze commentaar wordt ons van elke pericoop een overzicht geboden van de verschillende modellen die het historisch-critisch onderzoek in de loop der jaren heeft opgeleverd. Daarbij komen we steeds weer de namen tegen van o.m. Wellhausen, Bultmann en Schna-

ckenburg. Vervolgens geeft de schrijver zijn eigen analyse. Hij beschrijft het proces dat naar zijn oordeel aan de totstandkoming van de tekst is voorafgegaan. Als voorbeeld nemen we het gedeelte over Jezus' opstanding en de eerste verschijning, Joh. 20:1-18. De eerste fase is de traditie van het lege graf:20:1. Bij een volgende bewerking wordt daar vs. 2-10 aan toegevoegd, omdat inmiddels het lege graf voor het geloof in de Opgestane veel van zijn betekenis heeft verloren. In een derde stadium wordt in Joh. 20 de ontmoeting met Maria Magdalena opgenomen. Het lege graf is nu geen essentieel element meer van de Paasboodschap, maar dient alleen nog als entourage voor de verschijning van Jezus. Dan komt het vierde stadium: en nieuwe bewerker zoekt in het verhaal aanknopingspunten om zijn eigen theologie daarin te verwerken. Hij doet dat door een nadere precisering te geven van de Zelfopenbaring van de Zoon. Tenslotte krijgt ook de figuur van de discipel die Jezus liefhad zijn plaats.

Deze commentaar is een doorlopend bewijs voor het hypothetisch karakter van de historisch-critische methode. Volgens de auteur weerspiegelt dit evangelie ontwikkelingen in het vroege christendom. De johanneïsche gemeenten hebben hun eigen traditie bewaard zonder het primaat van Petrus aan te vechten. Daarom gaat Becker nauwelijks in op de locale en historische achtergrond van wat in het evangelie zelf wordt verhaald. In dit tweede deel vond ik b.v. niets over de datering van Jezus' sterfdag (bij Joh. 14 Nisan, volgens de synoptische evangeliën 15 Nisan).

Belangrijk zijn de excursen, mede ook om hun bondige samenvatting van de probleemstelling. Waardevol zijn de bibliografische gegevens. Hoewel m.i. weinig bruikbaar bij de voorbereiding van de prediking, moet deze pocket-uitgave toch gerekend worden tot de 'grote' commentaren, die men bij een grondige exegese zeker moet raadplegen.

H.

H.d.B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen