Een betreurenswaardig jubileum!

Tien jaar abortuswetgeving in Nederland:

Dinsdag 18 december 1990 was het precies tien jaar geleden dat abortus provocatus in Nederland werd gelegaliseerd. Met een miniem verschil van één stem werd de Wet Afbreking Zwangerschap (WAZ) in 1980 in de Tweede Kamer aangenomen. Ook de Eerste Kamer zou korte tijd hierna het gewraakte wetsvoorstel accepteren. Enkele jaren daarvoor had diezelfde Eerste Kamer een eerdere versie van het wetsvoorstel doen stranden, mede door toedoen van enkele WD-senatoren. Bij wijze van Algemene Maatregel van Bestuur werden in mei 1984 de uitvoeringsregels voor de abortuswet vastgesteld in het zogenaamde Besluit Afbreking Zwangerschap. Deze betreffen voornamelijk voorschriften die betrekking hebben op de aanvraag van een vergunning voor een abortuskliniek, alsmede de registratie van de in de inrichting uitgevoerde behandelingen.

PRILLE ZWANGERSCHAP

Met name bij dit laatste onderdeel zijn nogal wat vraagtekens te plaatsen. Bijvoorbeeld zijn abortusklinieken niet verplicht overtijdbehandelingen te registreren. De overtijdbehandeling (otb) die tot 16 dagen na het uitblijven van de reguliere menstruatie mag worden gedaan, kan niet anders worden beoordeeld dan als het uitvoeren van een abortus. Dat vindt ook staatssecretaris Simons van WVC: „Van Volksgezondheidszijde is destijds (in 1980/H.F.) te weinig rekening gehouden met het feit dat de medisch-technische ontwikkelingen snel gingen, zodat nu (10 jaar later) in feite elke otb een afbreking van een aangetoonde prille zwangerschap betreft". De Staatssecretaris schreef dit in een uitgelekte notitie van 7 mei 1990.

In de onlangs verschenen rapportage over het naleven van de Wet Afbreking Zwangerschap over 1988 (!) wordt onder andere vermeld hoeveel abortussen er in dat jaar zijn uitge­ voerd. Bij Nederlandse vrouwen zijn dit er 18.014, en bij buitenlandse vrouwen 13.680. Ongeveer 12, 5 procent van de vrouwen die een abortus ondergingen is jonger dan 20 jaar. Een krappe 47 procent heeft een leeftijd tussen de 20 en 30 jaar en bijna 41 procent van de vrouwen is ouder dan 30 jaar. De meeste abortussen werden uitgevoerd binnen de eerste twaalf weken van de zwangerschap. Echter, een niet onaanzienlijk aantal van 3745 abortussen werd uitgevoerd tussen de twaalfde en de twintigste week van de zwangerschap (NB: dit is een foetus van drie tot vijf maanden oud!).

PERSOONLIJKE BEHANDELING

In vergelijking met de cijfers van 1987 blijkt dat het aantal abortussen (overeenkomstig de tendens in eerdere jaren) enigszins is teruggelopen. Toch zijn hierop enkele nuanceringen aan te brengen. Ten eerste lijken de genoemde cijfers minder negatief omdat het niet verplicht is gegevens van een otb vast te leggen. In 1988 lieten 2716 vrouwen de behandeling vrijwillig bij een kliniek registreren. Ten tweede valt op dat vooral het aantal buitenlandse vrouwen dat in Nederland een abortus Iaat doen, de laatste jaren sterk is verminderd. Dit is het gevolg van het liberaliseren van de abortuswetgeving in de landen buiten onze grenzen.

Abortusklinieken in Nederland doen er alles aan om deze verloren markt opnieuw te veroveren. Bekend is dat een kliniek uit Amsterdam een aantal jaren geleden in Duitsland informatiemateriaal verspreidde onder potentiële gegadigden voor een abortus. In de folders wordt melding gemaakt van de privacy en de persoonlijke behandeling die cliënten in de bewuste kliniek genieten. Voor de geïnteresseerden is een overzichtje bijgevoegd met de kosten voor de diverse behandelingen. Tot 13 weken DM 425, - en daarna DM 675, -. Dit zegt denk ik genoeg.

DODELIJK VERDERF

In het verkiezingsprogramma heeft de SGP altijd onverkort gesteld dat de Wet Afbreking Zwangerschap per direct dient te worden ingetrokken. „Het leven is een gave Gods en de mens komt geen zelfbeschikking toe". Een verbod op abortus is bovendien ook Bijbels gefundeerd. In Exodus 21: 22, 23 staat: „Wanneer nu mannen kijven, en slaan een zwangere vrouw, dat haar de vrucht afgaat, doch geen dodelijk verderf is, zo zal hij zekerlijk gestraft worden, gelijk als de man der vrouw hem oplegt, en hij zal het geven door de rechters. Maar indien er een dodelijk verderf zal zijn, zo zult gij geven ziel voor ziel". De kanttekenaars op de Statenvertaling geven ten aanzien van deze verzen aan dat „haar de vrucht afgaat" inhoudt dat de geslagen vrouw geen kinderen meer kan krijgen. De aanduiding „dodelijk verderf" betekent volgens de kanttekenaars van de moeder of van haar vrucht. Duidelijk is dat het afdrijven van een vrucht als zeer ernstige misdaad werd gezien, waarop de dood van de aanstichter moest volgen.

KWAAD VERGELDEN

Het staat onomstotelijk vast dat wij ons niet kunnen en mogen neerleggen bij het feit dat abortus in ons land is gelegaliseerd. Maar hoe moeten wij ons opstellen tegenover een samenleving die zover is afgeweken van Gods geboden en niet eenvoudig deelgenoot zal worden van de getuigenis der kerken en diegenen die zich aldaar 's zondags tweemaal onder Gods Woord scharen? Moeten wij ons openlijker tegen abortus gaan verzetten? Dikwijls gaan in aanvang goed bedoelde acties na verloop van tijd van kwaad tot erger. Minister d'Ancona van WCV uitte hieromtrent haar gevoelens tijdens de heropening van een abortuskliniek in Eindhoven. Zij wees in haar toespraak op de tendens dat in ons land lijfelijk verzet tegen de aanwezigheid van abortusklinieken steeds vaker voorkomt. In Nederland zijn de laatste tijd zogenaamde „rescue-groups" actief. Kenmerkend voor deze groepen is dat ze op on-orthodoxe wijze uiting geven van hun gevoelens en zich toeleggen op het bezetten van de abortusklinieken. Een aantal jaren geleden werd bij een dergelijke actie in de Bloemenhovekliniek in Heemstede kostbare medische apparatuur vernield. Dit soort gewelddadige acties moet zonder meer worden afgewezen. In de Verenigde Staten werden artsen met de dood bedreigd en abortusklinieken met springstof opgeblazen. Dit is kwaad met kwaad vergelden.

SCHREEUW OM LEVEN

Een van de organisaties die met name tot bezettingsacties overgaat is de RK „Stichting St. Michael Redt het Leven" van Mw. Yvonne Kremer. In haar optreden is deze groepering voornamelijk uit op maximale publicitit in de media. Een dergelijk inspelen op de media hoeft op zich nog niet verkeerd te zijn. In positievere zin gebeurt dit ook met de acties die drs. L. P. Dorenbos organiseert, hoewel hij op geen enkele wijze is betrokken bij bezettingsacties van klinieken in welke vorm dan ook. Wel werd 18 december jl. op diverse plaatsen in Nederland door de Stichting „Schreeuw om Leven" van Dorenbos een stil protest georganiseerd, in de vorm van een nachtwake.

NAZORG EN HULPVERLENING

Er is van de zijde van andere pro-Hfe organisaties terecht ernstige kritiek gekomen op de bezettings- en andere gewelddadige acties bij abortusklinieken. Dergelijke acties dragen op geen enkele wijze bij aan de begeleiding van vrouwen in nood. Dit geldt zeker voor vrouwen die op het allerlaatste moment besluiten geen abortus te laten doen. Dit komt nogal eens voor, zoals een voorbeeld laat zien van een jonge Franse vrouw die in een kliniek in Leiden een abortus zou laten doen. Tijdens een actie van de Stichting St. Michael kon deze vrouw hiervan worden weerhouden. Niet zonder enige trots werd deze gebeurtenis enige tijd later in een publicatie van de Stichting vermeld. Van enige nazorg voor de aanstaande moeder daarentegen werd geen melding gemaakt. Zo wordt iemand natuurlijk niet écht geholpen. Een organisatie als de VBOK kiest duidelijk voor een andere benadering. De hulpverlening aan de vrouw wordt als uitgangspunt genomen. „Het vereist menselijkheid, redelijkheid, echtheid, respect voor elkaar, luisteren, stilte, bezinning, meeleven, en meedenken. Duidelijk géén intimidatie, géén spreken met en géén veroordeling. Het is naast en niet tegenover iemand staan". (VBOK „Laat Leven" sept. 1990).

COMMERCIEEL BELANG

Ook van niet bevriende zijde lokken de demonstraties bij de abortusklinieken de nodige (tegen)reacties uit. De deelnemers aan een actie bij de Bloemenhovekliniek in Heemstede kregen eens te maken met een veertigtal krakers uit een nabijgelegen kraakpand. Getooid met satanische tekens op het gezicht en de kleding werden de pro-life mensen bespuwd, bespot en geïntimideerd, waarbij de krakers gebruikt maakten van ratels die vlak voor het gezicht werden rondgeslingerd. Ook de abortusklinieken zelf zijn niet blij met de voortdurende acties die bij hun deuren worden georganiseerd. Stimezo, de stichting die in Nederland diverse kli­ nieken beheert, heeft onlangs een kort geding gewonnen, waarbij aan een aantal activisten een straatverbod werd opgelegd. Stimezo is van mening dat iedereen in alle vrijheid van de diensten van de klinieken gebruik moet kunnen maken en dat haar cliënten daarin niet geremd mogen worden door allerlei actievoerders. Op de achtergrond speelt natuurlijk het commerciële belang mee dat klinieken bij het uitvoeren van abortussen genieten. Hiervan getuige de wervingsfolder die in Duitsland werd verspreid.

In de loop der jaren is er aan het beginnende leven, door de HEERE in de moederschoot geschonken, ontelbare keren geweld aangedaan. Troost mag hierbij het Schriftwoord geven dat zegt „Uw gebeente was voor mij niet verholen, als ik in het verborgene gemaakt ben, en als een borduursel gewrocht ben, in de nederste delen der aarde". Mocht het alzo ook wezen dat ouders (of aanstaande ouders) een indruk krijgen van het wonder der geboorte en inzicht Gods Schepping te doorgronden. Dan mag Psalm 139 in ons leven als een waar loflied klinken op de Goddelijke alwetendheid.

Huub Franssen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen