Regen in de bergen, stromen in het dal

"Juist als je vindt dat het wel aardig gaat, ontdek je een piek, nog hoger dan de eerste." Hoge bergen speelden letterlijk en figuurlijk een grote rol in het leven van James O. Fraser (1886-1938). Zijn dochter Eileen Crossman schreef in 1982 "Als het regent in de bergen". De levensbeschrijving van deze Britse zendeling onder de Lisubevolking in het hooggebergte van Zuid-China heeft me erg aangesproken. Er waren, ondanks grote verschillen, momenten van herkenning.

Als beneden de rivieren plotseling zwellen en er bruisende stromen ontstaan, is kilometers hoger in de bergen de sneeuw gaan smelten of heeft het er geregend. Dit beeld bepaalt Fraser bij het bidden van de thuisgemeenten in Engeland. Hij ervaart dat de Heere Zijn Woord zegent. Lisu's komen tot bekering. Hij mag zien dat de Heere de gebeden van 'thuis' verhoort.

Hij ervaart ook dat er hoge bergen zijn. Zijn werk kost veel inspanning, strijd en moeite. De Heere geeft drie wapens in deze strijd: het persoonlijke gebed, de biddende thuisgemeente en de kracht van Gods Woord.

Door een folder van een medestudent bindt de Heere James Fraser de nood op het hart van mensen die leven zonder God. Een carrière als werktuigbouwkundige of begaafd pianist laat hij lopen. Na een tijd van voorbereiding leidt de Heere hem als 22-jarige zendeling naar het hooggebergte van Zuid-China.

Taal van het volk

De eerste hoge berg die hij moet bedwingen, heet de Chinese taal. "Eerst is hij erg steil, maar hoe hoger je komt, des te gemakkelijker lijkt het te gaan. Maar juist als je vindt dat het wel aardig gaat, ontdek je een piek, nog hoger dan de eerste. Hij heet "Chinese gedachten en uitdrukkingswijzen"."

Herkenning, want evangelisatiewerk is zendingswerk in Nederland met ogenschijnlijk onoverkomelijk hoge bergen. Ook hier is er de berg van de taal. En niet alleen in het contact met buitenlanders, maar ook met mensen die ervaren dat "de Bijbel zo moeilijk is." Zoals die eenvoudige vrouw die tijdens een koffieochtend las uit Markus: "Vrees niet; geloof alleenlijk." Ze vroeg: "Meneer, wat betekent alleen-lijk; wat heeft een lijk daar nu mee te maken?"

Of die cursist (gepromoveerd natuurkundige) die na twee jaar Bijbelcursus afscheid nam en zei: "Twee jaar lang volgde ik met grote interesse uw Bijbelcursus. Ik heb er veel van opgestoken. Een goede raad wil ik u, en uw kring geven: Waak ervoor dat u wel de taal van het volk blijft spreken. In deze valkuil viel de Roomse Kerk van de middeleeuwen. De gewone man hoorde in de kerk de Bijbelse boodschap niet meer in zijn eigen taal."

Wat een hoge berg van taal, maar ook van (niet-)Nederlandse gedachten en uitdrukkingswijzen, moeten we wel zeggen met een variant op Frasers verzuchting. Mensen met gedachten alleen maar over het hier en nu, voor wie niets meer bestaat dan de waarneembare werkelijkheid. Opvattingen van moslims en hindoes, van mensen in de Amsterdamse grachtengordel en in een Alkmaarse achterstandswijk, van hoger en lager opgeleiden, allochtonen en autochtonen, jongeren en ouderen. Mensen met een aversie tegen het christelijke geloof en mensen die je bijna omhelzen als ze horen dat je christen bent. Steeds weer moet je schakelen tussen gedachten en uitdrukkingswijzen.

Vlak veld

Fraser krijgt kracht om door te zetten. Hij leeft tussen de mensen. "Ik ging gewoon bij de anderen op de bank zitten, betaalde een halve cent voor een kop thee en begon, net als de anderen, dennenzaden te kraken. Al gauw begonnen de gasten tegen me te praten en stelden vragen." Hij leert hun taal, ontwikkelt een schrift en leert de Lisu's lezen. Tegelijkertijd vertaalt hij de Bijbel. De Heere zegent het werk en het Evangelie blijkt inderdaad een kracht Gods tot zaligheid.

Na Frasers sterven wordt het werk onder de Lisustammen voortgezet. Achter in het boek lees ik een verslag uit 1981 (vijftig jaar na Frasers sterven): God zet Zijn werk ook voort onder de christenen in Zuidwest-China. Sinds de dooi in China doorzet, zijn meer dan zeventig gemeenten van de stammen in het openbaar getreden. Een van deze stammengemeenten telt 5000 leden! De rivier is gezwollen. Fraser zag het al toen de grote stroom nog moest komen. Biddende thuisgemeenten gebruikte de Heere in de middellijke weg. Als het regent in de bergen?

"Niet door kracht noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden, zegt de Heere der heirscharen. Wie zijt gij, o grote berg? Voor het aangezicht van Zerubbabel zult gij worden tot een vlak veld" (Zacharia 4:6,7).

De auteur is landelijk toeruster evangelisatie voor de Gereformeerde Gemeenten en evangelist te Alkmaar. Dit is het vierde deel in een serie waarin mensen schrijven over een boek dat bijzondere indruk op hen maakte.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen