Een zeehondenmoeder als zus

Van Leentje Godlieb heeft de gemiddelde Nederlander nog nooit gehoord. Maakt ze zich echter bekend als Lenie ‘t Hart uit Pieterburen, dan rukken helikopters uit, bieden ministers de helpende hand en beginnen kinderogen te schitteren. „Toch prachtig wat je met huilende zeehonden kunt bereiken”, zegt haar vijftien jaar oudere broer Jan. Zelf probeert ze met beide benen op de grond te blijven staan: „Ik heb me wel eens afgevraagd of het ook allemaal zo’n vaart zou hebben gelopen als ik me sterk had gemaakt voor, laten we zeggen, kanariepieten”.