Indonesische oud-strijders op Nederlandse dodenherdenking

Op het ereveld liggen Nederlanders en Indische Nederlanders die destijds door de Japanners zijn geëxecuteerd, veelal om hun verzetsdaden. Met de Indische Nederlanders loopt niet iedereen in Indonesië weg. Maar de veteranen van de vrijheidsstrijd Tadjoedin, Effendi, Aliff en generaal b. d. Saleh waren met instemming van hun oude kameraden aanwezig.

Volgens Tadjoedin moet niet worden vergeten dat de lotsverbondenheid in de strijd tegen Japan toch vrij groot was. „Wij houden nu eenmaal niet van onderdrukking, ook niet van Japan”. Tadjoedin heeft overigens een hekel aan het woord oud-strijders: „Wij strijden door, tegen alles wat er verkeerd is”.

De veteranen hebben deze week ook de misstanden in het huidige Indonesië aangekaart. De zogeheten Generatie van 1945 heeft in een officiële verklaring gewezen op de fouten van de economische politiek, die toelaat dat er in Indonesië ongeveer 25 miljoen mensen onder de armoedegrens van nog geen twee kwartjes per dag leven. Verder is geklaagd over het tekort aan openheid van de overheid. De veteranen vinden dat dit haaks staat op alles waarvoor tussen 1945 en 1949 is gestreden.

Het is niet helemaal zeker hoeveel doden er op het ereveld Ancol liggen. Er staan ook symbolisch kruisen voor mensen die zijn geëxecuteerd, maar van wie het lichaam niet (geheel) is teruggevonden. De begraafplaats is voor doden uit de hele Archipel. In Ancol zelf, destijds een moerasgebied, zijn ook veel mensen omgebracht. Dit is pas na de oorlog in grotere kring bekend geworden.

Ambassadeur

Op de herdenking waren verder aanwezig de Nederlandse ambassadeur P. Brouwer en militaire vertegenwoordigers van Australië en Groot-Brittannië. Ook de Indonesië-specialist professor J. Bank gaf acte de présense.

Uit Nederland was speciaal een nabestaande afgereisd, B. Haga. Zijn vader was de laatste gouverneur van Borneo, nu Kalimantan, Deze werd in december 1943 geëxecuteerd. Zijn echtgenote stierf een week later. Naast het paar ligt de hulp, mevrouw Jacob, begraven. Ook zij werd in dezelfde periode het slachtoffers van geweld. „In de meidagen begon het idee te leven om hiernaartoe te gaan. Nu kan ik het nog. Ik ben hier namens de hele familie”, lichtte Haga zijn komst naar Ancol toe.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen