Burgemeester in eigen dorp

De carrière van mevrouw Van der Klugt is wel apart te noemen. Ze is ïigenlijk vanzelf boven komen drijven. Er zat helemaal geen planning ichter. Glimlachend vertelt ze haar /erhaal. „Voor mijn huwelijk werkte k bij een conservenfabriek in Den [^aag, waar ik het tot chef van de boekhouding bracht. Toen ik trouwle, stopte ik met werken. Dat was /roeger nu eenmaal zo. Ik kreeg het rouwens druk genoeg, want er werlen twee zoons en drie dochters ge)oren. Mijn schoonvader zat in de ;emeenteraad en daardoor werd er )ij ons nogal eens over de politiek ;epraat".

Aan het begin van de jaren zestig cwamen weer gemeenteraadsverkie:ingen in zicht. „Door de KVP, waar k toen lid van was, werd een verkie;ingsvergadering belegd met een spreker -ik weet niet eens meer wie iet was- met daaraan vastgekoppeld ;en debat. Voor de aardigheid ging k ook mee. Tijdens het debatteren kwam aan de orde dat het goed zou zijn wanneer ook een vrouw deel zou uitmaken van de gemeenteraad. Dat was gemakkelijk gezegd, maar wie zou dat moeten gaan doen? De vroegere burgemeesters-echtgenote, mevrouw Berends, stelde toen dat ik dat wel zou kunnen. Wellicht kwam ze op mij omdat ik wat bestuurlijke ervaring had opgedaan in de meisjesen later in de vrouwenvereniging. Zo ben ik in de politiek terechtgekomen, eerst dus als raadslid en later als wethouder. Ik besef best dat het een voorrecht was dat ik eerst al mijn aandacht kon geven aan mijn gezin met jonge kinderen en daarna de gelegenheid kreeg om een geheel nieuwe wereld binnen te treden".

Acceptatie

Een vrouwelijk raadslid, een vrouwelijke wethouder, dat was enkele tientallen jaren geleden toch nog veel minder geaccepteerd dan nu. Was het toch niet een wat moeilijke positie, vooral in die begintijd? Mevrouw Van der Klugt behoeft absoluut niet omstandig uit te leggen dat het best meeviel. Het antwoord is heel resoluut: „Ik heb nooit gemerkt, of het gevoel gehad dat ik anders werd behandeld dan mijn mannelijke collega's. Er wordt hier in de gemeenteraad uitsluitend gelet op de kwaliteit van je inbreng. Ik denk dat deze gelijkwaardigheid ook veel te maken heeft met de situatie in het Westland.

De top
Er zijn hier veel zelfstandige bedrijven, waarin overleg tussen man en vrouw vanzelfsprekend is. Het is helemaal niet vreemd dat daarbij de vrouw de hele financiële administratie doet. Wat dat betreft zijn de Westlandse vrouwen heel geëmancipeerd. De mannen trouwens ook, want die vinden zo'n situatie heel normaal".

Mevrouw Van der Klugt heeft niet veel zin om uitvoerig in te gaan op de vraag hoe ze als burgemeester in haar eigen plaats is terechtgekomen. „Toen er in 1983 een vervanger moest komen voor de vorige burgemeester Stolwijk, was ik loco-burgemeester en zodoende ook voorzitter van de vertrouwenscommissie. Nu was het ook in het begin van de jaren tachtig erg 'in' om, als het enigszins mogelijk was, een vrouw te benoemen als burgemeester. Er gaan in zo'n periode ook al gauw geruchten over de personen die gesolliciteerd hebben.

Sommigen in de gemeente werden wat ongerust over de vrouwelijke kandidaten en verzochten mij om ook te solliciteren. Hun verzoek had wel als achtergrond dat als een vrouw benoemd werd, het niet voor de hand lag om mij te passeren. De keuze zou dan zeker vallen op een man met bestuurlijke ervaring. Ik heb dus nog op de laatste dag van de gestelde termijn gesolliciteerd.

De minister en de commissaris der Koningin hadden best moeite met het feit dat Monster mijn eigen geboorteplaats was en hebben indringende pogingen gedaan om mij te interesseren voor andere gemeenten. Maar ik was er absoluut niet op uit om per se burgemeester te worden en wilde onder geen voorwaarde Monster verlaten. Omdat ook onze gemeenteraad geen bezwaar had, ben ik dus toch benoemd. En ik heb een heel fijne tijd gehad. De sfeer in de gemeenteraad en in het college van B en W is uitstekend. Wij proberen in een zakelijke overlegsfeer het beste voor de gemeente te zoeken. Iedereen weet dat dit een kwestie van geven en nemen is. Wij houden rekening rekening met eikaars opvattingen en belangen. Op die manier is er veel te bereiken".

Tuin- en woningbouw

Het Westland ligt ingeklemd tussen de grote steden die kampen met ruimtegebrek. Begerig wordt gekeken naar het open gebied. Die glazen kassen zouden best kunnen verhuizen naar andere delen van het land, waar veel meer ruimte is. De Friese commissaris Wiegel stuurde aan het begin van dit jaar alle glastuinders een brief waarein hij wees op de vele voordelen die Friesland hun te bieden heeft. Blijft het Westland wel Glazen Stad in de toekomst? Mevrouw Van der Klugt: „Dat is een kwestie die de ondernemers zelf uitmaken. Hier beschikken de tuinders natuurlijk over alles wat ze aan informatie en toelevering nodig hebben. Hier liggen ook hun wortels. Maar als er geen mogelijkheden voor uitbreiding meer zijn en er zelfs bedrijven moeten verdwijnen, dan zullen er zeker vertrekken".

In de gemeente Monster is inderdaad in de toekomst eerder sprake van inkrimping dan van uitbreiding van het tuinbouwareaal. Door een ruiling van grond met de nabuurgemeente Den Haag is onlangs de tuinbouwgrond met zo'n 10 hectare uitgebreid, maar de koek is nu wel op. De noodzakelijke woningbouw voor de eigen inwoners moet doorgaan. Dat kan alleen nog ten koste van tuinbouwgronden. Die grond is echter erg duur, wat mevrouw Van der Klugt -ze heeft altijd Financiën in haar portefeuille gehad- erg verdriet. „Het betekent dat veel te dicht op elkaar moet worden gebouwd om nog enigszins betaalbare huren te houden. Nabuurgemeenten als bij voorbeeld De Lier en 's-Gravenzande beschikken nog over meer weiland, dat veel voordeliger aan te schaffen is. Dat geeft veel meer mogelijkheden bij dorpsuitbreiding en renovatie. Hoewel, door een weloverwogen en zuinig beleid hebben we in de afgelopen jaren toch heel wat op kunnen knappen".

Plan- Waterman
De laatste tijd staat het plan-Waterman, het winnen van land op de zee in het kustgebied tussen Hoek van Holland en Scheveningen, opnieuw in de belangstelling. Is dat een oplossing voor het probleem van gebrek aan grond voor tuinbouw en woningbouw? „Wij volgen die discussies heel nauwlettend", zegt de scheidende burgemeester. „In dit geval werken wij heel nauw samen met onze buurman 's-Gravenzande, die eveneens de kust als grens heeft. Als de plannen concreter worden, zullen we zeker onze claims op tafel leggen. We moeten niet ondergesneeuwd worden door de grote steden om ons heen. Daarom werKen we met de andere gemeenten in dit gebied heel nauw samen in het Overlegorgaan Westland. Ik denk niet dat het beter zou werken wanneer we van het Westland één gemeente zouden maken. Het werkt beter als het bestuur dicht bij de mensen staat".

Dicht bij de mensen

Het dicht bij de mensen staan was voor mevrouw Van der Klugt geen probleem. „Ik genoot er van om mensen te gaan feliciteren bij een vijftig- of zestigjarig huwelijksjubileum, of bij het uitreiken van een onderscheiding. Een toespraakje is dan ook meer persoonlijk. Ik ken de mensen en hun families. Dat is een van de voordelen van het burgemeester-zijn in eigen dorp. Ja, nu is dat allemaal afgelopen. Maar ik denk niet dat ik mij zal vervelen. Mijn man werkt inmiddels ook minder, we hebben onze kinderen en kleinkinderen. Daar komt allemaal meer tijd voor. Bovendien zijn er, als je wilt en kunt, maatschappelijk zo veel dingen te doen. Dat zal toenemen, want we zijn in Nederland veel te ver doorgeschoten met ons subsidiebeleid. We moeten veel meer zelf de handen uit de mouwen steken bij het omzien naar elkaar".

En, lachend: „Weet u wat ik straks misschien wel eerst ga doen? Een paar kasten opruimen. Dat schiet er wel eens bij in als je buitenshuis werkt".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen