Evangeliseren in Israël kan alleen met beleid

Vorige week circuleerde een bericht in de pers over de Israëlische predikant Baruch Maoz uit Rehovot, die „het slachtoffer dreigde te worden van acties van orthodoxe joden". Zonder dat daar directe aanleiding voor bestond probeerden joden in Rehovot Maoz en de zijnen het leven zo onaangenaam mogelijk te maken. terse sekten. Christenen, zo zei hij, hebben alle vrijheid om aan evangelisatie te doen. Straatevangelisatie bijvoorbeeld is niet ongebruikelijk.
De heer Van Oordt reageerde op dit bericht voor de EO-radio. Volgens hem lag deze kwestie duidelijk anders. De christelijke ambassade in Jeruzalem had laten weten dat Maoz kinderen met cadeautjes naar een bijeenkomst wilde lokken, hetgeen protesten van het rabbinaat in Rehovot opriep. Want dit soort praktijken zijn in Israël nu eenmaal verboden.

Vrijheid
Van Oordt wees erop dat er in Israël vrijheid van godsdienst bestaat. Hij zei niet af te weten van het betaan van wetten die evangelisatie-activiteiten beperken. Wel bestaat er een wet (van 1977) die verbiedt om iemand geld of goederen aan te bieden met het oogmerk om hem/haar daardoor van godsdienst te laten veranderen. Van Oordt was van mening dat deze wet in principe gericht is tegen de vele Oosterse sekten. Christenen, zo zei hij, hebben alle vrijheid om aan evangelisatie te doen. Straatevangelisatie bijvoorbeeld is niet ongebruikelijk. Mevr. Liora Herzel van de Israëlische ambassade in Amsterdam zegt hierover: Christenen zijn in Israël vrij om hun geloof te belijden maar georganiseerde evangelisatiecampagnes zijn verboden. Wij geloven niet in zending, aldus mevr. Herzel. Of het verboden is op straat bijvoorbeeld folders uit te delen en het evangelie te verkondigen wist mevr. Herzel niet zeker. Ik denk het wel, zo zei zij.

Niet toegestaan
Ds. P. den Butter, christelijk gereformeerd predikant te Middelharnis en Israelkenner, is van mening dat straatevangelisatie officieel niet is toegestaan. Ik ken een christen-jood, zo vertelt hij, die vanwege dit feit gearresteerd werd. Hij weigerde de boete te betalen omdat hij daarmee zou erkennen fout te zijn geweest. Het gevolg was dat hij zijn straf moest uitzitten.
Herman Goudswaard is werkzaam bij de stichting Near East Ministry NEM) in Voorthuizen. Via de NEM worden regelmatig mensen naar Israël uitgezonden om daar te gaan werken onder dé plaatselijke bevolking. De bedoeling van de NEM is niet om zending in Israël te bedrijven maar aldus Goudswaard om ontferming te bewijzen en om iets te laten zien van wat het betekent christen te zijn. Goudswaard: Ook in Israël zal een ieder getuigenis mogen afleggen van de hoop die in hem is. Ik heb nog nooit gehoord dat onze mensen daar problemen mee kregen. Wanneer je getuigt zal je dat door niemand kwalijk genomen worden als je het maar niet doet om een ander te willen bekeren.

Zoals in Nederland
Volgens Ruud Koekoek van de stichting Het Bijbelcentrum op de Olijfberg kent Israël een grote mate van godsdienstvrijheid maar moet je er met beleid mee omgaan. Als ik hier in Nederland met een groot kruis voor een moskee ga staan evangeliseren dan krijg ik ongetwijfeld problemen. Zo ligt dat in Israël ook. Onze organisatie deelt bijbels uit in Jeruzalem. We hebben daar nooit moeilijkheden mee gehad, ook niet van de zijde van de autoriteiten. Maar we letten wel op in welk gebied we ze gaan verspreiden. Als je taktisch bent is er op het gebied van evangelisatie in Israël veel te doen.
Verbiedt Israël nu zending wel of niet? Het punt waar het vast zit is waarschijnlijk de verschillende interpretatie van de wet van 1977. Aardig is bijvoorbeeld dat rabbijn Rodrigues Pereira in het NIW spreekt over het verbod om openlijk zendingsmateriaal uit te delen. Volgens Van Oordt bestaat dit verbod echter niet.

Straf
In 1982 publiceerden wij een interview met een Messiasbelijdende jood uit Israël. De destijds dienstplichtige soldaat Avram zei tijdens dit vraaggesprek: voor een christenjood is het verschrikkelijk moeilijk om dienstplicht zonder veel problemen te vervullen. Zeker is dat het geval nu de anti-missiewet functioneert. Die verbiedt mij eigenlijk om met jongens van mijn eigen onderdeel over de Heere Jezus te praten. Ik moet er voor oppassen dat ik niet beticht word van echte zendingsactiviteit want daar staan ook in het leger strenge straffen op. Tót slot Van Oordt: Ik ken deze man niet, evenmin als de jood die gearresteerd werd. Dus ik kan daar moeilijk iets over zeggen. Wel is het natuurlijk zo dat het de toon is die de muziek maakt. Ik kom al jaren in Israël en ik ken er vele joden, Messiasbelijdend, liberaal en orthodox. Ik weet dat ze niet allemaal staan te springen als de honderdzoveelste zendingsorganisatie zich aandient. Er gebeuren ook wel gekke dingen. Maar het valt voor de joden ook niet mee het kaf (oosterse sekten) te scheiden van het koren (de goedbedoelende christenen). Laatstgenoemden hebben echter alle vrijheid om te evangeliseren, aldus Van Oordt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen