Rotterdamse Ammanstichting vierde 125-jarig bestaan

(Van een medewerker) De Ammanstichting' la een Instituut dat zich bezig houdt met het onderwiljs aan doven, gehoorgestoorden en mensen met een ernstig spraakgebrek. De Ammanstichting is voor velen In Rotterdam en wiUde omgeving een begrip. Reden te meer voor de stichting om het 126-Jarlg bestaan niet onopgemerkt voorbiU te laten gaan.

In de Rotterdamse Doelen werd door de autoriteiten een herinneringsbijeenkomst belegd, die als titel droeg: „Onzichtbare obstakels" Behalve door de stichtingsvoorzitter mr. K. Staab, werd het woord gevoerd door drs. A. W. de Vos, directeur audioloog van de Ammanstichting, drs. J. Th. Bonnema, psycholoog audiologisch centrum te Amersfoort, dr. A. J. P. M. van der Horst, psycholoog gemeentelijk audiologisch centrum te Amsterdam en J. B. Wesemann, voorzitter van de Nederlandse Dovenraad.

Minister Ginjaar van volksgezondheid en milieuhygiëne had van de koningin de plezierige opdracht meegekregen om de oorkonde te overhandigen waarin de Ammanstichting het predikaat „Koninklijke" werd toegekend. Een grote eer, waar voorzitter mr. Staab duidelijk verguld mee was. Tevens werd drs. A. W. de Vos benoemd tot Officier in de orde van Oranje Nassau. De herinneringsbijeenkomst werd ook bijgewoond door de burgemeesters van Rotterdam en Schiedam, resp. Van der Louw en Lems, de Commissaris van de Koningin mr. M. Vrolijk en H.K.H. Prinses Margriet.

Oesohiedenis
Kennis maken met de Ammanstichting

Het Rudolf Meesinstituut en Audiologisch Centrum. betekent voor gehoor- of spraakgestoorden vaak de eerste stap op weg naar een hersteld of verbeterd contact met de goedhorende en sprekende omgeving, zo staat er in de brochure over het werk van de stichting. De stichting streeft een zeer duidelijk doel na, omschreven als: de hulpverlening aan kinderen en volwassenen in hun mogelijkheden tot commimiceren met de medemens. Dat streven is echter al heel oud. De eerste hulp aan doofgeborenen werd in Nederland, net als in andere landen van West-Europa, in de privé-sfeer gegeven. Heel bekend is het werk van de arts Johan Conrad Amman, die tegen het einde van de 17de eeuw o.a. het dochtertje van een Haarlemse koopman leerde spreken. Zijn ervaringen legde hij neer in het boe^e „Surdus loquens", d.i. de sprekende dove.

Aan het eind van de 18de eeuw Werden in West-Europa diverse scholen voor doven gesticht. In 1790 was het de Waalse predikant ds. H. D. Guyot, die het initiatief nam tot oprichting van het nu geheten Koninklijk Instituut voor doven „H. D. Guyot" te Groningen. Men ging daar onderwijs geven volgens een m Parijs ontwikkelde gebarenmethode. Heel wat eaders dus dan de spreekmethode, In 1840 volgde het instituut voor Doven te Sint Michielsgestel, waarvan de eerste directeur, M. van Beek, een eigen gebarensysteem ontwikkelde. Beide instellingen namen him pupillen op In internaten.

Rotterdam

De eerste reactie op deze ontwikk«ling ontstond in Rotterdam, waar de daar gevestigde chirurg M. Polano, later hoogleraar in Leiden, twee dove kinderen heeft. Uit Aken liet hij David Hirsch overkomen, om deze zijn kinderen te laten onderwijzen volgens de spreekmethode Amman. Hieruit ontstond de - Inrichting voor Doofstommen-Onderwijs, die op 23 mei 1863 werd geopend. Mede vanuit deze inrichting vond de spreekmethode haar weg over de hele wereld. Tot instandhouding van de school werd in 1869 een vereniging opgericht, die, zich bezig ging houden met het plaatsen van leerlingen in pleeggezinnen. Op deze wijze werkt de school heden ten dage nog. Bij het 100-Jarig bestaan, in 1963, werd de naam van de school veranderd in „Rudolf Mees Instituut", naar Rudolf Mees, eerst bestuurslid, daarna voorzitter van 1867 tot 1890 en tenslotte ere-voorzitter.

In 1967 werd besloten tot een nauw samenwerkingsverband tussen de scholen voor dove kinderen, die inmiddels ook afdelingen voor moeilijk sprekende kinderen gekregen hadden, en het in 1962 opgericht Audiologisch Centrum Rotterdam. Vanaf 1967 heet het samenwerkingsverband „De Ammanstichting" en vanaf nu dus „Koninklijke Ammanstichting".

Ontwikkeling

Vanaf 1967 heeft de Ammanstichting een stormachtige ontwikkeling doorgemaakt. Er is een duidelijk toegespitste hulpverlening ontwikkeld op velerlei gebied: audiologisch, psychologisch, logopedisch, maatschappelijk en onderwijskundig. Ruim 200 mensen houden zich momenteel dagelijks bezig met onderzoek of begeleiding van, dan wel onderwijs aan meer dan 700 leerlingen van de vijf scholen van de Ammanstichting, aan vele

Het ondenoijs aan de kinderen wordt gegeven met behulp van moderne apparatuur. leerlingen van gewone scholen voor basis- en voortgezet onderwijs en aan een nog groter aantal gehoorgestoorde gehcmdicapte volwassenen.

Van een werkelijke integratie van de positie van de gehoorgestoorde medemens is echter nog weinig tot stand gekomen. Enerzijds Is de samenleving nog lang niet ingesteld op de problemen van deze mensen, anderzijds weet de gehoorgestoorde vaak de durf niet op te brengen om uit zijn isolement te treden. Hun gevoelens van eenzaamheid en onmacht komen dan bij de sprekende mens •over als „wantrouwig" en „agressief'. Eigenlijk zou er veel meer aandacht besteed moeten worden aan de geestelijke begeleiding van de gehoorgestoorden. Het ontdekkingsproces van gehoorgestoorde kinderen moet zo vroeg mogeUJk gestimuleerd worden om hun aanpassing aan de sprekende wereld op latere leeftijd niet te laten mislukken.

Nieuwe wet

In zijn toespraak meldde minister Ginjaar, dat het wetsontwerp geluide hinder direct na het zomerreces zal worden behandeld. De mogelijkheid is dus niet uitgesloten dat er nog dit jaar een wet zal bestaan, die een effectieve bestrijding van geluidshinder mogelijk maakt. De nare gevolgen van geluidshinder, zoals gehoorschade, hoofdpijn etc. zijn genoeg bekend. De minister gaf een aantal indringende voorbeelden van -.de kwalijke gevolgen van te grote hoeveelheden decibellen, die mensen thuis en op hun werk te verstouwen krijgen. Het omlaag brengen van de lawaalniveaus, waar de nieuwe wet In voorziet. Is van het grootste belang; niet alleen voor de gehoorgestoorde gehandicapten, maar ook ter voorkoming van een nog groter aantal mensen die aan dat gevaar bloot staan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen