Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Preken als een rijke gunst

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Preken als een rijke gunst

Ds. M.C. Tanis: „Als het mag gaan, voel ik me als een vis in het water”

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Begin dit jaar leek voor ds. M.C. Tanis het einde gekomen. Een aangeschoten automobilist ramde zijn auto. Op wonderlijke wijze werd zijn leven gespaard. De tijd die hem nog gegeven is, wil hij voor alles de genade van God verkondigen. „Je mag met God zelfs over je zonden spreken. Dát is een wonder.

Zijn emeritaat betekende voor ds. M.C. Tanis ook dat hij op zoek moest naar een ander huis. Grote zorgen maakte hij zich daar niet over. „We hebben samen geleerd: ‘Ken Hem in al uw wegen’.” Het vertrouwen werd niet beschaamd. Een jonge collega wees hem op een semibungalow in Werkendam. „Die konden we huren van twee jongens die eigenaar zijn van een aannemersbedrijf. Ze hebben dit huis gebouwd voor hun ouders, maar die hebben er nooit in gewoond door het sterven van moeder. Het is geen geluk, maar Gods voorzienige zorg dat we hier zitten.”
Onlangs herdacht de christelijke gereformeerde predikant dat hij 58 jaar in het ambt diende. Vele malen werd hij afgevaardigd naar classes en synode, zeven keer zat hij in het moderamen van de synode, drie keer was hij preses.
„Op mijn zeventiende jaar kreeg ik de overtuiging dat God me riep. Nu ben ik de tachtig gepasseerd, maar ik voel me nog steeds een beginneling. We raken nooit uitgeleerd in het Woord van de Drie-enige God en in onze confessie. Vaak moet ik denken aan de laatste woorden van Kohlbrugge: ‘Kinderen, de eenvoudige Heidelberger, houd daaraan vast’. Ik vind het nooit een straf als ze me vragen daarover te preken.”
Het loslaten van de eigen gemeente en het bredere kerkelijke werk leidde niet tot de val in een diep gat. „Er was wel eens even een mineurstemming, maar dan bracht Gods liefdevolle onderwijzing me voor de aandacht: ‘Alles heeft een bestemde tijd’. M’n bestuurlijke functies had ik al afgestoten.”
De gemeente is er niet voor mij, ik ben er voor de gemeente, hield hij zichzelf voor. „Dan kan ik me alleen maar verwonderen over het meeleven dat we nog altijd ontvangen. Uit alle gemeenten die ik mocht dienen. In Middelharnis was dat maar kort. Toch heb ik nooit van een gemeente moeilijker afscheid kunnen nemen. De duur dat je ergens staat, hoeft niets te zeggen over het gevoel van verbondenheid.”

Ongeluk
Preken doet de vitale emeritus predikant nog elke zondag. Vaak twee keer. „Dat is voor mij een groot wonder en een rijke gunst die God me geeft. Zo zag ik dat voorheen al, maar ik besef het nog sterker na het ernstige ongeval dat me begin dit jaar overkwam. Op weg naar een weeksluiting in zorgcentrum Parkzicht in Sliedrecht.”
Een aangeschoten alcoholist ramde met grote snelheid zijn auto. Het achterste gedeelte van het voertuig was totaal ingedrukt. „Een brandweerman uit Hardinxveld, die het zag gebeuren, heeft zijn auto dwars op de snelweg gezet. Om me te beschermen. Hij ging ervan uit dat ik zwaar gewond was, maar in het ziekenhuis in Gorinchem bleek dat ik ervanaf gekomen was met een verbrijzeld sleutelbeen en een aantal kneuzingen.”
Voor het eerst van zijn leven kwam de predikant voor zichzelf in een ziekenhuis. „Op het sleutelbeen is een plaat gezet, mijn arm kon ik niet gebruiken. In het begin heb ik veel pijn gehad, maar geestelijk had ik het heel goed. Tijdens een van de eerste nachten was de pijn zo heftig, dat geen enkel middel hielp. Een dochter heeft toen een cd met psalmgezang door de Urkers opgezet. Daar heb ik een voorliefde voor, want als predikant ben ik op Urk begonnen. Het tweede lied was psalm 116. Ik huil niet gauw, maar toen ze zongen ‘Hij is mijn liefde waardig’, heb ik gebruld als een kind. Niet van pijn, maar van verwondering. Ik kon niet vatten dat God mij lief kon hebben. Dan kom je altijd weer bij het kruis.”
Sinds zijn herstel is het verlangen om de onnaspeurlijke rijkdom van Gods genade te verkondigen nog sterker.
„Opgevouwen in die auto had ik al de overtuiging dat God nog wat met mij voorhad. Niet om mezelf te profileren. Koningin Juliana sprak bij haar kroning de woorden: ‘Wie ben ik, dat ik dit doen mag’. Dat herken ik.”

Element
In zijn makkelijke stoel zit de voormalige synodepreses vaak te overpeinzen hoe God Zijn hand genadig over hem uitstrekte. „Vanaf mijn kinderjaren ben ik door Hem geleid en onderricht. Het is mijn gebed of Hij zo ook het jonge geslacht zal leiden. Dat jongeren gaan zien wie God wil zijn. Geen omstandigheid hoef je voor hem te verbergen.” (Ontroerd)
„Je mag met God zelfs over je zonden spreken. Dát is een wonder. Dan zegt Hij: Zie het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt.”
Doordeweeks helpt de bejaarde predikant zijn vrouw, houdt hij de tuin bij en doet hij boodschappen.
Tussendoor schrijft hij zijn bijdragen voor het blad ‘Bewaar het pand’. Als hij de energie heeft, maakt hij een compleet nieuwe preek. Of herziet hij een oude.
„Elke keer verdiep ik me weer in de tekst. Dan is er het studeren, mediteren en memoriseren. Nog steeds ben ik dankbaar voor de opleiding die ik in Apeldoorn heb gehad. En dat m’n verstandelijke vermogens niet zijn aangetast. Als het preken mag gaan, ook met insluiting van mezelf, voel ik me als een vis in het water. Dan ben ik echt in mijn element.”
De onderlinge band tussen predikanten, zowel in eigen kerkverband als over kerkmuren heen, zag hij tot zijn verdriet verslappen. „Je ziet ook steeds meer een afscheid nemen van dat wat het voorgeslacht heeft voorgestaan: een Schriftuurlijke confessionele prediking. Nuanceverschillen zijn er altijd geweest, dat was in de tijd van de Reformatie al het geval, maar over de grondzaken was er eenheid. Dat is voorbij. Dat heeft ook gevolgen voor het ethische leven.”

Veilig
Toch heeft hij nog het meest met zichzelf te stellen. „Ik heb veel last van de ingevingen van satan. Die laat me zien waarin ik tekort ben geschoten. Het gaat hem er niet om mijn geestelijk leven weg te werken, maar de Bewerkers daarvan.”
Op zulke momenten klemt hij zich vast aan de Schrift, in het bijzonder een tekst uit Psalm 84. „Daarin lees ik: ‘Neem het ter ore, o God van Jacob’. Van Jácob. Tegenover het spreken van de boze hebben we geen tegenweer. Hij zegt in verschillende opzichten de waarheid. Hij confronteert je met je onwaardigheid en je onverdienstelijkheid. Dan blijft alleen de roep over: ‘O Heere!’.
Zo kom je weer bij God terecht. M’n lieve man, God is zo goed. Toen ik bijkwam uit de narcose na het verwijderen van die plaat op mijn sleutelbeen, vroeg de zuster: ‘Hoe is het?’
Ik heb gezegd: ‘Zuster, ik heb héérlijk geslapen.’ Ik lag en sliep gerust, van ’s Heeren trouw bewust. Bij Hem ben je veilig. Altijd.”

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 14 december 2011

Terdege | 180 Pagina's

Preken als een rijke gunst

Bekijk de hele uitgave van woensdag 14 december 2011

Terdege | 180 Pagina's