BRIEFWISSELING

Beste luitjes,

Uitenbogaert was dus op kosten van de stad Utrecht naar Genève gezonden om onder de grote Beza zijn predikantsstudie te volbrengen. U ziet, de reformatorische vaderen hielden van een deugdelijke voorbereiding tot dit gewichtig ambt. Ze namen dal niet licht op. Maar Uitenbogaert was de ware broeder niet. Nooit kon hij innerlijk de dwaling en twijfel, bij Duijfhuys gehoord, van zich werpen. En ivel werd hij predikant bij de Gereformeerden te Utrecht en was hij hofprediker van Prins Maurits, maar later werd hij doorzien en toen Maurits voor de Gereformeerden koos, moest Uitenbogaert het veld ruimen. Dc jonge student kivam te Genève onder leiding van Ds Simon Goulart te slaan, die hem een vaderlijke vriend was. Uitenbogaert was veel op Goulart's studeerkamer en neusde natuurlijk ook in diens boekenkast. En Ds Goulart had, zo als elke predikant, ook de boeken der dwaalleraars in huis. Iloe zouden zij ook de valse leer bestrijden als zij die niet van nabij bekeken? Maar wat voor de oude, door levenservaring geoefende voorgangers door Gods genade onschadelijk is. is dat nog niel voor de jongeren. Dus gaf I)s Goulart hem geen twijfel lectuur in handen. Maar Uitenbogaert bleef waarschijnlijk aandringen, dan ivel hij nam wat hij wilde en zo kreeg hij inhanden een werk van Acoutius, getiteld: „Stratagemata Satanae", „8 boeken over de in handen een werk van Acontius, getiteld: humanist, hij vermengde de leer der Schrift met wijsbegeerte. Ge zoudt zeggen, wat stond er dan in? Het kwam, zeer kort gezegd, hierop neer, dat de Satan zeer listig is en soms zelfs professoren gebruikt om van de leer af te wijken. Het verderf zetell in het verstand en men kan niet zo maar weten icat waarheid is. Ook van de kansels wordt, zegt Acoutius, veel als Gods Woord aangediend, dat door Satan blijkt verzonnen te zijn. Men moest niet alles maar slaafs volgen, want ook de H. Schrift is door mensen vervalst".

Je begrijpt dat dit een helse redenering t> . En de gereformeerden verwierpen deze losheid en hielden vol dat de IJ. Schrift door God ivas ingegeven. Met het geloof daaraan staat of valt de kerk. En de II. Geest geeft aan Gods kinderen een innerlijk getuigenis dat het Woord de Waarheid is. Denk er dus aan, dat het hier niet gaat over begrijpen, maar geloven. Ons denken moet bevrucht worden door de adem des Geestes, dan zegt het hart „amen" op al ivat God zegt.

Acontius zette heel de leer der zaligheid op losse schroeven. De Gereformeerden uilden er niet van horen dat de Duivel voor en tegen de leer kon zijn, zoals Acontius beweerde, want de Heere Jezus tekent hem zo met, want dan zou hij een koninkrijk hebben dal tegen zichzelf verdeeld was. De Vaderen waren bijbelvast, zij streden met de H. Schrift in de hand. En dat konden zij doen omdat de IJ. Geest hen in dat Woord had doen lezen en er hen door had wedergeboren tol een levende hoop!

Uitenbogaert vond dat boek van Acontius mooi. Dat was nu eens wat: niet alle-i wat je hoort maar klakkeloos aannemen. Je kon nooit weten

Maar u voelt, als wij zo wijfelend voor dat dierbaar Woord staan dan is bij loorbaat alle vrucht weg. Uitenbogaert werd dan ook een voorvechter voor de Remonstranten, want hij wilde niet door de gereformeerde leer < n belijdenis gebonden wezen. Hij was ook door die leer nooit in het hart gegrepen, want dan zou hij die hebben liefgehad. En het echte volk, dat genade ontvangen had, moest al spoedig van zijn vage praatjes op de kansel niets hebben. Er ontstond óók om hem grote onrust in de kerk, die ten slotte op de Dordtse Synode 1618-10 werd beoordeeld en veroordeeld. Maar merk er op, dat de afwijking in de leer niet buiten maar in de kerk ontstond. Op het voetspoor van Acontius sneed Uitenbogaert de zekerheid des geloofs at en loochende hij de verzegeling van den II. Geest, die Gods kinderen gegeven is in de belofte, dat de Heere Zijn kerk in alle waarheid leiden zal. De genade is onverliesbaar, zeiden de vaderen. Dat zegt ook hun Geloofsbelijdenis.

Let daar nu goed op. Uitenbogaert tastte aan de continuïteit der kerk. Dal is dit: de voort gaande, altoos blijvende inwerking ' en leiding van de H. Geest die aan de ware kerk gegeven is. Deze Geest is één in alle gelovigen van Adam af tot de laatste toegebrachte zondaar die er wezen zal. Er vallen zo maar geen leerstukken in de kerk, de Heere heeft die in de gang der historie aan Zijn Volk geleerd: zij hebben Uw Woord bewaard, zegt de Heere Jezus in Zijn Hogepriesterlijk gebed.

En nu wilde ik hier maar op wijzen: wanneer Uitenbogaert zich biddend verdiept had in die kostelijke waarheid der reformatie, zou Acontius hem niet geschaad hebben. Daarom is het zo nodig, dat het jonge geslacht eerst de eigen leer eens goed onderzoekt en die in haar schoonheid leert kennen, eer rijp en groen, meest groen, door haar gelezen wordt. Een moeder geeft haar kind ook geen mes of schaar in de hand zolang het kind er niet mede weet om te gaan. Dat is een kwestie van opvoeding. En zo is het ook met de waarheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen