Het Kinderboek

Thans zijn dus aan de orde de eisen, die we kunnen stellen aan de vorm, waarin de inhoud gegeven wordt. Er zijn velen, die zeggen: , , De vorm is maar bijzaak. Op de inhoud komt het aan." En inderdaad, als de inhoud niet deugt, hebben we aan een goede vorm, ook al zou die op zichzelf meesterlijk zijn, niets. Nee, dan zou die goede vorm zelfs een gevaar kunnen worden. Hierbij denk ik onwillekeurig aan de boeken van Multatuli, maar daar deze nu niet bepaald kinderboeken zijn, zullen we daar verder over zwijgen. Om U te overtuigen dat de vorm toch ook van belang is, diene een eenvoudig voorbeeld. Bevelanders zijn een goed soort aardappelen, heeft een deskundige mij verteld. We zouden dus kunnen zeggen: op de aardappels zelf, de inhoud, is niets aan te merken. Maar U zult toch wel met me eens zijn, dat er ook veel van afhangt, hoe die aardappels opgediend worden: gekookt of ongekookt, met of zonder schil, met of zonder zout, aangebrand of.... afijn, U begrijpt me wel. Door een verkeerde vorm kan de gehele inhoud, hoe goed ook op zichzelf, bedorven en onverteerbaar w^orden. Dat is het geval met aardappelen en ook met kinderboeken. Juist aan de taal en de stijl van het kinderboek moet veel zorg besteed' worden. Immers, het geschrevene moet toch ook kunst zijn. W. G. v. d. Hulst zegt: , , Het hart van de schrijver moet er in spreken en zó, dat een ander hart die sprake verstaat."

Wie aan deze eis van v. d. Hulst voldoet, is een kunstenaar. Want dat verstaan hangt af van de taal en de stijl, waarvan de schrijver gebruik maakt. En dit is juist het moeilijke: hij moet toch eenvoudig blijven, hij moet zo schrijven, dat de kinderen, voor wie zijn werk bestemd is, hem verstaan. Hij zal zich geheel moeten inleven in de gedachtensfeer van die kinderen en hij zal gebruik moeten maken van de taal, die zij gebruiken. Zo zal b.v. de toon in een boekje voor leerlingen van de tweede klas heel anders moeten zijn dan die in een boekje voor jongens van de zesde klas. En die bepaalde toon moet het gehele boekje door consequent volgehouden worden. Verder zijn er nog enige eenvoudige, practische punten; waarop men de aandacht zou kunnen vestigen van hen, die kinderboeken schrijven, zoals: het vermijden van te lange zinnen, het juiste gebruik van leestekens en tussenweirpsels. We zouden kunnen vragen: „Letten de kinderen zelf wel op de taal en de stijl van hetgeen ze lezen? " Al zou dit niet het geval zijn, dan gaat toch van een goede taal en stijl een vorrpiende invloed op hen uit. Kinderen, die geregeld lezen, kunnen over het algemeen beter opstellen maken, dan zij, die nooit een boek aanraken; ook hebben de eersten een veel grotere woordkeus. Bovendien zijn er kinderen, die, wat taal en stijl betreft, reeds critisch lezen. Laat er maar eens een drukfout in het leesboekje staan, ze zien hem soms nog eerder dan de meester. En als de jeugdige lezers en lezeressen geen acht slaan op de vorm van hetgeen hun voorgelegd wordt, moeten wij ze dat leren. Dan leren wij ? / critisch lezen, en dan niet alleen t.o.v. de vorm, maar ook t.o.v. de inhoud, want vooral dat laatste is zeer belangrijk. Daar hopen we een volgende keer nader op in te gaan.

L. v. E. Jr.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen