Drs: A.A. Teeuw: Verpleeghuisarts functioneert tussen huisarts en ziekenhuis in

Eerst wilde hij samen met zijn vrouw een huisartsenpraktijk beginnen. En na zijn artsenstudie zag hij een toekomst voor zich weggelegd in de pastorie. Maar hij werd geen huisarts en ook geen dominee, al staat hij wel bijna iedere zondag op de preekstoel. Drs. A.A. Teeuw is verpleeghuisarts geworden. Eerst in het Nijkerkse Zilverschoon, nu al weer een paar jaar in verpleeghuis Salem in Ridderkerk. „Verpleeghuisarts is een veelzijdig beroep. Je functioneert eigenlijk tussen de huisarts en het ziekenhuis in", zegt dokter Teeuw.
Tijdens zijn artsenstudie, van 1979 tot begin 1986, oriënteerde hij zich met name op de ouderen. Huisarts worden, dat leek hem wel wat. „Maar in 1985 was daarin moeilijk werk te vinden", zegt hij. Wat moest hij doen? „Eerst ben ik voor drie maanden gaan werken in een ziekenhuis in het Zuid Afrikaanse Venda. Maar de thuisblijvers zagen een baan daar niet zitten."
Als afgestudeerd arts ging Teeuw hier en daar waarnemen. Hapsnap dingetjes doen, zoals hij dat noemt. Al snel rolde hij de zorgsector in het onderwijs in: mdgo aan de Sara Nevius en de opleiding ziekenverzorging in Zilverschoon. Dat duurde niet lang, want spoedig volgde de stap naar een volledige baan als verpleeghuisarts.
„De "verpleeghuisgeneeskunde" was toen volop in ontwikkeling. Door de toenemende vergrijzing ontstond ook een toenemende zorgvraag. Verpleeghuiszorg werd een apart specialisme. Alsnog kreeg ik de gelegenheid om de huisartsopleiding te gaan doen, maar dat hoefde van mij toen niet meer. Wel ben ik in 1989 aan de studie theologie begonnen. Waarom? De pastorie liet me niet los. En het antwoord op de complexiteit van de levensvragen, het lijden en de zin van het leven, waar je in het verpleeghuis veel mee te maken krijgt, ligt uiteindelijk in de theologie. Maar hoe verder de theologiestudie vorderde, des te meer kwam ik tot de overtuiging dat mijn plaats toch in het verpleeghuis lag, en niet in de pastorie. Ten slotte heb ik bewust voor het verpleeghuis gekozen. Nu ik kort geleden de theologiestudie heb afgerond, sta ik 's zondags ook regelmatig op de kansel."
Teeuw maakt er geen geheim van dat zijn theologiestudie heeft bijgedragen tot verdieping van zijn werk als verpleeghuisarts. „In het verpleeghuis zit de grootste groep bewoners in een neergaande spiraal. Het is, wat je noemt, de dalende levenslijn.
Natuurlijk is er ook een groep bewoners die er kortdurend verblijven.
Het interessante van het werk hier is dat je te maken hebt met bewoners met verschillende ziektebeelden. Voor al die aandoeningen zijn diverse soorten medicamenten voorhanden. En veel van die geneesmiddelen grijpen op elkaar in. Die verschijnselen moet je als team benaderen. Je hebt daarvoor in een verpleeghuis meer mogelijkheden dan in een ziekenhuis." De ethische aspecten van het verpleeghuiswerk zijn omvangrijk. Het is een van de redenen waarom dokter Teeuw verpleeghuisarts is gebleven. „Het is belangrijk dat je in contacten met de familie van bewoners je beleid uiteenzet. Men moet van je weten hoe je in het verpleeghuis omgaat met sondevoeding, eventueel met niet reanimeren, met pijnbestrijding. De ander moet weten wat je zuivere intenties zijn, ook voor bewoners die in de stervensfase van hun leven verkeren. Als team kun je een bijdrage leveren in zo min mogelijk lijden."

A.M. Alblas
---
Hou dit in de gaten
De oeroude eed van Hippocrates Is Indrukwekkend. Een gedeelte ervan luidt zo: „(...) Ik zal aan niemand, ook niet op zijn verzoek, enig dodelijk geneesmiddel toedienen, noch mij lenen tot enig advies van dien aard; evenmin zal een vrouw een pessarium voor abortus van mij bekomen. Want rein en vroom zal ik mijn leven lelden en mijn kunst uitoefenen. (...)"
Deze eed staat in schril contrast met de werkelijkheid in de medische zorg. De beschermwaardigheid van het leven wordt hand over hand aangetast. Daardoor kun je als arts of werker in de gezondheidszorg In gewetensnood komen. In de CAO Ziekenhuiswezen is daar als volgt rekening mee gehouden:
Niettemin heeft de werknemer het recht op grond van ernstige gewetensbezwaren het uitvoeren van bepaalde opdrachten te weigeren." En, iets verderop: „De werkgever is verplicht het beleid ten aanzien van zorg-ethische kwesties, voor zover dit voor de functievervulling van de werknemer(s) noodzakelijk is, bekend te maken.
Verder wil ik je nog wijzen op de christelijke beroepscode, die mede door de RMU-sectie Gezondheidszorg en welzijn Het Richtsnoer is opgesteld. Je kunt deze code aanvragen bij de RMU (0318-543030).

P. Schalk, directeur RMU

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen