Verenigd tot de strijd

"... maar gijlieden zult gewapend trekken, voor het aangezicht u^ver broederen, allestrijdbare helden, en zult hen helpen ..."

Jozua 1: 14b

Roeping om mee te strijden

We staan in de poort van 1996. We hebben de zegen des Heeren nodig, persoonlijk en als partij. Tot die zegen behoort ook, dat we getrouw mogen zijn en in eendracht dat mogen openbaren.

Israël staat voor de poort van het land der bekjfte. God zal door het wonder de ingang ge\'en in dat land. Het volk wordt door de ambtlieden in de naam van Jozua opgeroepen om gereed te zijn tot de intocht. Er klinkt een apart woord tot die stammen, die hun woonplaats al in het Overjordaanse gevonden hebben: Ruben, Gad en de halve stam van Manasse. Jozua hecht er bijzonder aan, dat ze dit horen. Hij laat het zijn ambtlieden niet zeggen, hij spreekt zélf tot hen. Hij wekt hen met klem op om mee te gaan ten strijde. Zij moeten hun vrouwen met hun kinderen, hun vee, achterlaten in hun woonplaatsen. Ze moeten gewapend met hunbroederen optrekken. Zolangmoeten ze hen helpen, totdat de Heere ook aan die broederen rust gegeven heeft. De Heere staat achter dat woord! Hij heeft die stammen tot nu toe geleid. Geen van hen mag ontbreken in de strijd. Hij heeft ze ook aan elkaar verbonden. Ze moeten als een eenheid optrekken tegen de vijanden Gods.

't Was gemakkelijker thuis te blijven bij vrouw en kinderen ... en niet te vergeten bij hun weelderige landerijen en hun vee! Het valt niet mee dat alles in de steek te laten en het rustige leven voor een tijd te verlaten. We zijn van nature zoekers van onszelf en van eigen welvaart. Sinds het verloren paradijs zijn we niet anders. Zo leert de Heere zichzelf kennen door Zijn Geest!

Waarom het gaat

Het is opmerkelijk, dat het woord \'an Jozua direct de overhand heeft. Zij laten alles achter en stellen zich in de weg met hun broederen. We lezen het later dat ze als een keurbende het eerst uit het Jordaandal mogen komen. Korte tijd later worden ze rondom Jericho in de spits van het leger gevonden: de toegerusten tot de strijd

Hoe kan het? We kunnen wel zeggen: het is door God bewerkt. Ze verstaan het, waarom hel gaat in de strijd om het erfdeel. Het gaat om \\M God beloofd heeft, 't Gaat om de erfenis die God geeft. Om het geschenk van Gods genade in het land der belofte. De band aan de broederen woog zwaar. Heel zwaar zelfs. Dat was een goede zaak. Maar ze waren met hen verbonden door hetzelfde geschenk. Het land was reeds aan hen gegeven en zou ook aan de anderen gegeven worden. Let er maar op hoe vaak of er hier gesproken wordt van: geven, 't Gaat om het gegevene. Zij behoeven die erfenis niet waar te maken door hun eigen kracht. De uitk(5mst van de strijd ligt niet aan hen.

Zij mogen en moeten strijden uit de kracht van wat God geeft en doet. En dat verbindt. Onder hen sprak het geloof in wat God beloofd heeft. Zij begeerden te luisteren naar Zijn Woord. De vreze Gods, in gehoorzaamheid en in het besef dat de Heere het eist om de eer van Zijn Naam, is onder hen.

Hoe vandaag?

Wat ziet het er vandaag zo vaak anders uit. Het lijkt wel te zijn alsof ieder voor eigen huis strijdt. Verbreking en verdeeldheid zijn aan de orde van de dag. 't Lijkt meer op de latere geschiedenis in de Richterentijd. Toen gingen door Debora de roepstemmen uit naar Ruben in het Overjordaanse. Geroepen werd tot de strijd met hun broederen. Maar Ruben bleef zitten bij de kudden. Liever de wehaart dan de strijd. Uit vrees veel te moeten verliezen. Ondanks vrome overleggingen bleven ze thuis. Ze waren het \-ergeten dat alles wat ze hadden \an God gegeven was. De vreze Gods was ver geweken. De eer van Gods Naam sprak niet meer tot hen. Ze waren hun wapenrusting al kwijt eer de strijd begon.

Wat hebben we nodig anno 1996, ook bij de k(; mende belangrijke beslissingen, dat we echt \-erenigd mogen zijn in de strijd. We worden meer dan ooit geroepen te strijden tegen alles wat Gods Woord werkelijk verbiedt. Zo alleen kunnen we ons volk roepen tot wederkeer tot Gods geboden. Laat toch de van God gegeven waarheid en de van God gegeven beloften verenen tot de rechte strijd. Niet iedere eenheid is goed. Nooit mogen we samengaan met wat tekort doet aan de eisen Gods. Nooit kan ook dat wat het in de mens zoekt, samengaan met wat het alleen van God vei'wacht.

Uitzicht

Er was uitzicht voor Israël. Metjozua aan de spits vereend ten strijde. Er is uitzicht vandaag voor allen, die in de vreze Gods niet door eigengemaakte stellingen, maar uit kracht van Gods Waarheid samen de strijd mogen kennen. Dan is er liefde tot Gods Woord. Dan is de eer van God nummer één. Dan hebben we 't heil van heel ons volk op het oog.

Gelukkig die dit voor eigen persoonlijk leven verstaat. Die de rechte strijd kent uit God. Die geleerd heeft door Gods Geest, dat het enkel genade is. Die de grote Jozua heeft nodig gekregen en alleen uit Hem -door de werking van Zijn Geest- die strijd leert beoefenen. Die dat leren, zijn verbonden aan alle ware strijders. Zij beminnen de wegen Gods, waarlangs Hij de Zijnen leidt tot de eeuwige erfenis. Het is een volk, dat uit het welbehagen Gods in Christus vereend is. 't Is hun werk niet, hun verdienste niet, dat ze straks de eeuwige erfenis verkrijgen, 't Is alleen door de wonderen Gods. Die God zal ten volle verheerlijkt worden, als al de broederen tot de rust gebracht zijn.

Nieuwveen

ds D. Slagboom

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen