Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

AMEIDE

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

AMEIDE

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Dinsdag 26 augustus j.l. was een verblijdende dag voor de kleine gemeente van Ameide toen ds. J.H. van Dijk bevestigd werd als predikant door ds. M. Vlietstra. De tekst voor de bevestigingsdienst was 2 Korinthe 2: 14- 16a “En Gode zij dank, Die ons allen tijd doet triomferen in Christus, en den reuk Zijner kennis door ons openbaar maakt in alle plaatsen. Want wij zijn Gode een goede reuk van Christus, in degenen die zalig worden, en in degenen die verloren gaan; Dezen wel een reuk des doods ten dode, maar genen een reuk des levens ten leven.”

Ds. Vlietstra benadrukte dat het in de arbeid in Gods Kerk en Koninkrijk God is en God alleen, Die de overwinning geeft. En Hem alleen komt daarvoor de dank en de eer en de aanbidding toe De tekst spreekt er duidelijk van: “Gode zij dank, Die ons doet triomferen.” Het is niet hun triumf. De apostel begeert alleen te roemen in het kruis van de Heere Jezus Christus. Wie het geleerd heeft “Gode zij dank” is voor God een ‘heilzame’ mislukking geworden. Paulus is een mislukking geworden in zijn rechtvaardigmaking. Paulus zegt dat de mens als een goddeloze wordt gerechtvaardigd, zonder de werken der wet, uit louter genade, om Christus’ wil, terwijl hij gemeend had zijn eigengerechtigheid te kunnen oprichten. Hetzelfde geldt van zijn heiligmaking. Hoor hem immers klagen: “Ik, ellendig mens; wie zal mij verlossen van het lichaam dezes doods? Als ik het goede wil doen, ligt het kwade mij bij.” Aan de andere zijde vermag Paulus alle dingen door de kracht die Christus hem geeft. Gelukkig de evangelie-dienaar die het (steeds meer) leren mag dat hij van zichzelf niets kan. Het enige wat hij zelf kan presteren is opstand, rebellie en knoeiwerk.

De woorden “ons doet trumferen” betekenen eigenlijk: ons in de triumftocht meevoeren. We moeten denken aan een romeinse veldheer die zijn zegetocht houdt. Hij stond op een zegewagen. Voor, naast en achter die wagen liepen een aantal getrouwe dienaren van de overwinnaar die zwaaiden met wierook-bekkens gevuld met kostbare specerijen, zodat men tot ver in de omtrek de reuk daarvan kon opsnuiven, tot eer en glorie van de veldheer.

Paulus gebruikt de uitdrukking “in Christus”. In zichzelf is hij niets, in Christus alles. Het gaat dus om de triumfgang van Christus. Christus triumfeerde in de stilte der eeuwigheid toen Hij Zich geheel vrijwillig aanbood om het volle verlossingsplan op Zich te nemen. Hij triumfeerde in de moederbeloftre en op Golgotha. Ook op de Paasmorgen, hemelvaartsdag en Pinksteren. Dan liggen er drieduizend verslagenen aan Zijn voeten. Die triumftocht is doorgegaan de eeuwen door. Bent u al overwonnen of (nog) niet? Al de Zijnen zullen in Zijn overwinning delen.

Het is de roeping van de dienaren des Woords te zwaaien met de wierookschalen van het Evangelie. De reuk van de kennis van Christus moet door Zijn knechten openbaar gemaakt worden in alle plaatsen. Wierookschalen gevuld met de specerijen van de kennis van Christus. Om geur te verspreiden moet de wierook fijn gestoten worden. Wilde Christus als Overwinnaar Zijn kennis meedelen dan moest Hij fijn gestoten worden. Hij heeft Zich laten vernederen in de staat der vernedering.

We kunnen maar iets van de reuk van de kennis van Christus noemen: Zijn menswording, de kennis van Zijn dierbaar bloed, Zijn vernedering: de hemel voor Hem gesloten en de hel voor Hem geopend. Ook de geur van de kennis van Christus’ verhoging. Zouden we ooit genoeg wierook in de schalen hebben als het gaat over de waardij van de verhoogde Zaligmaker?

Hoor wat de apostel er zelf aan toevoegt: “Want wij zijn Gode een goede reuk van Christus!” Dit zegt Paulus niet vanuit de hoogte van eigenwaan. Paulus bedoelt dat een prediker geen betoog mag houden zonder ziel, zonder persoonlijke betrokkenheid. Het moet het diepste begeren zijn de reuk van Christus te verspreiden. Het zou heerlijk zijn als dit ook in Ameide zou geschieden. Christus Zelf is in Zijn kinderen en knechten tegenwoordig. Christus is in volmaakte zin een goede reuk voor God. Omdat Christus in Zijn gezanten woont en werkt, zijn ze allereerst “een goede reuk voor God!” De goede reuk van Christus voor God wordt tot openbaring van God onder de mensen. De arbeid van Gods knechten heeft iets onwederstandelijks. Gods Woord keert nooit ledig tot Hem weer. Soms mogen Gods knechten daar iets van merken. Dan worden tranen van zondesmart geschreid of tranen gedroogd wanneer ellendigen vertroost mogen worden door en met Christus. Gods knechten zijn Gode een goede reuk van Christus naar twee kanten: zowel naar de kant van het leven als naar de kant van de dood. Waar Christus komt, daar komt scheiding. Hij is gezet tot een val en opstanding. Wie aan de zonde of de eigengerechtigheid wil vasthouden die is de prediking van Christus een reuke des doods. In een eerlijke prediking wordt de mens getekend in de walgelijkheid van zijn bestaan De Heere wil wonen bij hen die daaraan ontdekt worden. Christus gaat kerkelijke farizeeërs voorbij en verkiest tollenaren en zondaren als Zijn gasten. Gods knechten zijn Gode een goede reuk van Christus in degenen die zalig worden. Zij mogen zich laten overreden om zich als een gans verloren mens toe te vertrouwen aan die gans zeer uitnemende Zaligmaker. Hier triumfeert Christus!

We kunnen niet vrijblijvend met het Evangelie omgaan. Als het niet tot bekering brengt, werkt het verharding. De gevallen mens is er dwaas en vijandig genoeg voor om zich te blijven verzetten tegen de liefdedrang van het Evangelie. Het gebed stijge op dat de geur van Christus een reuke des levens ten leven moge zijn. Voor wie zich stoten en blijven stoten aan het Evangelie wordt de prediking van vrije genade een reuke des doods ten dode. Het is en blijft voor hen een doodsgeur. Ze gaan uit de dood naar de dood. Maar ook dat is voor Christus triumf: Hij is vrij van hun bloed. Hij heeft Zijn bloed gestort... Dat predikers met een bewogen hart, indringend de Christus mogen prediken, voorstellen en aanprijzen.

Waarom overwint Gods genade niet alle mensen die onder het Evangelie leven? Zij die zalig worden kunnen alleen roemen in vrije gunst. Door U, door U alleen- om het eeuwig welbehagen. Zij die verloren gaan, gaan verloren door eigen schuld. Zij hebben niet gewild.

Zoek Mij en leef, zegt de Heere. Waarom zoudt ge sterven? Maar de liefdegeur van Christus wordt nog verspreid, en ze doet haar werk. En moet dan die liefdegeur niet elk tot liefde nopen?

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 11 september 2003

Bewaar het pand | 12 Pagina's

AMEIDE

Bekijk de hele uitgave van donderdag 11 september 2003

Bewaar het pand | 12 Pagina's