WAT IS DE REGEL

Hoe is de regel ten. opzichte van de uitoe»* fening van de kerkelijke tucht. Volgens de art. 71*80 D.K.O. is .de orde van. handelen zoi, dat eerst bij een tuchtwaardige zonde afgehouden wordt van het H. Avondmaal, en bij voortgaan tegen de vermaningen in, kan volgen de eerste trap der censuur tot de afsnijding met de ban toe. Tegen deze re* gel der kerkelijke tucht is in het verleden nog al eens .anders gehandeld. Zo in 1949 in .de gemeente te Veaniejndaal. Daar heeft toen Ds. Kok met zijn toenmalige ker* keraad een .aantal kerkeraadsleden en lelden der gemeente afgevoerd van het ledental. Dat dit geschiedde tegen het kerkrecht in is toen herhaaldelijk naar voren gebracht. Ds. Kok met zijn kerkeraad meenden, dat de afgevoerden ischeurmakers waren. Dit liep lechter ïn tegen de besluiten der, iGen, . Synoden van 1909 len 1928, zoals het {ook niet was volgens de Dordtse Kerkenorde* ning, die uitdrukkelijk zegt in art. 79, idat ambtsdragers, die , aan scheurmakerij zich schuldig maken, door het voorgaand oor* .deel des kerkeraalds iderzelver en der ; naast* gelegen gemeente van ihun idienst, als het ouderlingen en (of) diakenen zijn, afgezet wicrdeta. Voor gewone leden geldt .de regel van. de 'Synode van Dordt 1578, Hoofdst. I. art. 9, dat zij, die scheurmakers gaan horen, en hu|n ; s, amenkomsten bijwonen (dus

er in meegaan), broederüjk vaTnaand zul^i len. worden en met gevoeglijke redenen tot de ordening.gtebracht worden. Baat idit niet dan, kan voortgeschreden worden met de toepassing der tucht, zoals die in de D.K. 0. art. 76 len. vervolgens, wondt voorgehou«= den. Hetzelfde als te Vieenendaal toen, greep ook plaats in 1953 van de synodale kant. Toen was het zO', dat men zielfs van die zijde verbood aan de kerkeraden van Alblasserdam, Brurnissie en Terneuzen, dat ze hun leigen leraren niet meer mochten la* ten optreden, op straffe, dat ze allen, i dus gehele gemeenten met kerkeraden, uitges* sloten 'werden uit het kerkverband, om maar te zwijgen van gevallen in die dagen in, andere gejnieenten. Dat dit alles ten zeerst ste inliep tegen de van God in Zijn voiort* zienige leiding geschonken Kerkorde, be^* hoeven we zeker iniet nader aan te tonen. In vroeger tijd kwamen dergelijke gevallen nog al leens ter oplossing voor op de ver.* gaderingen der classis. Zo- op de classis Tho^^ len, 12 sept. 192i3, onder art. 8, waar ge* zegd wordt door Biuinisse: dat zij' een lid hadden, die in leer en leven spotte met de godsidienst len ook met de vermaningen des kerkeraads, len dat hij hun gezegd had, dat ze hiem maar moesten schrappen als lid der kerk. De Classic stelt die broeders voor hem nog (eens te gaan bezoieken en te verma? ' nen, len indien hij blijft volharden en voh houdt geen lid ider gemeente meer te l willen zijn'; idat ze hem dan in de gemeente laf moeten geven, dat hij op eigen verzoek ; Op(« houdt om lid ider gemeente te zijn.

Op de Part. Synode^Zuid van 21 Febr. 1924 ging het over Oostburg in een geval van ischeurmakinig. Er wordt |0.m. besloten': d. dat bij stug volharden:

1. genoemde broeder wordt afgezet als ou* derling len lals colporteur der Inw. Zendin, ; ^.

2. De Kerkeraad wordt behandeld als schuldig iaan scheurmakerij.

Op (de volgende vergadering der Piart. Sy«= node, (die van 28 Jan. 1925, wordt i kennis gegeven, dat Oostburg zich onttrok uit het kerkverbiand. Vanzelfsprekend is hieri* bij, 'volgens de orde naar de Di.K.O. ge»* steld in art. 71f< 80i, gehandeld, doch inmid^ dels heeft die gemeente zichzelf onttrokken-.

Opmerkelijk is voorts ook laen geval in de Classis Goes. Blijkens de notulen van 25 Jan, . 1917 komt londer art. 6. b. een uit* spraak lover een geval betreffende ©en hus' welijk& skwestie voor. We ontlenen daar^^ aanJ: „De man weigerde haar (zijn vrouw) zelfs (de hand en betuigde leerst niet te kuin, » men, later niet te willeia samenleven. BOB» venidien verklaarde hij de Kerkeraad niet meer te zullen komen als deze hem riep; censureren was ook niet inodig; „schrap mij maar". Wat nu te doen? De classis geeft de jh'oop nog niet op. Laat de Kerken raad nog eens vermanen. Maar onttrekt idie man. zich beslist, idan ligt de 'breuk miet de Igemeente voor zijn rekenit^g. Leden „schrappen" doet een Kerkeraad niet, d.w. z. (de Kerk bewandelt de weg der tucht, naar Kerfcenondenliing, en komt bij voortdu* rende verharding van vermaninig tot oenj! suur len van censuur tot iex=!=comm|unicatiie; . , , Schrappen" is zonder vorm van protest buiten de gemeenschap der Kerk zetten, en nooit genoeg te laken. Doch onttrekt ieman.d zich, idan zeggen wij ten icinde: „Perez, op U is de breuke."

Nog ieen ander geval, om hiermee te be«= sluiten, komt voor in de notulen van de Classis Middelburg van IQ Oct. 1916, art. 11. Men wilde daar enige leden royeren. De classis verwierp dit echter en besloot, dat royering geen grond van bestaan heeft in de Kerka'Orde, en daarom geen vriji* heiid verlenen kan om zulks te doen. Tot zover deze notulen, dije met verscheidene andere gevallen zouden zijn te vermeeiide* ren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen