BIJBELSE VERKENNINGEN

Dr. H. J. Heering, ds. W. P. ten Kate, dr. J. Sperna Weiland, BIJBELSE VERKENNINGEN, 182 blz., f 6.90, Boekencentrum, 's-Gravenhage, 1961.

Volgens het voorwoord van de schrijvers is dit boek (een bundeling van artikelen, in 1959/61 verschenen in Wending) bestemd voor de velen, die verdwalen, als zij het spoor van Gods grote daden in het O.T. zoeken, voor hen, die een gids behoeven in deze vreemde wereld. De auteurs willen dezulken inlichten over woorden als verbond, geloof, wet, over de strijd van Israël vóór Jahwe en tegen de goden, en veronderstellen daarbij lezers, die af en toe aan een half woord genoeg hebben, en dan zelf de bijbel gaan lezen.

Ik heb hun werk met belangstelling on vreugde gelezen, en met bewondering voor de eenheid in stijl en betoogtrant. In twintig hoofdstukken komen vele onderwerpen aan de orde, als b.v. de naam, het verbond, de schepping, de koning, de priester, de profeet. Elk hoofdstuk heeft als inleiding een fragment van het O.T., waarbij gebruik gemaakt wordt van oude en nieuwe vertalingen, zoals die van Segond, Buber, Züricher Bibel, Moffat, Obbink, „omdat deze vaak iets „nieuws" liebben, dat in onze Nederlandse vertalingen noodzakelijk moet ontbreken". Dit lijkt mij bepaald niet verhelderend; vooral de „Verdeutschung" van Buber, hoe schoon ook en vol eerbied voor de grondtekst, is zwaar te verstaan, wanneer men niet bijbelvast is.

Zelfs vraag ik me af, of deze Verkenningen niet te moeilijk zijn voor velen, die de auteurs als hun lezers wensen. Zeer te waarderen is het, dat het betoog vaak geïllustreerd wordt met gedichten, b.v. van Van der Graft, Bilke, Aafjes, Bojihoeffer. Dikwijls wordt verwezen naar werken van Vriezen, Beek, Miskotte, Buber e.a. Zijn evenwel niet deze schrijvers veel te moeilijk voor de lezers, die nog vreemdelingen zijn in de oudtestamentische wereld? De reeds ingeleide lezer, die dit boek ter hand neemt, zal er stellig door geboeid worden, maar weet zelf wel langs welke wegen hij meer kan vinden, of liever, reeds gevonden heeft.

M.i. zijn sommige moeilijke kwesties te beknopt behandeld, als b.v. de naam, het woord, de cirkelgang van tijd en historie, naturalisme en idealisme; begrippen als symbolische handelingen en hofstijl worden niet toegelicht, hoewel ze lang niet eenvoudig zijn. Ook de beschrijving van de taak van de priester is te beknopt en niet duidelijk, zodat de spoorzoeker er niet uitkomt.

Met grote liefde zijn de hoofdstukken over Jesaja en Jeremia geschreven. Dat er geen Iioofdstuk aan de psalmen (die wel vaak incidenteel geciteerd worden) gewijd wordt, bevreemdt mij. Joh. de Groot noemt in zijn populaire werk de psalmen het boek der hemelse beloften.

Bewondering verdient, dat de schrijvers uitnemend telkens uit het Oude Testament heenwijzen naar het Nieuwe en

voortdurend de lijnen aantonen die tussen beide liggen, on zo uit het O.T. het evangelie verkondigen.

Inzake de moeilijke vragen besloten in „de ware profetie", „de Dag van Jahwe", „de lijdende Knecht", komen allerlei uitleggingen ter sprake, zonder dat een definitief antwoord gegeven wordt, dat men trouwens ook niet vinden kan in de handboeken.

Het hier besproken boek biedt een interessante, beknopte samenvatting van zeer veel theologische studie der laatste jaren. Wie de gereformeerde belijdenis trouw zijn, zullen wellicht iets aantreffen, dat ze niet aanvaarden; maar het boek is zo omzichtig geschreven, dat geen hunner aan de inhoud ervan zich zal stoten.

Met belangstelling zie ik uit naar het tweede deel, dat in het vooruitzicht gesteld wordt, en dat het N.T. zal behandelen.

U.

Rl.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen