„Sorry, dit heeft voor mij geen betekenis"

Stel u voor dat u een vriend hebt die een verwoed postzegelverzamelaar is. Hij kan u alles vertellen over de postzegels die in het begin van deze eeuw in gebruik waren in Engeland. Als u het vraagt geeft hij een grondige uiteenzetting over de kleur en afmeting van postzegels die zeventig jaren geleden werden uitgegeven in Oostenrijk. U spant u in om te luisteren naar zijn verhalen, maar ondertussen zit u met de gedachte dat dit alles voor u werkelijk geen enkele betekenis heeft. Het kan allemaal waar zijn en u hebt geen reden om te twijfelen aan de waarheid van zijn uiteenzettingen, maar het heeft geen betekenis voor uw bestaan. Een moeder zit met een van haar kinderen aan de keukentafel. Ze probeert met alles wat in haar is haar zoon te wijzen op het belang van de dienst des Heeren, de noodzaak van bekering en het levend geloof in Christus, het beshssende van behouden worden of verloren gaan. Ten slotte haalt hij min of meer zijn schouders op en geeft aan dat het misschien wel allemaal waar zal zijn, maar dat het verder voor hem geen betekenis heeft. Het maakt voor zijn bestaan allemaal niets uit. Het is eigenlijk de reactie van de man op de postzegelverhalen van zijn vriend. Niet relevant!

Benauwender
Het is niet nieuw. U komt het in de Bijbel al tegen. U hebt ook gelijk als u zegt, dat dit nu van de natuurlijke mens te verwachten is. Toch kan gevraagd worden of dit vandaag niet in toenemende mate de reactie op het horen van het Woord is. Sluipt en kruipt deze geest niet door de kerkdeuren heen? Dat maakt het voor ons des te aangrijpender. Deze diepe onverschilligheid, deze koele constatering -„voor mij van geen enkele betekenis"is soms erger en benauwender nog dan botte tegenspraak. Nu kan ik opmerken dat het de Heilige Geest is. Die maakt dat het Evangelie van de rechtvaardiging van de goddeloze betekenis en waarde voor de mens krijgt. Dat is ook zo. Je kunt dat als predikant soms proeven en met je vingers tasten wanneer een gedeelte uit de Galatenbrief of Zondag 23 uit de Catechismus aan de orde is. Toch zijn er daarnaast nog andere vragen te stellen en andere opmerkingen te plaatsen. Wat denkt u van deze vraag: Is aan ons te merken, in ons leven te proeven dat voor ons het Woord en de dingen van het Koninkrijk Gods eeuwige betekenis hebben? We staan in een omgeving die goeddeels terugkeert tot het heidendom, in gezinnen waar zo aan getrokken en geschud wordt. Weten wij hoe huiveringwekkend het is om buiten Christus God te ontmoeten? Kennen wij de onuitsprekelijke waarde van de schatten van zaligheid in Christus? Hebben deze dingen alles te boven gaande betekenis voor ons? Aangrijpend en hartdoorborend kan de vraag zijn of we als opvoeders en ambtsdragers zelfwaarachtig geloven wat we anderen voorhouden. Zijn de dingen waarachtig voor ons en is dat te proeven?

Gezant
Wanneer deze reacties van onverschilligheid -„Sorry, maar het is voor mij niet relevant"steeds meer als een vloedgolf over ons heenspoelen, wat staat ons dan toch te doen? Wat staat je te doen als je zelf stuit op de muren van je stenen hart? Wat staat je te doen bij je kinderen en bij anderen? We hebben te leren hoezeer we de kracht van de Heilige Geest nodig hebben. Intussen werkt de Heilige Geest door het Woord. Dat brengt me bij iets anders. Met het Woord Gods is zeker niets mis! Ook vandaag, te midden van de genoemde vloedgolven, staat in ons preken en spreken de bekering tot God en het geloof in de Heere Jezus Christus centraal, zoals dat bijvoorbeeld in Handelingen 17 staat. De ambtsdrager heeft een gezant te zijn. Dat geldt dan trouwens in zekere zin ook voor ouders en voor ieder. De gezant spreekt voor een ander. Het gaat niet om zijn gedachten, maar hij moet getrouw zijn aan zijn opdracht.

Vurig smeken
Kan het voor de kerk vandaag geen verzoeking zijn om de Schriftgedeelten waarvan de betekenis niet zo gezien wordt en die wat moeilijker overkomen, dan maar minder aandacht te geven? Echter, wil de betekenis, de waarde van bijvoorbeeld de rechtvaardiging van de goddeloze door de genade alleen gezien worden, dan zal deze rechtvaardiging juist gepredikt moeten worden! Het gevaar dreigt dat we met een boog om centrale dingen heengaan. Daarmee bevinden we ons op een hellend vlak. Zou de Heere ons misschien vandaag willen leren om vanuit onze volstrekte verlegenheid en machteloosheid op te zien tot Hem en vurig te smeken om de kracht en doorwerking van de Heilige Geest? Dat zou het begin van een geestelijke opwekking kunnen zijn!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen