De Apostolischen

H.

Vergezeld van zeven profeten gingen deze 12 apostelen naar Albury om zich daar gedurende een jaar aan Schriftonderzoek te wijden, ten einde bekwaam te worden Gods volk uit de grote verdrukking uit te leiden.

Apostel Drummond ontving een openbaring, dat de Heere ds Christenheid onder de 12 apostelen wilde verdelen. Zij moesten de 144.000 verzegelden verzamelen. Europa werd aangewezen als de zetel des groten Konings.

Amerika en de Chr. koloniën in de andere werelddelen, moesten beschouwd worden als voorsteden der grote stad. Zij maakten een reis van 1260 dagen en keerden daarna naar Albury terug. Een tweede reis werd voorbereid, doch moest gestaakt, daar de tempel Mackenzie aan het goed recht van het apostelambt begon te twijfelen, wat ten gevolge had, dat hij zich genoodzaakt zag aan de Apost. Kerk een scheidbrief te geven. De Apost. Kerk leefde in de overtuiging, dat God, sedert het optreden van Irving, een begin had gemaakt met de Chr. Kerk voor te bereiden op de wederkomst van Christus. Hij had daarom het Apostolaat hersteld, dat tot taak had de Kerk als een reine bruid toe te bereiden voor haar bruidegom. Twaalf apostelen aan het begin en twaalf aan het einde van deze bedeling: . Dit 12-tal van 1835 zou de Heiland begroeten bij diens wederkomst op de wolken. Maar dan is het ook alleszins begrijpelijk voor welke moeilijkheden de Apost. Kerk kwam te staan.

Nog groter werden de moeilijkheden toen in 1855, twee van hare apostelen stierven. Wel werden door de Geest der profetie allerlei pogingen aangewend om dit sterven te verklaren, maar tot een bevredigende oplossing kwam het niet. Profetie en Apostolaat kwamen nu tegenover elkander te staan. Toen in 1860 weer twee apostelen stierven, kwam de vraag aan de orde: moeten de opengevallen plaatsen worden aangevuld? Sommigen gaven hierop een ontkennend, anderen een bevestigend antwoord.

Onder hen, die ijverden voor het vervullen der vacante plaatsen, trad een zekere Heinrich Geyer, profeet te Berlijn met kracht op de voorgrond. Toen hij de jaarvergadering van het apostelcollege te Albury ln

1860 bijv/oonde, riep hij, z.g.n. in dc kracht des H. Geestes vier namen, die in het apostelambt moesten opvolgen.

Door deze daad geraakte men in de grootste verlegenheid. Voldeed men aan de begeerte van Geyer, dan moest men een geliefkoosd beginsel prijsgeven, werd aan diens wens niet voldaan, dan stootte men het zo hoog geschatte profetenambt voor het hoofd.

Het apostel-college stond dus voor een moeilijke beslissing. Het verklaarde echter op grond van Openb. 4 : 4, dat er slechts 2 x 12 apostelen konden zyn, 12 aan het begin en 12 aan het einde van de Nieuw Testamentische bedeling. Men kon dus de geroepenen van Geyer niet als apostelen aanvaarden, maar verklaarde zich bereid hen als medehelpers toe te laten.

Geyer kon zich echter met deze beslissing niet verenigen. Toen hij met de apostel Woodhouse bij een ouderling te Koningsbergen vertoefde, werd deze door hem tot apostel aangewezen.

Geyer vond een krachtig medestander in Swartz, hulpengel van de gemeente te Hamburg. Door hem werd verklaard dat de aanvulling van de opengevallen plaatsen was een eis des tijds, een gebod des H. Geestes. Na heel veel strijd, kwam het tenslotte zover, dat de Apostel Woodhouse over Geyer en Swartz de banvloek uitsprak, omdat zij weigerden de roeping van de ouderling te Koningsbergen tot Apostel, voor een werk des duivels te verklaren. Van dat ogenblik dateert de geboorte van de Hersteld Apost. Zendingsgemeente.

(Wordt vervolgd.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen