HET HUWELIJK

13.

Niet zonder ouders of vrienden. (II)

De verloving moet aangegaan met weten en wil van ouders of voogden en vrienden.

Niet alleen met weten; we kunnen ze er dan wel van in kennis stellen.

Ook met hun wil; hun instemming en hun toestemming behoeven we.

Hoe is de praktijk dikwijls gans anders; ook in de kringen, waar men Gods Woord belijdt.

Willen wij waarlijk in Gods weg wandelen, dan dienen wij hierin de ordening Gods te erkennen, aangezien het God behaagt ons door de hand onzer ouders te regeren.

Zij, die voorwenden, dat zij de zegen des Heeren begeren in zulk een allergewichtigst stuk, als huwelijk en verloving zijn, en het mooi genoeg vinden, dat ze hun ouders met hun genomen beslissingen in kennis stellen, en hen dus als het ware voor een voldongen feit plaatsen, zij geven blijk, dat hun praktijk, zacht gezegd, te kort schiet.

Schoon de omstandigheden wel zeer verschillend zijn en alles niet met één maat gemeten kan worden, zo zal het toch, algemeen gesproken, betamelijk en wenselijk zijn, dat jonge mensen éérst hun ouders raadplegen, zich van hun instemming en toestemming verzekeren, alvorens beslissende stappen te doen. Wat bron van ellende ligt hier, met nasleep voor heel het leven, als verkeerde wegen worden bewandeld.

Als ouders zulk een verbintenis ontraden, afwijzen, meent ge Gods gunst en zegen erop te kunnen verwachten ?

Of moeten ouders uitgaan van de gedachte: Wij hebben generlei verantwoordelijkheid? Zijn ze daarmee klaar? Het lijkt wel of ook in dit opzicht de fondamenten omver worden gestoten. Geven zulke ouders hv.n kinderen geeh voet in het kwade, als ze zich hier zonder belangstelling, zonder meeleven, zonder liefde, zonder verantwoordelijkheid tegenover hun kinderen aanstellen? Neen, ouders mogen hun kinderen wel van jongsaf opscherpen, hoe sterk de band van het 5e gebod is. Waarlijk niet alleen sterk van de kinderen tegenover de ouders, maar ook van de ouders tegenover de kinderen. Laten de kinderen het gevoelen, zo ergens, dan zijn hier woorden krachteloos en zonder betekenis. De ouders hebben gezag over hun kinderen, maar dit gezag moet gegrond zijn in de liefde tot God en liefde en zorge over onze kinderen. Ja geklaagd wordt, en terecht, dat de kinderen menigmaal zo los zijn van de ouders, maar dient niet evenzeer een klacht aangeheven, dat ouders zo los staan tegenover hun

kinderen? Komt dat niet sterk uit, juist als het tijdstip nadert, dat in de weg van verloving, straks van het huwelijk, een betrekkelijke scheiding tussen ouders en kinderen valt? Immers, dan verlaat de man vader en moeder en kleeft zijn vrouw aan.

Ouders zijn niet klaar met te zeggen: Ze gaan trouwen, dat moeten ze zelf weten, wij zijn er van af.

Kinderen zijn niet verantwoord met te zeggen: Ziezo, ik ben oud en wijs genoeg, ik wil trouwen, ik wil zelfstandig zijn, daar moet ik zelf over oordelen.

Neen wil men de zegen des Heeren over zijn huwelijk verwach'ten, dan mag deze stap niet ondernomen zonder ouders of vrienden.

Gelukkig kunt ge ze achten, , die goed verloofd zijn, straks goed gehuwd, de Heere kennen in deze hun ' wegen, ook daarin, dat ze de Godsregering door de hand hunner ouders mochten aanvaarden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen