Blikken in Bunyan's pelgrimsreis

12

De volgende dag brengen ze Christen in het wapenhuis, om hem allerlei wapenen te tonen, die de helden des geloofs als Mozes, Joël en Gideon gebruikt hebben. Van het platte dak wordt hem een blik gegund op de aan de horzon liggende Liefelijke Bergen. Heerlijk heeft hij geslapen in de kamer Vrede en als een ridder toegerust ten strijde verlaat hij het paleis, om door de vallei Verootmoediging heen het Dal der schaduwen des Doods, met al de verschrikkingen daaraan verbonden, te leren kennen. De Heere wist, wat Christus nodig had en bereidde hem alvast voor op de strijd, die hem wachtte in de Vallei der Verootmoediging. Nu zingt hij:

Zij zal ons niet berouwen, De keus van 't smalle pad! Wij kennen den Die ons heeft Getrouwe, liefgehad. Veét al uw hoop op Hem! Dat ieder 't aangeziehte Ginds aan de Godsstad riehte, Daar ligt Jeruzalem!

Wanneer wij de Enge Poort als de eerste voorname mijlpaal in de Pelgrimsreis beschouwen, waar de toegang tot de smalle weg verleend wordt; daarna het Kruis als de tweede pauze, de plaats waar de zware last van de schouder wordt afgewend; dan mogen wij wel in het paleis Lieflijkheid, het beeld van de heilige, algemene Christelijke Kerk, het derde belangrijke rustpunt op deze reis zien. Wij dienen er wel op te letten, dat Christen dit paleis anders verlaat, dan hij ket binnenkomt. Hij kwam er als een arme pelgrim in, met niets meer dan een staf in zijn hand; hij gaat eruit als een krijgsman, bekleed met een volledige wapenrusting!

Zodra een Christen verzuimt te „waken en te bidden", nalatig en onvoorzichtig wordt in het geestelijke, komt Apollyon, de Satan, hem voor zijn zaak opeisen. Die Apollyon ziet Christen — juist omdat hij een Christen is, die het borstharnas der gerechtigheid draagt — met grimmige afkeer aan. Voor een minder beslist mens zou hij heel toeschietelijk zijn geweest, ja zich veranderd hebben in een engel des lichts.

Toen deze geweldige vijand naderde wilde Christen eerst terugkeren, maar hij bedacht zich weldra, dat zijn rug onbedekt was. Zo ontbrandt dan een kamp, naar de geest van vele oude ridderverhalen; eerst een kamp met woorden en daarna met de wapenen. Beide vormen van Satan's wijze van aanvallen zien we getekend: de listigheid van de Slang en de woede van de leeuw. Eerst gaat hij de pelgrim met scherpe verwijten te lijf om, mocht het zijn, hem van zijn genomen besluit weder af te brengen. Christen dient hem echter beslist en moedig van antwoord.

Hij erkent, dat hij oorspronkelijk tot Apollyons onderdanen had behoord, maar nu eens anderen en beteren Meesters geworden was; dat hij wel wist, dat hij ook tegen Deze gezondigd had, maar stellig op vergeving rekende, en dat hij vast besloten was om zijn Koning te gehoorzamen.

Nu de Boze ziet, dat hij met list en overreding niets wint, gaat hij over tot de aanval, die met levendige kleuren geschilderd wordt. Apollyon schiet vurige pijlen op Christus af, die hem hoofd, hand en voet kwetsen; de verzoeking heeft zijn gedachten, zijn daden, zijn wandel aangegrepen! Satan kan ook de Heilige Schrift gebruiken en de arme Christen weet soms niet meer of hij Gods stem dan wel Satans stem hoort. Het wordt een gevecht van man tegen man! Op een keer drukt Apollyon hem zo tegen de grond, dat het zwaard hem ontvalt en Christen denkt, dat zijn laatste uur geslagen is. Maar dan ziet hij, dat zijn zwaard toch in zijn onmiddellijke nabijheid ligt. Hij grijpt het weer ijlings vast en daarmee gelukt het hem zijn tegenstander te wonden en tenslote op de vlucht te drijven!

Hoewel ook de andere wapenen, waarmee Christen bekleed is - zoals helm, borstharnas en schild - van grote betekenis zijn, tóch is het Hoofdwapen in deze strijd: het Zwaard des Geestes, het Woord van God! Het Woord van God in Zijn breedste en diepste betekenis, alle beloften Gods omvattend, die er voor een arm in zichzelf machteloze zondaar liggen in dat Heilige Boek, dat voor Bunyan de bron van al zijn hopen en geloven is en dat hem ook in de zwaarste aanvechtingen heeft doorgeholpen. Christen mag Overwinnaar blijven, door Hem, die Zijn bloed voor hem heeft gestort en op Wien hij vertrouwd heeft, ook in het dreigendst gevaar!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen