BRIEVEN AAN OUDERS (15)

Waarlijk - dit is rijk: een gezin waarvan elk lid de Heere vreest. Een schoon voorbeeld daarvan in de Bijbel is het gezin van Amram en Jochebed. Hij was de zoon van een Leviet; en zij de dochter van een Leviet. Amram was getrouwd met zijn tante. Daar was niets op tegen. God had dat toen nog niet verboden.

Die twee waren kinderen des geloofs. Ze hebben een plaats gekregen in de galerij van helden des geloofs. Hebreeën 11 noemt die twee.

Ze kregen drie kinderen: Aäron, Mirjam en Mozes. De laatste was kennelijk een “nakomertje”. Want Mirjam was toen al een meisje van een jaar of twaalf. Tenminste die indruk krijgen we.

Wij als ouders wegen nogal eens de tijd. We denken soms dat het vroeger makkelijker was om kinderen op te voeden dan in het heden. Nu - u weet hoe Israel in het land Gosen onderdrukt werd door de farao. Ook hij was al een echte Jodenhater, ‘t Waren nog geen gasovens, maar wel tichelovens. De mannen van Israel werden slaaf, en de zweep ging erover als ze niet hard genoeg werkten. Meer nog: de farao vaardigde een gebod uit dat elk jongetje dat in een Joodse familie geboren werd, gedood moest worden. De twee vroedvrouwen Sifra en Pua moesten die wrede daad ten uitvoer brengen. Evenwel - dat deden zij niet omdat zij de Heere vreesden. Daarom vreesden zij de koning van Egypte niet.

Welk een spanning kwam er in het gezin van Amram en Jochebed toen bleek dat het jongste kind een jongetje was. De huizen bij ons zijn ook niet altijd geluidsdicht. Maar die in het land Gosen helemaal niet. Eén Egyptische soldaat die voorbij liep, en het geschrei hoorde van een jong leven, en het zou gedaan zijn met dat kind.

Doch Amram en Jochebed hebben hun kind drie maanden verborgen weten te houden. Dat verborgen houden wordt in Hebreeën 11 een geloofsdaad genoemd. Door het geloof - alleen daardoor - konden zij dit volbrengen. Echter - het kind werd ouder, ‘t Kon niet langer veilig in huis worden gehouden. U weet hoe het verder ging. Stefanus in Handelingen spreekt van een wegwerpen in de Nijl. Eigenlijk was dat zo. De ouders wisten niets van de uitkomst, van de wonderlijke uitkomst.

Waar het mij nu om gaat? Wel - welk een rijkdom is zo’n huisgezin. Ik kan zeggen: alle vijf zijn ze gekomen in de bruilofszaal hierboven. Ja - Aäron - ondanks het maken van het gouden kalf. Ja - ook Mirjam - ondanks haar opstand tegen Mozes; en ook Mozes - ondanks het vermoorden van een Egyptenaar. Doch alle vijf gewassen en gereinigd door Hem, Die komen zou: de Middelaar van het Nieuwe Verbond.

Ouders, wat is zo’n gezin rijk. Laat het toch ook uw begeerte zijn om straks te mogen zeggen:“Zie hier wij, en de kinderen die gij ons gegeven hebt.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen