Een nieuwe wereldorde

Geen tijd na de laatste wereldoorlog gaf zulke wereldschokkende gebeurtenissen te zien als de laatste jaren. In 1989 en 1990 kwam er een totaal andere situatie in de Oost-Westverhouding. De Koude Oorlog leek voorbij. Daarmee leek er een nieuwe ordening in de wereld gekomen te zijn: Oost en West staan niet meer tegenover elkaar, maar groeien naar elkaar toe. De hoop op een komende wereldvrede blijkt geen ijdele utopie, geen droomdenkbeeldtezijn. Inmiddels echter zijn we wat minder zeker geworden. Het rommelt steeds meer in de Sowjet-Unie. Weliswaar gelooft niemand meer in de mogelijkheid van een volledige terugkeer van de situatie van voorheen. Maar het is wel te vrezen dat de botsing tussen oud en nieuw nog tot bloedige uitbarstingen kan leiden. En welke verwoestende krachten worden ontketend, als het het nationalisme —dat door het eenheidsstreven van het communisme uitgedoofd leek, maar dat direct is gaan smeulen, toen de macht van het communisme leek weg te vallen — echt gaat ontbranden?

Brandhaard
En het jaar 1991 is nog maar net begonnen, of er komt alweer schokkend nieuws op ons af: de geallieerde troepen hebben de aanval op Irak geopend. Daarmee is het Westen in directe aanraking gekomen met een brandhaard in het Midden-Oosten, die fel is gaan oplaaien. Wie zal zeggen wanneer het vuur weer gedoofd zal zijn? En hoe zullen dan de verhoudingen tussen het Westen en het MiddenOosten zijn? Niemand weet hoe de wereld er zal gaan uitzien, als het proces in het Oosten uitgewerkt is en de brand in het Midden-Oosten uitgewoed zal zijn. Inmiddels zijn er wel een paar verwachtingen uitgesproken. De president van de VS zei in zijn rede bij het begin van de militaire actie tegen Irak: ,,We hebben nu de mogelijkheid, voor onszelf en voor toekomstige generaties, een nieuwe wereldorde te smeden, een wereld waarin het recht en niet de wet van het jungle het gedrag van de naties beheerst." En onze minister-president Lubbers sprak over een investering voor de toekomst.

Te somber?
Misschien krijgen ze wel gelijk. Waarom zou er niet een ontknoping van dit drama kunnen komen, net zo verrassend als het einde van de Koude Ooriog? Misschien zijn er onder ons wel die het gevoel hebben in het verleden ten aanzien van de verhouding tussen Oost en West toch eigenlijk te somber gedacht te hebben. Wie weet valt het straks ook wel mee en komt er zelfs een tijd waarin we in staat worden gesteld ook de problemen van de armoede in de wereld en de bedreiging van het milieu op te lossen. Dan zal er inderdaad sprake zijn van een nieuwe wereldorde! Is deze verwachting reëel? Het ontbreekt mij ten enenmale aan kennis van en inzicht in het politieke krachtenveld om op dit vlak iets zinnigs te kunnen zeggen. Ik zal het ook niet proberen. Maar de uitspraak van president Bush deed mij denken aan een andere tijd.

Pax Romana
Zo'n tweeduizend jaar gele den kwam er inderdaad, tegen de verwachting van velen, een nieuwe wereldorde. Terwijl velen hadden gedacht dat in de botsing van de machten de wereld ten onder zou gaan, kwam er een wereldwijde vrede tot stand: de pax Romana, de vrede binnen het onmetelijke rijk van Rome. De gouden eeuw van de mensheid leek aangebroken! Het nieuwe wereldbestel werd zelfs dienstbaar aan de verbreiding van het Evangelie na de Pinksterdag. Tegelijk moet van dit bestel gezegd worden dat het uitgroeide tot een anti-christelijke macht. Het was de Romeinse keizer die zich liet vereren als een godheid en aanbidding eiste. Het weigeren daarvan leidde tot het martelaarschap van vele christenen. Maar uiteindelijk was het een Steen zonder handen uitgehouwen, Die dit rijk overwon. Overal in de wereld werd het Koninkrijk der hemelen gepredikt. Zal het straks weer zo gaan? De Schrift leert ons dat Christus nog eenmaal zal komen. Ze leert ons ook dat bange tijden daaraan voorafgaan. Zijn die al nabij? Mogelijk is, dat daar nog een tijd van voor de wereld verblijdende politieke ontwikkelingen aan vooraf gaat. Zal dit een tijd zijn waarin een wereldmacht zal ontstaan, die inderdaad de vrede op aarde lijkt te brengen? En zal dat ook weer uitlopen op de komst van de anti-christ? Wie zal het zeggen? We moeten maar niet te veel speculeren.

Hij zal komen
Eén ding is zeker: Hij Die te komen staat, zal komen. En Hij zal overwinnen en Hij zal voor altijd een nieuwe wereldorde scheppen: een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid wonen zal. Wat vervult ons hart? Angst voor de toekomst? Hoop op een nieuwe wereldorde? Dan zal onze verwachting, ook al zou die voor een tijd vervuld worden, uiteindelijk vergaan. Wie het verwachten van hen die op de wapens vertrouwen, vertrouwen op de mogelijkheden die er liggen aan de kant van de mens. Anderen pleiten in protestdemonstraties voor de weg der geweldloosheid. Een reactie die we niet zomaar als dwaas en links gedoe mogen afwijzen. Is ze werkelijk alleen maar dwaas? Toch valt het te vrezen dat ook aan die kant de hoop meestal gebouwd wordt op mensen, mensen van goeden wille. Beide vormen van verwachting zullen uiteindelijk ijdel blijken.

Spanning
Of verwachten we de Heere, ook in de weg van Zijn gerichten die nu reeds op de aarde zijn? Verwachten wij het Koninkrijk der hemelen? Dan moeten wij gestorven zijn aan de verwachting niet alleen van andere mensen, maar ook aan alle verwachting van onszelf. De Heere Jezus heeft ons in Joh. 3 de weg gewezen langs welke wij het Koninkrijk der hemelen kunnen ingaan: die van de wedergeboorte. Dan zal er naast de spanning waarmee we het nieuws van de laatste weken vernemen, een levend besef zijn van schuld onder de oordelen die op de aarde zijn. Maar dan zal er ook iets van de spanning van de verwachting van het Koninkrijk der hemelen in ons hart zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen