Watersnood

Wij voelden ons zo veilig achter dijken, zo knus en rustig op het lage land — waarop zo vredig onze velden prijken —: wat zou ons deren in dit kalm bestand?

Het vruchtbaar veld vermocht ons te verrijken, door regen, zon. door arbeid en versland; zelfs buitenlanders stonden vreenul te kijken naar lage akkers achter 't hoge strand.

Toen is zo plots de grote ramp gekomen: de zeeën braken wild de wallen dooien gulpten gulzig in steeds breder stromen

de wonderlijke prooi op 't vreemde spoor; wat wij zo veilig waanden werd ontnomen, ons kostbaar goed ging eensklaps wreed te loor.

Wij zijn niet beter dan die honderdlallen, die 't leven Helen mei het arme vee. dal overspoeld werd door de wilde zee, die teugelloos in 't rustig land kwam vallen.

Gij zoudt rechtvaardig zijn. wanneer wij allen verdronken waren, en 't ontzaglijk wee van allen weggesleurd had huis en stee en 't vee. in doodsangst schreeuwend in de stallen.

Gij hebt de storm weer 'l zwijgen opgelegd; de wrede vloed hebt Gij nog willen keren. O. mocht Gij verder wee van ons toch weren,

en wil ons voor Uw aangezicht vernêren. Als G' U onttrekt, wat komt van ons terecht? Wil ons door Woord en Geest Uw wegen leren.

Omdat ook dc drukkerij in Middelharnis waar 'Daniël' gedrukt werd onder water stond, kon één nummer niet verschijnen. In één van de volgende nummers publiceerde M. Nijsse vier gedichten. Hierboven zijn het eerste en vierde opgenomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen