Tuintips en vragen

Zaad
Steeds meer zaden, ook van bloemen, zijn "Fl hybrides". Het zaad is het resultaat van een bewuste kruising tussen planten met gewenste eigenschappen, zoals bijvoorbeeld een gelijke bloei, stengellengte of afrijping. Voor bedrijven kan dat belangrijk zijn, maar voor amateurs speelt het veel minder. Als u gewend bent om zelf zaad te winnen, dan heeft dat van Fl hybride-planten geen zin, omdat uit het zaad meestal planten met mindere kwaliteit dan die van de 'ouders' groeien.

Sierkalebassen
In heel wat tuinen groeien ze, sierkalebassen. Met de toegenomen belangstelling (een paar jaar geleden keek men er nauwelijks naar om!) is ook het assortiment enorm uitgebreid. De vruchten worden vaak al heel vroeg aangeboden maar vaak zijn ze dan nog niet uitgerijpt. Rijpe kalebassen klinken, als u erop tikt, alsof u op een stuk hout klopt. Ook aan het steekje kunt u zien of de vrucht rijp is: het verkleurt van groen(ig) naar kurkachtig, het begint te krimpen en/of er ontstaan kleine scheurtjes in. Als dat het geval is, kunt u de kalebas oogsten: snijd hem van de plant met een scherp mesje en laat een stuk van het steeltje zitten.

Vijg
De vijg is een gewas dat al in de oudheid, voor onze jaartelling, geteeld werd in Klein-Azië, Palestina en Syrië. De vijgen die in Nederland te koop zijn, worden in Zuid-Europa gekweekt, onder andere in Italië, Tlirkije en Griekenland. Naast de gekweekte soorten komen vijgen ook in het wild of verwilderd voor. Als u de herkomst bekijkt, begrijpt u dat vijg een warmteminnend gewas is. Maar ook in ons land groeien vijgen, buiten, op warme en beschutte plekjes. Zelf heb ik een vijg in een grote emmer staan omdat hij 's winters, ook in niet zo strenge winters, afvroor. Hij liep weliswaar wel weer uit vanuit de wortel, maar op die manier oogst je nooit een vijg! Nu zet ik hem aan het eind van de herfst in de kas; eind mei gaat de plant weer naar buiten. De vijg is een schijnvrucht, de zaadjes zijn de echte vruchtjes. Vijgen zetten enkele malen per jaar vrucht. Dat betekent dat aan een plant verschillende 'generaties' vruchten kunnen voorkomen. De kleine vijgjes die aan de plant zitten als hij in winterrust gaat, moet u dan ook gewoon laten hangen. Vijgen zijn rijp als ze zacht worden en een donkere schil krijgen. De pitjes zijn eetbaar. Overigens is ook de vorm van het blad de moeite waard, in het najaar krijgt het een gele herfstkleur.

Wanneer kan ik lievevrouwebedstro oogsten om er geurige bundeltjes van te maken?  Dhr./ mw. Westeneng
 Lievevrouwebedstro heette vroeger Asperula odorata. Odorata slaat op de geur, vergelijkt u het maar met het woord 'odeur'. Nu heet de plant Galium odoratum. Het is een leuke bodembedekker die behoorlijk wat schaduw kan hebben: in het wild groeit de plant in Zuid- Nederland in kalkrijke bossen. De witte bloemetjes verschijnen in de maanden mei en juni. Het bloeitijdstip hangt samen met het weer en de groeiplek. Als u wat takjes plukt komt cumarine vrij. Deze stof geeft de drogende takjes een heerlijke geur, die misschien nog het meest op die van vers hooi lijkt. Oogst de takjes eind april, begin mei, eventueel nog wat later, en maak er kleine bosjes van. Doe er een elastiekje om, zodat de drogende en daardoor krimpende stengeltjes bij elkaar gehouden worden. Laten drogen op een koele, droge plek, üit de zon, omdat in de zon veel van het aroma verloren gaat. Dat geldt voor alle kruiden! Naai de blaadjes en takjes in een zakje, vul er (als u veel heeft) een slaapkussen mee en hang in ieder geval een bosje op een plekje waar u regelmatig langskomt of bent.

 "Wij kweken tomaten en komkommers in een kas, maar de laatste paar jaar lukt dat niet zo best meer .Hoe komt dat?" Fam. v.d. Neut, Groenekan.
 Veel planten die lang op één plek staan of steeds weer op dezelfde plaats gekweekt worden, lopen terug. Bij de komkommer kunnen zich bodemschimmels ontwikkelen, die uiteindelijk de teelt onmogelijk maken. Kwekers maken gebruik van planten die geënt zijn op resistente, dus voor de schimmels ongevoelige, onderstammen, maar u zaait ze waarschijnlijk zelf. Ook wordt de grond van kwekers gestoomd om de schimmels te doden, maar daardoor worden ook alle gewenste bodemorganismen gedood. Tomaten kennen dat verschijnsel niet, ze groeien jaar in jaar uit op dezelfde grond, hoewel ze wel hun voorwaarden stellen. Voor de teelt van komkommers zou het goed zijn als u de grond zou vervangen tot een behoorlijke diepte, zeker tot 50 a 60 cm. U begint dan, bij wijze van spreken, weer met een schone lei. Zowel tomaten als komkommers houden van vruchtbare grond. Oude kippenmest kan, als u niet te veel gebruikt. Geef liever af en toe een beetje dan in één keer veel. Het zou kunnen zijn dat u, omdat de groei wat achterbleef, extra mest gegeven heeft. Te veel mest werkt echter niet positief maar negatief. Uw compost draagt bij aan een goede bodemstructuur. Ook wordt het waterhoudend vermogen dankzij de compost verbeterd, maar misschien is die structuur inmiddels toch wat teruggelopen (dat verschijnsel zie ik in mijn kas, ik vervang daarom een flinke hoeveelheid kasgrond door potgrond). U zou misschien ook de komkommers op een andere plek in uw tuin kunnen kweken onder een paar platglasramen. Zo'n (verplaatsbare) platte bak, bijvoorbeeld voor twee ramen, is gemakkelijk zelf te maken. Normaal gesproken is de oogst wél minder dan die van de teelt in de kas. Ieder seizoen zet u de bak op een andere, zonnige plaats. Door deze vruchtwisseling krijgen de bodemschimmels geen kans. En de ruimte in uw kas kunt u met allerlei andere warmteminnende gewassen opvullen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen