Hoe kan Paulus nu toch zeggen datje beter niet kunt trouwen?

Een wat oudere jongen die geen verkering heeft, heeft moeite met de uitspraak van Paulus dat degene die niet trouwt, beter doet.
„Ik heb een hoop achting voor de apostel Paulus, maar juist op dit punt ben ik het niet met hem eens."


Met je vraag snijd je een probleem aan dat vaker aan de orde gesteld wordt en waarbij meerderen menen wat afstand Bepaalde bijbelteksten worden soms geheel uit hun verband geciteerd door mensen die daarmee hun gelijk willen bewijzen. En wie het met dat "gelijk" niet eens is, meent dan dat de Bijbel ook onjuist is op dat punt. Zo'n tekst is bij voorbeeld 1 Korinthe 7:38. Daar lijkt Paulus te zeggen dat het beter is om niet te trouwen. van Paulus te moeten nemen. Daarom is het goed om eens te kijken of Paulus het niet goed begrepen heeft, of dat het misschien toch zo is, dat wij Paulus niet goed begrijpen. Om dit te toetsen zullen wij het citaat uit 1 Korinthe 7:38 moeten bezien binnen de context. In wat voor situatie heeft Paulus deze uitspraak gedaan? Binnen Korinthe kwamen vreemde praktijken voor. Dat is niet verwonderlijk wanneer wij bedenken dat deze mensen overkwamen vanuit het heidendom en daarom aan alle aspecten van het leven een nieuwe invulling moesten geven, dus ook aan de seksualiteit. Daar komt nog eens bij dat al snel allerlei mensen met hun eigen mening op de proppen komen en zo dwalingen invoeren. Juist als men uit een geheel tegenovergestelde situatie komt is het belangrijk om evenwichtig onderwijs uit de Bijbel te ontvangen.

Uit elkaar
Hoe was het tijdens Paulus' afwezigheid gegaan? Er stonden mensen op, of er kwamen mensen die beweerden dat het voor een mens goed is geen vrouw aan te raken (7:1). Om die reden gingen getrouwde mannen en vrouwen in Korinthe uit elkaar. Als zij nee zeiden tegen het huwelijksleven, zouden zij nog beter de Heere kunnen dienen. Een ongezonde situatie, die tot verwrongen toestanden moet leiden. Dat is in Korinthe ook duidelijk aan te wijzen. Verschillende mannen konden dit leven niet volhouden en meenden af en toe 's nachts in donker Korinthe toch aan hun mens-zijn toe te moeten geven. Vandaar dat Paulus in het vorige hoofdstuk even heeft laten zien wat de consequenties zijn wanneer een man naar een hoer gaat. Wij kunnen niet tegelijk één-zijn met Christus en met een hoer. Aan het begin van hoofstuk 7 citeert Paulus dan uit de brief die hem bereikt heeft: "Aangaande de dingen nu, waarvan gij mij geschreven hebt: het is een mens goed geen vrouw aan te raken." Dat is dus het thema dat Paulus wordt aangereikt vanuit Korinthe. Een eenzijdig thema. Paulus stapt echter niet zomaar in de valkuil van de reactie. Dat zou voor hem heel eenvoudig geweest zijn, want hij kwam zelf vanuit het Farizeïsme. Daar heeft hij tijdens zijn 'opleiding' geleerd, dat God de man verplicht om te trouwen en kinderen te verwekken.

Niets moet
Hoe denkt Paulus nu door de vrijheid van het Evangelie? Dat er niets moet. Het huwelijk moet niet en ongehuwd blijven moet niet. Dat is heel leerzaam. Leerzaam voor hen die, met de RoomsKatholieke theologie en ook doperse stromingen, het huwelijk zien als iets dat voor echt geestelijke mensen niet hoeft. Leerzaam ook voor protestanten die vinden dat wie ongehuwd is gebleven, eigenlijk de boot gemist heeft en eveneens de opdracht heen te gaan en zich te vermenigvuldigen. Paulus beziet èn de ongehuwden èn de gehuwden door de bril van het Woord. Helaas moet hij starten vanuit de in Korinthe gelanceerde stelling: "Het is goed voor een mens geen vrouw aan te raken". Als zodanig valt Paulus in een zeker opzicht de genoemde stelling bij. Hij citeert deze woorden niet alleen maar ironisch, zoals sommige uitleggers willen doen geloven. Die opvatting kan niet volgehouden worden, omdat hij dit thema in verschillende verzen terug laat keren als zijn eigen woord. Hij schrijft dat het goed is voor ongehuwden en weduwen om niet of niet weer te trouwen (v.8); dat degene die ongebonden is geen vrouw moet zoeken (v.27); dat degene die zijn dochter uithuwelijkt goed doet, maar dat degene die zijn dochter niet ten huwelijk uitgeeft beter doet (v.38); dat een weduwe gelukkiger is, wanneer zij blijft zoals Paulus zelf (v.40).
Nu ik deze aspecten er even uit laat springen, lijkt het alsof Paulus meer in de Roomse theologie past en de ongehuwde staat verheerlijkt boven de gehuwde.

Geen Rooms pleidooi
Maar dit is slechts schijn. Paulus denkt principieel anders dan Rome. Hij legt de scheiding tussen gehuwd en ongehuwd niet tussen 'leken' en 'ambtsdragers'. Uit de voorschriften die hij geeft voor de ambtsdragers blijkt dat hij ervan uitgaat dat zij getrouwd zijn. Hij stelt steeds weer de voorwaarde dat zij de man van één vrouw moeten zijn (1 Tim.3:l,8;Tit.1:6). Ookinl Kor. 7, waar het ongehuwdzijn zo expliciet aan de orde komt, voert Paulus geen Rooms pleidooi voor de ongehuwde staat als zodanig. Hij laat trouwens ook niemand een gelofte afleggen, want niemand weet hoe zijn of haar levensreis verder gaat. Maar hoe moeten wij 1 Korinthe 7 dan lezen? Gewoon letten op wat er staat. En dan blijkt dit hoofdstuk zowel een correctie te bevatten op de Roomse dwaling van de verheerlijking van het celibaat, die de ongehuwde als meer geestelijk ziet, als ook een correctie op de protestantse reactie op Rome, die de ongehuwde als minder compleet mens ziet dan de gehuwde.

Realiteit
Het geheim van Paulus is dat hij door de wijsheid van de Heilige Geest op knappe wijze twee lijnen gelijktijdig en tevens gelijkwaardig naast elkaar weet te trekken. Naast het spoor van het ongehuwd-zijn trekt Paulus ook de lijn dat de mensen die vrijwillig uit elkaar gegaan zijn, van Godswege verplicht zijn weer bij elkaar terug te keren. En dat niet alleen om op hetzelfde adres te wonen, maar ook om daar met elkaar te leven (v.3-5). Paulus spreekt in dit hoofdstuk op geen enkele wijze negatief over het seksuele leven van gehuwden. Integendeel, degenen die dit verachten willen brengt hij terug tot de realiteit en de verplichting jegens elkaar. Dit spoor houdt hij eveneens in het hele hoofdstuk vol. Degenen die zich niet onthouden, beveelt hij zelfs te trouwen (v.9). Gehuwden mogen niet scheiden (v.10, 11). Het is bepaald geen zonde als een vader voor zijn dochter een echtgenoot zoekt (v.36). Ook een weduwe mag met een gerust hart hertrouwen. De enige voorwaarde is dat het een christelijk huwelijk moet zijn (v.39).

Onthouden
Paulus laat in dit hoofdstuk twee lijnen naast elkaar lopen. De ongehuwde mag helemaal ongehuwd zijn, de gehuwde mag helemaal gehuwd zijn.
Dat 'helemaal' is zelfs een plicht. Beide lijnen lopen evenwijdig en gelijkwaardig naast elkaar. We zijn vrij om te trouwen en wij zijn vrij om ervan af te zien. Maar dan helemaal. Wie zich niet onthoudt, moet zich niet tot een ander leven laten dwingen, want trouwen is beter dan branden. Let op: Paulus schrijft niet dat degene die brandt van seksueel verlangen beter kan trouwen. Paulus heeft het niet over een zich kunnen onthouden, maar in de context van Korinthe over een zich daadwerkelijk niet onthouden. Uit de slippertjes naar donker Korinthe blijkt juist dat de 'geestelijke' mannen niet in christelijke vrijheid voor dat leven gekozen hebben. Wie naar de hoeren gaat, kan beter trouwen dan straks te branden in het eeuwige vuur.
Als zodanig sluit Paulus dus niet uit dat ook een ongehuwde seksuele verlangens kent. Het is niet waar dat ongehuwden per definitie aseksuele wezens zijn. Zij zijn mensen die vanwege hun levensroeping en -taak hun seksualiteit indragen in hun ongehuwde levenswijze.

Toekomstverlangen
Maar hoe brengt Paulus het naast elkaar plaatsen van gehuwd en ongehuwd blijven in overeenstemming met Genesis 2, waar de HEERE Zelf zegt dathet voor de mens niet goed is alleen te zijn? Hij heeft toch ook schitterende lijnen getrokken in Efeze 5? Vanuit en door de genade mag in het huwelijk toch het geheimenis van Christus schitteren? Ja, maar vanuit de genade is er nog iets mogelijk. Wat? Dat er al verlangen is naar en beleven van de toekomst van Jezus Christus. Op de nieuwe aarde zullen de verlosten zijn als de engelen in de hemel. Het ritme van huwen en ten huwelijk gegeven worden is dan voorbij (Matth. 22:30; Mark. 12:25). Het is mogelijk dat ongehuwden zo van die toekomst vervuld zijn, dat zij om de Heere te dienen er door genade hier al iets van willen beleven. Dat wil zeggen: dat hij of zij als ongehuwde zich bekommeren wil hoe hij/zij de Heere mag behagen
(1 Kor. 7:32.). Hierbij hoeven wij niet aan een klooster te denken.

Voor Gods aangezicht
Het is bij voorbeeld mogelijk dat een studente in de medicijnen zich gedrongen voelt haar leven tot eer van God te besteden in de dienst van de naaste. Zij kan dit onder andere doen door zendingsarts te worden.
Een jonge weduwe kan omwille van haar kinderen het besluit nemen van een tweede huwelijk af te zien om zo zich geheel te geven aan het brengen van haar kinderen tot de Heere Jezus. Zij kan het gevoel hebben dat een tweede huwelijk een inbreuk zou kunnen betekenen op haar relatie als weduwe met de HEERE, waar zij meer dan ooit het geheim heeft leren kennen dat haar Maker haar Man is. Maar zij zou ook met het oog op de zaligheid van haar kinderen nu net wel voor een tweede huwelijk kunnen kiezen, omdat zij voelt de leiding van een man aan haar zijde nodig te hebben die haar daarbij helpt. Maar dat is nu de christelijke vrijheid.
Het komt aan op de argumenten voor Gods aangezicht. En Paulus maakt in ieder geval duidelijk dat het een verengde toepassing van Genesis 1:27 of 2:18 zou zijn om daaruit een voor elk mens geldende opdracht om te trouwen af te lezen.

Goede argumenten
Mag ik het zo samenvatten: vanuit het begin van de Bijbel mogen wij weten dat ons verlangen naar een man, een vrouw om mee samen te zijn en door het leven te gaan bij de Schepper vandaan komt. Dat verlangen mag er zijn. Wij gaan echter fout wanneer wij al te eenzijdig en vooral al te gemakkelijk en vanzelfsprekend het huwelijk als de eigenlijke, zo niet de enige, ware bestemming van de mens zien. De huwelijksgemeenschap is niet de enige vorm van gemeenschap die God gegeven heeft, er is ook de gemeenschap der heiligen. Ik schreef net over de argumenten voor Gods aangezicht. Dat is wat beslissend is voor ons handelen. Wij dienen ons besluit met de goede argumenten in vrijheid te nemen voor Gods aangezicht. Paulus spreekt immers over het ongehuwd-zijn met het oog op het behagen van de Heere(lKor. 7:32). Het bovenstaande verhaal wordt zowel voor de gehuwden als voor de ongehuwden anders wanneer wij leven om onszelf te behagen. Als wij liever geen man of vrouw hebben om carrière te maken in plaats van een levenstaak te vervullen, liggen de motieven weinig geestelijk.
Hetzelfde geldt van het getrouwd-zijn om getrouwd te zijn.

Gezegend leven
Maar Paulus zegt toch ook dat hij wel wilde dat alle mensen waren als hij? Dat moeten we verstaan uit de context. Paulus gebiedt de mensen die uit elkaar gegaan waren om weer bij elkaar te gaan wonen en met elkaar te leven. In gedachten hoort Paulus hen tegenwerpen: „Waarom bent u dan niet getrouwd?" Zo schrijft hij: „Ik zou u allemaal wel hetzelfde leven gunnen als ik heb, want ik ben gelukkig." Maar als het goed is, dan zeggen wij allemaal hem dit na. Als wij ons leven uit Gods handen mogen ontvangen, als wij gezegend en tot een zegen mogen zijn, of wij nu gehuwd of ongehuwd zijn, dan gunnen wij iedereen net zo'n gezegend en godzalig leven als wij zelf mogen hebben. Dat behoeft niet te betekenen een voorspoedig leven in wereldse zin, maar een gezegend leven in geestelijke zin. Dat is een leven met de Heere.

Overvloediger
Menen vele gehuwden dat ongehuwden veel moeten missen, Paulus zegt tegen laatstgenoemden, dat zij in zeker opzicht bevoorrecht zijn boven de gehuwden. Daarom is het goed ongehuwd te zijn net als hij. De apostel ervaart ook in dit opzicht de leiding in zijn leven als een gave.
In onderscheid met de andere, de gehuwde apostelen, was Paulus in de gelegenheid om grotere en gevaarlijker zendingsreizen te maken en overvloediger te arbeiden dan zij allen (1 Kor. 15:10). Je moet er ook niet aan denken dat Paulus met zijn vrouw en kinderwagen uit een stad had moeten vluchten... In de leiding van ons leven tekent de HEERE ook de bedoeling met ons leven uit. Zo mag Paulus dat zien en beleven.
Paulus heeft de handen helemaal vrij voor de dienst van de Koning. Wel, ik hoop dat het bovenstaande toch iets meer inzicht heeft gegeven in de door jou van Paulus geciteerde opmerking en dat je ook geproefd hebt, dat Paulus in plaats van een zwarte vlek te hebben op zijn netvlies (waar je hem van verdacht), juist bijzonder veel licht ontving.
Van harte Gods zegen met de verdere doordenking.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen