Ontmoetingsdag rond homoseksualiteit

L_ én van de onderwerpen die voor verdeeldheid tussen christenen zorgt is homoseksualiteit. Het is niet overdreven te stellen dat dit wereldwijd het geval is. Als we ons slechts tot eigen land beperken, zijn er tal van illustraties te geven. Zo is er binnen de Gereformeerde Kerk (Vrijgemaakt) een 'Werkgroep homo's en lesbiennes' die een homoseksuele relatie bespreekbaar willen maken. Binnen hetzelfde kerkverband bestaat er daarnaast een oudervereniging, 'Konoitès' geheten, die op bijbelse gronden een dergelijke relatie afwijst. Ook de Christelijke Gereformeerde Kerken en de Nederlands Gereformeerde Kerk worstelen met het onderwerp. Uit die kring ontstond de 'Werkgroep homoseksualiteit', die eveneens opriep tot een tolerante houding. Onder de kop 'Roze bonders tellen mee', berichtte het Friesch Dagblad op 21 december 1996 dat de Ned. Hervormde (GB) predikant Zoutendijk te Utrecht een gesprekskring binnen zijn gemeente organiseerde ten behoeve van homoseksuele gemeenteleden. Binnen de kring van de Gereformeerde Bond is een poging gedaan om te komen tot een afgewogen standpunt.
Daarvan wordt verslag gedaan in de bundel 'Homoseksualiteit en kerk' (A. Kool, red. 1995). Maar men kwam niet tot een eensluidende visie. Ook binnen de evangelische en charismatische kring zien we verdeeldheid. Door de vereniging Tot Heil des Volks, waaruit de bekende instelling 'Evangelische Hulp aan Homofielen' (EHAH) voortkwam, wordt de homoseksuele relatie op bijbelse gronden afgewezen. De St. 'Evangelische Charismatische Vieringen' biedt echter speciaal aan homoseksuelen de gelegenheid om bij elkaar te komen in diensten waar 'niet wordt gediscrimineerd'. Kortom: verwarring alom. Een verwarring die vooral voor hen die ermee te maken hebben en er tegen willen strijden, een enorme aanvechting kan betekenen.

Strijd
Denominaties als de Gereformeerde Gemeenten en de Oud Gereformeerde Gemeenten, komen in de opsomming hierboven niet voor. Daar wordt de homoseksuele relatie unaniem afgewezen en wordt het onderwerp niet 'bespreekbaar gemaakt'. Dat betekent natuurlijk niet dat het probleem hen voorbij gaat. Binnen de meeste van de genoemde kerkelijke groeperingen is op de problematiek gereageerd door zich te bezinnen op de bijbelse gegevens. Men moet zijn standpunt immers bijbels kunnen onderbouwen. In elk geval blijkt daaruit dat een homoseksuele relatie niet te rijmen is met wat de Heere bedoeld heeft. Helaas blijft het bij die positiebepaling, terwijl men van daaruit nu juist tot een concrete handreiking zou moeten komen. Het gaat immers niet alleen om een theologisch-ethisch probleem, maar om een strijd die sommigen dagelijks hebben te voeren. En die strijd kan zeer ingrijpend zijn.
Weliswaar wordt er met zekere regelmaat in de gereformeerde pers aandacht gevraagd voor de nood waarin homoseksuele christenen kunnen verkeren, maar een doeltreffende aanpak bleef tot op heden achterwege. Een uitzondering is het bureau Evangelische Hulp Aan Homofielen (EHAH), dat al vele jaren concreet advies en hulp biedt. In de hitte van de strijd zijn ze tot op de dag van vandaag staande gebleven voor hun beginselen en dat mag met dankbaarheid en ere worden gezegd. Dat neemt niet weg dat hun benadering, die nogal evangelisch-methodisch is, niet iedereen aanspreekt. Als GLIAGG hebben we al weer geruime tijd een hulpaanbod, gericht op homoseksuele en lesbische christenen die te maken hebben met psychische nood. Maar dat geldt gelukkig lang niet allen.

Aandacht
Velen binnen de gereformeerde gezindte vallen zo tussen wal en schip. Ook van kerkelijke zijde wordt steeds meer beseft dat men er niet is met een eenmaal ingenomen standpunt, want dan laat men mensen met hun nood in de kou staan. Er gaan stemmen op om een handreiking of aanspreekpunt te ontwikkelen. Het wordt hoog tijd dat dit gebeurt. Ik weet wel: men kan niet voor elk probleem een aparte vereniging op stichting oprichten. Eén van de kenmerken van de christelijke gemeente is juist dat die niet op basis van groepsbelangen functioneert. In alle verscheidenheid dient men elkaar tot een hand en een voet te zijn als er leed is. Maar dat neemt niet weg dat bijzondere noden bijzondere aandacht vereisen. Daar schort het aan. Onder jongeren en ouderen wordt er niet zelden op een schampere wijze over gesproken, de zaak komt niet of nauwelijks aan de orde in de voorbede en zij die ermee te kampen hebben verkeren nog veel te vaak in het isolement. In dat isolement is het risico van scheefgroei en 'ongelukken' zo groot. De seksualiteit wordt overmatig belicht, zodat alles ermee verward raakt. Waar kan een jongere terecht die twijfelt aan zijn identiteit? Met wie kan men praten als het binnen het huwelijk tot steeds meer spanningen leidt? Waar moet iemand naartoe die weer 'gefaald' heeft, door toe te geven aan zijn pornoverslaving of door weer te vluchten in een ontmoeting op de parkeerplaats langs de grote weg? Met wie moeten ouders praten, die grote zorgen en verdriet om hun kind hebben?
DV. 30 oktober a.s. wordt hierover een bezinnings- en voorlichtingsdag georganiseerd voor predikanten en ambtsdragers. Onder meer 'Tot Heil des Volks', GPZ en GLIAGG ondersteunen dit initiatief Ik hoop dat velen deze dag zullen bezoeken om toegerust te worden tot het vervullen van de bijbelse opdracht die ook hier ligt. Vooral hoop ik dat nu ook binnen kerken van de gereformeerde gezindte een (liefst gezamenlijke) pastorale en praktische handreiking op dit gebied tot stand mag komen.
P.S. Voor meer informatie kunt u bellen naar de Ver. 'Tot Heil des Volks'; 0206246151.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen