IK HEB VOOR U GEBEDEN

En de Heere zeide: imon, Simon, zie, de satan heeft ulieden zeer begeerd om te ziften als de tarwe; maar Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude .... Lukas 22 : 31 en 32.

De Heere Jezus heeft de woorden van onze tekst gesproken in de nacht des verraads. Hij is met zijn discipelen op weg naar de hof Gethsemané, waar Hij volkomen gewillig gemaakt zal worden om de bittere beker des lijdens tot de laatste druppel toe te ledigen. Maar zelfs in deze donkere uren zijn de gedachten zijns harten bij de discipelen. Hij weet, dat de satan juist in deze nacht alles in het werk zal stellen om hen af te trekken van het geloof in Hem. En daarom gaat Hij hen waarschuwen voor de macht des duivels. Gij zult allen, zo zegt Hij, aan Mij geergerd worden in deze nacht. O Hij weet, dat al zijn discipelen Hem zullen verlaten, want het hart der apostelen heeft voor Hem geen geheimen. Hij ziet met heldere blik, hoe nog in deze nacht de profetie vervuld zal worden: Ik zal de Herder slaan en de schapen der kudde zullen verstrooid worden. Maar Simon Petrus wil daar niet van weten. Al werden zij ook allen aan u geërgerd, ik zal nimmermeer geërgerd worden, zo is zijn antwoord aan de Heiland. Hij kende de macht van de satan nog niet en daarom bepaalt de Heere hem daarbij: Simon, Simon, zie, let er op, neem het ter harte, de satan heeft ulieden zeer begeerd te ziften als de tarwe. De satan is er op uit om de gelovigen tot afval te brengen, en dat gaat des te gemakkelijker, doordat ze zó broos, zó zwak en zó vreesachtig zijn in zichzelf. En daarom heeft satan ook de discipelen begeerd te ziften als de tarwe. Hij zal ze in zijn zeef schudden en schokken, zoals men de tarwe doet, hij zal ze aanvechten en verzoeken, opdat blijken moge, dat de gelovigen eigenlijk maar waardeloos kaf zijn in plaats van vette tarwe. Dat" is het werk van satan tot op deze dag. En op onderscheiden wijze poogt hij de gelovigen te ziften als de tarwe. Hij zoekt hen te verwarren in de strikken der zonde. Wanneer zij in een staat van dodigheid en geesteloosheid verkeren, wendt hij alles aan om hen daarin te hou-

den. opdat z? niet hun toevlucht leren nemen tot de God aller genade en barmhartigheid. Ten tijde van langdurig lijden, waarin zij door diepe wegen geleid worden, stelt hij hen de vraag: Waar is nu uw God? En wanneer zij weer in zonden gevallen zijn, komt satan hen verschrikken: nu zal God u niet meer aannemen, nu moogt ge Hem niet meer om redding vragen, nu zijt ge verloren, voor eeuwig verloren. Voor die macht van satan waarschuwt de Heiland zijn discipelen en in het bizonder Petrus: Simon, Simon, zie, de satan heeft ulieden zeer begeerd te ziften als de tarwe. In deze nacht des verraads zouden ze in de zeef satans worden geworpen. In deze nacht zou blijken hoe zwak van moed en hoe klein van krachten de discipelen zijn. Ja zelfs Simon Petrus zou zijn Meester verloochenen. Toch zou satan de overwinning niet behalen. Dat lag echter niet aan de discipelen. Dat lag alleen aan de trouwe zorg van Christus voor de zijnen. Want, zo zegt Hij: Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude.

Ik heb voor u gebeden. En een biddende Christus is meer dan een ziftende satan. De val der discipelen zal deze nacht diep zijn. Ik heb voor u gebeden, Petrus, want niemand kan mijn schapen uit mijn hand rukken. Ook satan niet! En dit geldt voor een ieder van Gods kinderen. Hij zoekt de afgedwaalden op, Hij brengt ze weder tot zich. Die Hij liefheeft, heeft Hij lief met een eeuwige liefde. De zonde, hoe afschuwelijk ook in zichzelf, hoe bitter ook in de gevolgen, hoe zwaar gestraft door de Heere, scheidt zijn kinderen niet altijd van Hem. Door zijn Geest bearbeid, leren zij die zonde belijden, betreuren en bewenen, en dan, o wonder, dan openbaart Hij zich weder aan hun zielen als hun Redder en Ontfermer.

Ik heb voor u gebeden. De gelovigen hebben een Voorspraak bij de Vader. De Zoon van God is in de hemel een biddende Hogepriester, Die voor zijn volk bidt. Zeker, ook wij moeten bidden onder de aanvechtingen satans. Wij hebben geen ander wapen dan het gebed. En wanneer de verzoekingen dan ook tot ons komen, moeten wij de knieën buigen. Maar ach, ons gebed is juist in die bange uren der verzoeking zo flauw. Ons hart wordt dikwijls zo gemakkelijk meegevoerd op die ^egen der zonde. En voordat we er erg in hebben zijn we diep gevallen, moeten we het uitklagen, gedaan te hebben, dat kwaad is in Gods oog. O, dat zal Petrus over enige uren ervaren. Maar dan mag hij zich deze woorden van de Heiland herinneren: Ik heb voor u gebeden, Petrus, dat uw geloof niet ophoude. Neen, Hij heeft niet gebeden, dat de zeef ons bespaard blijve, maar wel, dat ons geloof er niet ganselijk in bezwijke, wanneer het heen en weer geslingerd wordt. Al schudt de satan de zeef nog zo sterk, al wat er aan oprecht geloof in ons is, zal bewaard blijven. Veel eigengerechtigheid, veel eigenwillige godsdienst zal bij dat schudden als kaf over de rand der zeef vliegen of er doorheen vallen, maar wat er aan geloof in ons is, zal behouden blijven. Ja. dat geloof wordt door het ziften nog gelouterd.

Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude. Neen. Hij heeft voor zijn discipelen niet gebeden bij de Vader om rijkdom, om eer of om de genoegens van dit leven. Wat hebben wij daaraan voor de eeuwigheid. Wat baat het een mens, zo hij al de gehele wereld gewon, en hij lijdt schade aan zijn ziel. Wie echter het geloof bezit, is rijk voor de tijd en voor de eeuwigheid. Het geloof verenigt ons immers met Christus en rechtvaardigt ons zo voor God. En door het geloof gerechtvaardigd hebben wij vrede en leven. En zij, die geloofd hebben, gaan immers eenmaal de eeuwige rust in, die er overblijft voor het volk Gods. Wat is Petrus, wat zijn de andere discipelen, wat is de kerk des Heeren gelukkig met deze biddende Hogepriester, Die een Voorspraak is bij de Vader in de hemel.

Hebben wij deze Voorspraak, lezers? We bezitten hem alleen in en door het geloof. En daarom is de eerste vraag: Bezitten wij het zaligmakende geloof? Een dood geloof baat ons niet. Dat hebben de duivelen ook en zij sidderen. Wij moeten het levende geloof bezitten, dat de Heilige Geest in onze harten werkt door de verkondiging des Woords. Zalig hij, aan wie dit geloof uit genade geschonken is. Zalig hij, die in de lijdende Borg, een Middelaar gevonden heeft, Die ons weer met God verzoent. En al komt de satan dan om ons in de zeef te schudden, al komen dan de bange uren van aanvechting en bestrijding. al gaan dan al de golven en baren over ons heen. we zullen toch niet omkomen. Al wordt dan ons geloof op de proef gesteld, het is ter loutering. En al menen we dan met David wel eens te moeten zeggen: Nu zal ik toch een dezer dagen door de hand Sauls nog omkomen, vrees niet, want er is een Voorspraak in de hemel. O hoe vertroostend is dit woord voor bange en aangevochten zielen: Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude.

Arm is de mens, die niets anders heeft dan aardse rijkdom. Arm is de mens die Christus niet kent. Maar rijk, schatrijk, is de armste mens, die een Voorspraak heeft bij God. Niemand derzulken zal verloren gaan, want Christus fluistert het hen in: Gij behoort tot mijn kudde, gij zijt mijn schapen en daarom heb Ik voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude.

Wacht op de Heer', godvruchte schaar, houd moed. Hij is getrouw, de bron van alle goed; Zo daalt zijn kracht op u in zwakheid neer. Wacht dan, ja wacht, verlaat u op de Heer'.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen