Walter Trobisch

Voor sommigen van jullie is Walter Trobisch waarschijnlijk geen onbekende. Door de boeken die je van hem las, heb je een indruk gekregen van deze schrijver. Als je hem niet kent of slechts van horen zeggen, vraagje je wellicht af wie Trobisch was en waarover hij schreef. Op deze vragen wil ik je in dit artikel een antwoord geven.

Wie was Walter Trobisch?

Achterop de meeste van zijn boeken staat in het kort iets over deze auteur geschreven. Meer over hem kun je lezen in het boek „Met vreugde op weg", dat op naam van zijn vrouw Ingrid staat.

Het leven van Walter Trobisch begon in 1923 in Leipzig. Na een gelukkige jeugd werd hij op achttienjarige leeftijd opgeroepen voor het leger van Hitier. In zijn soldatentijd werd hij tweemaal gewond. Tijdens zijn tweede herstel in een ziekenhuis in Wenen kreeg hij toestemming om de lessen aan de universiteit te volgen. Hij begon theologie te studeren.

Na de oorlog zette hij zijn studie voort, eerst in Leipzig en later in Heidelberg. Op aanbeveling van de Heidelbergse universiteit kreeg hij een beurs om een jaar in Rock Island te studeren. Weer terug in Duitsland werd hij hulppredikant in Ludwigshafen.

Na zijn huwelijk met Ingrid Hult, enkele jaren later, gaf hij deze baan op om zich voor te bereiden op zijn nieuwe taak: dominee in Afrika.

De plaats waar Walter en Ingrid naar toe gezonden werden was een post in het noorden van Kameroen, Tcholliré genaamd. Er had nog nooit een zendeling gewoond. In een geheel heidens gebied begonnen zij hier aan de opbouw van een gemeente.

Na hun eerste verlof kregen zij een ander werkterrein toegewezen in Kameroen: de christelijke middelbare school in Libamba. Op deze school konden de meest bekwame jonge mensen een hogere opleiding volgen. Walter kreeg de taak om hen Duits en bijbelonderwijs te geven. Bovendien werd hij studentenpastor.

Door de vele gesprekken met Afrikanen en de omgang met de studenten, beseften Walter en Ingrid dat één van de grootste noden van de Afrikaanse bevolking op het gebied van het gezinsleven lag. Dit bracht Walter ertoe om een serie lessen te gaan geven over het huwelijk. Ingrid hielp hem hierbij.

Walter besloot om ook over dit onderwerp te gaan schrijven. Als uitgangspunt gebruikte hij de briefwisseling met één van zijn studenten. Hierin werden veel van de telkens gestelde vragen beantwoord. Zo ontstond het boekje „Ik had een meisje lief'. Het bracht een stroom van reakties op gang, zowel van christelijke als nietchristelijke lezers. Het gaf aan het leven van Ingrid en Walter Trobisch een heel andere wending.

Enkele jaren na het verschijnen van dit boekje verhuisden zij met hun kinderen (ze kregen er vijf) naar een klein dorpje bij Salzburg. Hier zetten zij een organisatie op die al hun werkzaamheden op het gebied van zending en huwelijk omvatte. Uit deze werkzaamheden, onder andere het houden van lezingen en het korrespondentiewerk, zijn de meeste van de door hen geschreven boeken ontstaan.

Aan het werk van Walter Trobisch kwam een einde, toen hij in 1979 plotseling stierf.

Waarover schreef Walter Trobisch?

Zoals uit het bovenstaande al blijkt, is Trobisch met schrijven begonnen toen hij in Afrika werkte. Dit kenmerkt een aantal

van zijn boeken, dat met name voor Afrikanen geschreven is.

De boeken handelen grotendeels over vragen rond liefde, huwelijk en sexualiteit. Ze zijn voornamelijk bedoeld voor jongeren. Van hen kreeg Trobisch veel reakties op zijn boeken.

Naast de bovengenoemde onderwerpen komen verder daarmee nauw samenhangende zaken aan de orde, zoals zelfaanvaarding, zelfbevrediging en de relatie met je ouders en met God*).

Enkele van deze onderwerpen wil ik wat verder uitwerken om je een idee te geven van zijn boeken. In zo'n kort artikel over minstens vijf van zijn boeken iets zeggen betekent natuurlijk wel dat het niet meer kan zijn dan een algemene indruk.

Zelfaanvaarding

„Jezelf accepteren wil zeggen, ja zeggen tegen jezelf, tegen het eenmalige en unieke waartoe God ieder van ons heeft geschapen. Daar hoort bij dat je ja zegt tegen je eigen, heel speciale aard, tegen je leeftijd, je figuur, je uiterlijk, je gaven en beperkingen - maar ook tegen je geslacht." In het boekje „Leen mij je ogen" legt Trobisch er de nadruk op hoe belangrijk het accepteren en waarderen van jezelf is. Jezelf liefhebben in deze zin is een eerste vereiste voor je houding ten opzichte van de ander: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf.

Als je geen zelfrespekt hebt, ben je niet in staat iets voor anderen te betekenen. Omdat je je niet zeker bent van je eigen identiteit, ben je dan steeds op zoek naar jezelf. En dat maakt datje alleen op jezelf gericht bent. Maar als je leert jezelf te aanvaarden zoals je bent, zet je de eerste stap in de richting van de onzelfzuchtigheid.

De relatie met de ouders

Uit vrijwel alle boeken van Trobisch blijkt hoe belangrijk het kontakt met de ouders is in de ontwikkeling. Veel problemen, met name op het gebied van de sexualiteit, ontstaan doordat het kontakt met de ouders zo goed als afwezig is of omdat de ouders zich vrijwel niet bemoeien met hun kinderen of omdat ze autoritair of dominant zijn. Veel jongeren kunnen met hun problemen niet bij hun ouders terecht. Vooral vragen rond sexualiteit kunnen thuis niet gesteld worden of worden onvoldoende beantwoord. Waarschijnlijk is er mede daardoor zo'n behoefte aan de boeken van Trobisch. „Ik had een meisje lief' verscheen in meer dan zeventig vertalingen.

Naast vaderlijke hulp en voorlichting probeert Trobisch ook bij de ouders begrip te vragen voor hun kinderen.

Aan de andere kant wijst hij de jongeren terug naar hun ouders: „Is de gedachte wel eens bij je opgekomen dat misschien niet alleen opgroeiende zoons en dochters hulp nodig hebben, maar ook hun ouders? Dat jij je ouders even veel kunt helpen als zij jou? In elk geval zou ik je een heel praktisch voorstel aan de hand willen doen. Probeer toch eens om met je ouders in gesprek te komen! En dan niet een toevallig en vluchtig, maar een heel bewust gewild gesprek."

Sexualiteit en huwelijk

De meeste vragen die Trobisch ontvangt, hebben betrekking op dit onderwerp. Veel jongeren schrijven hem om te vragen wanneer je weet of je van iemand houdt, hoever je in je verloving mag gaan op het gebied van de sexualiteit, waarom de totale eenwording pas binnen het huwelijk haar plaats krijgt.

„Liefde is kwetsbaar als zij niet beschermd wordt door de goddelijke wil. Seksualiteit kan de liefde schaden. Daarom beschermt God de liefde door de lichamelijke eenwording vóór te behouden aan het huwelijk."

In het boek „Ik ben met jou getrouwd" legt Trobisch in een aantal in Afrika gehouden lezingen uit wat Gods wil is. Daarin komt de sexualiteit niet als een minderwaardige zaak naar voren; integendeel zelfs. Maar wel als iets waar met voorzichtigheid en beheersing mee omgegaan moet worden, wil het de liefde dienen. Voorbereiding op het huwelijk moet eerst en vooral gericht zijn op de geestelijke eenwording. Dat is het belangrijkste, ook het hele huwelijk

door. Alleen als vanuit de geestelijke eenheid de sexualiteit beleefd wordt, wordt (de voorbereiding op) het huwelijk op zijn juiste waarde geschat.

Mijn waardering voor Walter Trobisch

Dc meeste van Trobisch" boeken zijn ontstaan in de Afrikaanse kuituur of geschreven in briefvorm. Dit heeft als voordcel dat er levensechte voorbeelden besproken worden. Jammer is wel dat daardoor niet alle gedeelten iedereen zullen aanspreken, omdat ze alleen op dc beschreven persoon of kuituur betrekking hebben.

De briefvorm staat soms ook een duidelijke struktuur in het boek in de weg.

In zijn boeken krijgt de bijbelse verhouding tussen sexualiteit en huwelijk de juiste plaats in een konkrete en eerlijke beschrijving. Zijn (voor)beelden zijn soms heel origineel.

Wat betreft zijn theologische uitgangspunten is de bijbelse verhouding niet altijd juist. Dit geldt vooral op het punt van de vergeving van zonden. De manier waarop Trobisch hiermee omgaat in zijn persoonlijke kontakten doet denken aan een biechtvader die absolutie verleent in de Naam van God.

Trobisch wekt ook de indruk dat als zonden beleden en vergeven zijn, het gebeurde tot het verleden behoort. Er ligt als het ware een nieuw leven voor je. Dat het veel tijd en strijd kan kosten voordat het gebeurde verwerkt is, krijgt hierdoor onvoldoende de aandacht.

Naast deze kritiek vind ik de wijze waarop Trobisch openstaat voor anderen heel bijzonder. Hij luistert naar allen die hem om hulp vragen, ook naar degenen die hem hun fouten vertellen. Open en eerlijk beantwoordt hij de vragen. Degenen die verkeerd deden wijst hij niet af, maar hij wijst hen op de mogelijkheid van een levensvernieuwing door de vergeving van de zonden en het leven naar Gods geboden.

In zijn eenvoudig en boeiend geschreven boeken geeft Trobisch de lezer meestal wel iets mee om over verder te denken.

*) Als je meer over deze onderwerpen wilt weten, kan ik je ook het boekje ..Over liefde gesproken" van de JBGG aanraden om eens te lezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen