Op de omweg

Maar God leidde het volk om.

Exod. 13:18a.

Langs de omweg. Zo is Gods gewone weg met de Zijnen. K\^ 'zij uit het Egypte der zonde en der dienstbaarheid uitgeleid wor* den door de wondere 'hand Gods, dan den* ken ze wel ieens: 't Gaat.zOijiecht op Kanaan aan. Maar ze ervaren het wel, als ze wat vetider op de weg geleid worden: Ik wist niet, dat mijn tere ziel nog zoveel van het aardse overhielid. Toch is bet geen kromme weg, maar de rechte weg, die ook altijd weer de beste is, 'waarbij de Heere Zich te* meer verheerlijkt en de Zijnen er de zalige bate van mogen ontvangen 'op ides Heeren eigen tijd. En daarom, , de omweg is leen nut* tige weg. Het is teen weg van voortgaanide•• ontdekking aan eigen zonde en algehele verdorvenheid. Het is een weg, die door het onmogelijke voor hen heenloopt, zodat ze krijgen te beleven iwat de dichter uitriep: 'k Wou vluchten, maar ijcon nergens heen, zodat mijn dood voiofjhanden scheen; en alle hoop mij gans ontviel, daar niemand zorgde voor mijn ziel. Het is een weg, waarop alles, wat ze nog medebrachten, opgeteerid raakt en zij, als Israël in de woes* tijn, onderhouden worden met het manna der genade in Christus en het water des levens. Het is de weg ook, waarop de Hee* re hen op Zijn eigen tijd bij de rokende Sinaï brengt, hen in de geestelijke afsnij* ding leidt en, in Christus in geloof met Zich verenigd, hen aanneemt tot Zijn kin* deren en erfgenamen. Het is een weg waar* op de Heere Zijne genade in Christus aan het hart der Zijnen' dierbaar doet ervaren, hetzij in 'de mededelingen van Zijn hand of in de verkwikkingen van Zijn gunst.

Het is de weg waarop ide Heere langs druk* en kruiswegen hen loutert en temeer aan Hem verbindt. O, dan mag het hen wel eens gaan, zoals de kerk van de Oude Dag, dat zij betuigen: Ik dank U Heeitle, dat Gij toornig op mij geweest zijt. Maar Uw toorn is afgekeerd en nu troost Gij mij.mij. Het is een weg, waatfcij zij vaak door vele duisternissen zijn omringd en vele bestrijders ontmoeten, maar waarbij ide iHee* re hen het licht in de duisternis ook nog weer idoet opgaan. Ze komen er wel toe om met Jacob te zeggen : < 'Al deze dingen zijn tegen mij, en met David: Nu zal ik een der dagen nog omkomejn idoor de hand van Saul. En toch ook weer geeft de Heere hen na het zure ook bet zoete van Zijn dierbare genade en ontferming in de Heere Jezus. O, dan blijkt het ben ook nog weer, dat de Heere geen dorre woestijn is, noch ook een land van uiterste donkerheid; en dat Hij nog nooit tot den huize Jacobs ge* zegd heeft: Zoiek Mij tevergeefs. Op de om* weg komen ook de vijanden meer openbaar, de duiveil (in. zijn schrikwekkende gedaante en listige omleiding, de wereld m'et al haar verlokkende ijdelheid en brute haatuitla* tingen, en het eigen veridorven vlees. Daar leren ze hun eigen zondigheid en verdor* venheden al meer en beter kennen in de dieper gaande bekendmaking met zichzelf in zielvernederende gangen en wegen des Heeren, waardoor ze ta meer nog ingeleid worden in die vuile bron van hun verdor* ven bestaan van nature tegenover de Heere. En in die weg miojgen ze het ook nog wel weer eens erkennen: Geen meerder goed, Heere, Gij mij geven moogt, dan dat Gij mij maar vernedert en maakt klein. Maar zo is het ook' een weg, waanop zij van 's Heeren weg geleerd en geoefend worden, om zich te meer aan Hem en aan Zijn lei* ding te gewennen, zoals de dichter zegt: Gewen u toch aan Hem en heb vrede, daardoor zal u het goede overkomen. Dan mag men het op de weg ook wel weer eens ééns worden met ide Heere, en in Christus zich kwijtr, aken onder Zijne hand en be* tuigen met Loidenstein: Wijsheid zonder

eitiid of paal, Zijn Zijn wegen altemaal. Zijn ze zuurheid, zijn ze zoetheid, en wij zijn niet dan voor den Hieere, en ons heil is - dan alleen maar in Zijne ere. Op die weg worden zo ook ervaren de zalige uitlating gen van Gods Vadergunste in Christus. Dat mogen wel eens tijden dan zijn van ontmoeting in en met .de Heere in de ver=« borgen omgang der ziel met Hem in Chriss: tus, uren van zalige gemeenschap met ide Heere, waarin de voorsmaakjes van de he=> mei wel eens geproefd mogen worden in dit aardse tranendal. De omweg is, ten^ slotte, de zekere weg, die voert naar het Kanaan der ware ruste. Al het volk, dat langs die geestelijke omweg geleid wordt, zal ook gewisselijk het eindpunt, het hemels* se Kanaan, mogen bereiken. Van Israël in de woestijn, dat uit Egypte optrok, zijn er maar enkelen in het aardse Kanaan^es^ komen.Maar hier zal geen 'klauw achterblijf ven. Zij zullen allen voor God verschijnen in Sion.

Ach, onherboren madereiziger naar een ont* zettende eeuwigheid, mocht ge toch eens zien op het geluk van dat volk. Ook gij reist langs een omweg, , maar het einde zal wis en zeker, het eeuwige verderf zijn, als er geen veranderin, g komt. Er is een weg, die iemand recht schijnt, maar het laatste van 'die zijn wegen 'das doods. Er zijn wat mensen, die menen, dat zij zichzelf wel lei< = den kunnen. Ze hebben de Heere niet no!= dig. Ze dartelen en^spelen in de ijdelheden van het leven, en laten zich leiden dooir wereldse modes en inzichten. Anderen weer beelden zich in hun godsdienstig vertoon in, dat ze ook al op de omweg zijn, teir* wijl ze nog nimmer uit Egypte zijn uitgeleid geworden. Volk Gods, hetzij bekommerd of dieper ingeleid, de Heere mocht maar geven, dat we maar veel in de vallei der vernedering en verootmoediging voor de Heere mochten worden geleid op de om* weg. Op die pleisterplaatsen laat de Heere Zich nog het meeste vinden.

G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen