DAG IN DAG UIT

„ O ja", zegt Anne-Ruth, „en ik wil ook een taart met kaarsjes en ik wil ontbijt op beden ik..." „Ik wil, ik wil", val ik haar in de rede. „f e hebt niets te willen. Wacht nu maar gewoon af watje krijgt." Anne-Ruth, helemaal beduusd vamaege mijn vinnige reactie, kruipt in elkaar op de bank. Ze slaat haar armen om haar knieën en kijkt me met grote schrikogen aan. Meteen heb ik spijt van mijn uitval en met een „Sorry, hoor Ar, ik bedoelde het niet zo "ga ik naast haar zitten en geef haar een knuffel. „Ik wilde helemaal niet hebberig zijn", snuft Anne-Ruth, terwijl ze tevergeefs probeert een paar lastige tranen terug te dringen, „maar ik word maar één keer zeventien en daar heb ik me heel erg op verheugd." „Ik weet het", zeg ik schuldbewust, „en het spijt me heel erg dat ik zo boos tegen je deed, maar ik ben óók een beetje moe van alles." Anne-Ruth knikt begrijpenden lacht al weer naar me. Nog geen uur geleden is ze volkomen afgepeigerd thuisgekomen van haar laatste examen en morgen is ze jarig. Door alle examendrukte heeft ze geen tijd gehad om ook maar iets te regelen. En nu, na haar opsomming van alle wensen en verlangens, heb ik het akelige gevoel gekregen dat het slagen van haar verjaardag afhankelijk is van mijn inspanning. Normaal gesproken is dat ook zo, maar ik ben, eerlijk gezegd, aan een beetje rust toe. Anne-Ruth is een schat van een kind. Toch heeft ze mij en haar huisgenoten het afgelopen jaar herhaaldelijk tot wanhoop gedreven met haar ups en downs, haar vrolijke, bijna overmoedige buien èn haar chagrijnige buien. Haar goede èn haar slechte tentamens en examens. Haar vrees om te zakken en het nog eenjaar over te moeten doen èn haar angst om te slagen en haar veilige vriendenkring uiteen te zien vallen. Nu is het wachten op de uitslag en moeten we in de tussentijd ook nog een verjaardag vieren. Voor alle zekerheid bak ik de volgende morgen een knots van een appeltaart en klop ik twee bekertjes slagroom stijf. Bezoek of geen bezoek, dat komt wel op in ons gezin. Anne-Ruth heeft geen ontbijt op bed gekregen, maar de pennenset die we voor haar gekocht hebben, met haar naam erin gegraveerd, was een schot in de roos. Evenals het schandalig dure "geurtje" van haar zusjes. De grootste verrassing komt echter van Stefan, die Winnie-the-Pooh-spulletjes voor haar verzameling op de rommelmarkt had gekocht 's Middags komen toch nog onverwachts, al haar vriendinnen op bezoek en is Anne-Ruth het stralende middelpunt. Alle examenzenuwen zijn vergeten. Nu maar hopen dat het over twee weken wéér feest is...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen