Even langs bij voetveerbaas Busch in Deventer

Het water van de IJssel klotst tegen de wand van de boot. Aan de overkant staat in het licht van de wachtponton een man. Schipper H. Busch van het Deventer voetveer gooit het touw los en pakt het roer. Dreunend begint de motor zijn werk. Het water achter de veerpont bruist. Langzaam draait de boot richting overkant. Met vaardige hand bedient schipper Busch het roer. Zo gaat het elke dag. Heen en weer.

Binnenvaart
„Ik doe dit werk nu elf maanden", vertelt Busch. „Hiervoor had ik een eigen binnenvaartschip. Sinds 1968 zit ik al in de binnenvaart. Maar door de sanering in Duitsland is dat nu over. Per 1 januari '94 zijn de vrachtprijzen vrijgegeven en daarmee zestig procent gekelderd. Toen was het niet meer te doen. Het was wel een moeilijke beslissing. Acht en een half jaar voer ik op mijn boot en ik had 'm prachtig verbouwd." Na de verkoop van zijn varende onderneming zag de binnenvaartschipper in het vakblad "Schuttervaer" een advertentie. In deze oproep werd gevraagd om een schipper bij het voetveer Deventer. Hij solliciteerde bij rederij "Eureka" en werd aangenomen. „Wij werken met twee schippers. We varen volgens een vast schema. De ene dag van 's middags twee tot 's avonds acht uur en de volgende dag van acht tot twee. Daarna heb je vrij tot de volgende dag twee uur en dat is wel prettig." Ook op zaterdag en zondag wordt doorgevaren. Om de veertien dagen is Busch daarvan vrijgesteld. Het werk bestaat niet alleen uit varen. Ook het schoonhouden van de boot en het schilderwerk zijn belangrijke zaken.

Vaste klanten
In de zomer zijn er duidelijk meer passagiers dan in de winter. Terwijl het veer over de donkere rivier in de richting van de verlichte Lebuïnuskerk vaart, vertelt Busch: „'s Zomers vaar je af en aan. In de winter, vooral met die koude oostenwind van de laatste tijd, duurthet soms wel een halfuur a drie kwartier voor je iemand over kunt zetten. Gelukkig zijn er altijd de vaste klanten. Van acht tot half negen 's morgens parkeren diverse mensen hun auto aan de overkant van de IJssel om met de pont over te varen en te voet naar hun werk te gaan. Zo ontlopen ze parkeerproblemen. Rond vijf uur gaan ze weer terug. Voor hen hebben we een "tienrittenkaart".

Zeeziek
Busch lacht als hij denkt aan de leuke momenten in zijn beroep. „Sommige mensen geven me het geld en blijven op de ponton staan. „Dit vaart toch ook mee?" zeggen ze dan. Ik maak ze dan duidelijk dat de boot vaart en de ponton bedoeld is om op de boot te wachten. Sommige mensen zijn werkelijk bang om zeeziek te worden van dit kleine stukje. Eén keer bewoog de boot licht omdat een passagier van de ene naar de andere kant liep. Een vrouw kwam vanwege die kleine beweging op haar knieën gillend naar de reling: „Ik word zeeziek!" In mijn tijd is er gelukkig nooit iemand van de passagiers overboord gevallen. Het is de vorige schipper wel overkomen. Hij kon niet zwemmen en is verdronken. Dat was een drama. Ik ben nu in zijn plaats gekomen." „Om dit werk te mogen doen heeft een schipper een groot vaarbewijs nodig. Kennis van de vaarreglementen is een eerste vereiste. Ook een marifooncertificaat is verplicht. De marifoon staat de hele dag afgestemd op kanaal tien. Dat is het internationale werkkanaal voor de binnenvaart." Hoog water vraagt wat meer manoeuvres van de schipper dan gewoonlijk. Tegen de dijk ligt een hoogwateraanlegplaats. Ervoor een inham met in het midden daarvan een met riet begroeide verhoging. „In de winter moet je dus om die ondiepe plek heen cirkelen om aan te kunnen leggen. Maar we varen altijd. Alleen als door mist de overkant niet is te zien, ligt het veer stil. De boot is wel wat windgevoelig maar hoe hard we ook deinen, omslaan is er niet bij." Busch geniet van zijn werk. Al is het telkens heen en weer. „Het mooie van deze baan is dat ik vaar. Scheepvaart is mijn vak. Het mooiste is natuurlijk zo'n groot schip. Maar Frankfurt, Keulen en Bazel is er voor mij niet meer bij. En over een aantal jaren komen de tarieven ook in Nederland vrij. Dan zullen vele schippers moeten opdoeken. De overheid offert de binnenvaart op het altaar van Europa." Busch neemt geld in ontvangst van een passagier. Het hekje van de reling gaat dicht. De motor bonkt. Draaiend aan het roer kijkt de schipper de rivier over. In de avond glijdt de boot naar de overkant...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen