Blikken in Bunyan's pelgrimsreis

14 (Slot)

Christen vervolgt nu zijn pelgrimsweg en ontvangt Hopende als metgezel. Deze is door het lijden van de twee moedige belijders op de IJdelheidskermis tot bekering gebracht. Tal van moeilijkheden zijn weer het deel van onze pelgrims, doch wij kunnen ze onmogelijk alle opnoemen, want dan zouden we de halve Pelgrimsreis moeten afschrijven. Ze trekken al verder, laten Demas met zijn zilvermijn onbezocht en staren met ontroering op het beeld van Lot's vrouw, die in een zoutpilaar veranderd is. Nu komen ze aan een vruchtbaar en schaduwrijk oord. Ze drinken uit de rivier van het water des levens en genieten van de heerlijke natuur, die hen daar omringt. Doordat ze een zijweg inslaan komen ze op het terrein van kasteel Twijfel en worden een prooi van reus Wanhoop. Na zóveel bewijzen van Gods uitredding, na zóveel voor Zijn Naam geleden te hebben — nóg een prooi van de twijfel, nóg vol aarzeling en ongeloof, voorwaar, Bunyan kent het hart van de mens en weet, dat hij in zichzelf geen ogenblik veilig is, want Christen wil zelfs de hand aan eigen leven slaan! Gelukkig kunnen ze echter ontsnappen en bereiken de liefelijke bergen van Immanuëls land. Ook daar dreigt nog een zijweg naar de hel. Daar in de buurt is de betoverde grond, waar al te geruste pelgrims kunnen inslapen. Ze ontmoeten daar Onkunde, die ook op weg is naar de hemelstad. Langs een kronkelig laantje, dat uit de provincie Inbeelding komt, heeft hij de heirweg bereikt.

Christen en Hopende zien Afwijker door zeven duivelen gebonden, naar de hel slepen. Ze horen de. ontroerende geschiedenis van Kleingeloof, die door drie booswichten bijna doodgeslagen werd. Ze ontmoeten Vleier en Atheïst, maar eindelijk wordt het vurig begeerde doel bereikt. Dan doorwaden ze de rivier des doods. Aan de overkant glinstert de hemelse stad. Elk vindt de wateren dieper of minder diep naar de mate van zijn geloof. Zij gaan er doorheen. Hopende heeft aldoor vaste grond onder de voeten. Christen moet tot het laatste toe aanvechtingen en bestrijdingen doormaken. Maar ook hij bereikt de zalige oever. Ze worden door blinkenden, door engelen, naar hun eeuwige woning geleid. Bij de poort geven de pelgrims hun getuigschrift af, dat door de Koning wordt goedgekeurd. Met blij gejubel worden ze ontvangen en binnengeleid. Tenslotte wordt ons nog het lot van Onkunde getoond. Hij komt zeer gemakkelijk over de rivier, want zekere veerman IJdele Hoop zet hem over, maar aan de poort der hemelstad gekomen wordt hij afgewezen, daar hij geen getuigschrift kan tonen. De Koning laat hem, aan handen en voeten gebonden, naar de plaats van eeuwige donkerheid brengen.

Dan zegt Bunyan: „Toen zag ik, dat er een weg was naar de hel zelfs vanaf de poort des hemels, evengoed als vanuit de stad des verderfs. Zo ontwaakte ik en zie het was een droom!"

Ja een droom, maar één van de ontroerendste werkelijkheid. Dit spel der verbeelding is de ontzaglijkste prediking, die ooit gehouden werd. Welzalig de mens, die het verstaat en ter harte neemt!

Welzalig hij, wiens zonden zijn vergeven, Die van de straf voor eeuwig is ontheven, Wiens wanbedrijf, waardoor hij was bevlekt Voor 't heilig oog des Heeren is bedekt! Welzalig dien Gij hebt verkoren, Dien G'uit al 't aards gedruis Doet naad'ren en Uw heilstem horen. Ja, wonen in Uw huis!

„En God zal alle tranen van hunne ogen afwissen en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch gekrijt, noch moeite zal meer zijn!

En aldaar zal geen nacht zijn en zij zullen geen kaars noch licht der zon van node hebben, want de Heere God verlicht hen en zij zullen als koningen heersen in alle eeuwigheid!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen